Compulsion (1959) door Richard Fleischer

Gebaseerd op "Force" van Meyer Levin.



Chicago 1924.
P en S, twee getalenteerde studenten, breken voor de kick in
in een woning. Op weg naar huis krijgt S de neiging om een
dronken man op straat te overrijden. P van weerhoudt hem
hiervan. Ze belanden in de berm. P neemt plaats achter het
stuur om de auto los te krijgen. Nu eist S dat P de man
overrijdt. Op het laatste moment rukt S echter aan het
stuur. Bij thuiskomst krijgen ze 't idee de perfecte moord
uit te voeren.

Een collega-student - studie journalistiek - mag tijdens
z'n stage onderzoek doen naar een ontvoeringszaak waarbij
het lijk van een jongetje is gevonden. In het mortuarium
blijkt dat een bril, welke bij de jongen was gevonden, niet
van de jongen zelf was. De ouders bevestigen bij de
identificatie dat hij geen bril droeg. De student had al
ontdekt dat de bril niet paste. De bril zou van de
moordenaar kunnen zijn.

De studenten P en S horen van deze geschiedenis van hun
collega-student. Het is P z'n leesbril. P en S hadden
gedacht dat het lijk nooit zou worden gevonden. De afspraak
was dat ze op het tijdstip van de moord twee meisjes zouden
ontmoeten tijdens een rondrit in P z'n sportwagen. S gaat
de politie desnoods aanwijzingen geven om ze op een
dwaalspoor te brengen.

De opdracht van S om P een meisje van school te laten
vermoorden mislukt. P is met haar op de locatie waar het
jongetje is gevonden. Hij lokt haar er naartoe omdat hij
een vogelliefhebber is en er in dit park zeldzame
exemplaren zijn.

Er blijken 2400 brillen van dit type te zijn. De officier
van justitie raakt van hun verhaal overtuigd nadat P S
erbij heeft aangehaald voor z'n alibi. Er blijken echter
maar 3 brillen te zijn waarbij een scharnierreparatie
heeft plaatsgevonden. Bij een struikeldemonstratie valt
de bril niet uit het jaszakje van P. De officier moet ze
vrijlaten, ondanks de bril die hem bezighoudt.

De jongens worden in 2 afzonderlijke kamers ondervraagd.
Wanneer de officier beneden komt, brengt de chauffeur van
P z'n ouders een koffer met kleding voor hem. De officier
zegt dat hij ze niet nodig heeft, omdat hij ze zal
vrijlaten. De chauffeur zegt dat hij dit al dacht omdat
hij die middag de sportwagen van P in de garage zag staan.
De officier weet nu dat P en S hebben gelogen.

Ze worden opnieuw verhoord. De officier zegt (liegt) tegen
P dat S toegegeven heeft bij het voorval betrokken te zijn
geweest en dat P de moord heeft gepleegd. P zegt in
wanhoop dat S 't heeft gedaan.

Er volgt een rechtszaak met het meisje als getuige en
doktoren als deskundigen.

Een beroemde advocaat (een rol van Orson Welles) heeft al
snel door wat voor rijkeluiskinderen P en S zijn, en dat
ze nooit wezenlijk aandacht krijgen/kregen van hun ouders.
Hij zegt dat ze zullen bekennen.

De opzwepende toespraak van de officier van justitie is
hiermee min of meer tenietgedaan. S en P kennen het
verschil tussen goed en kwaad niet. De doktoren verklaren
dat P paranoia is en S schizofreen.

Het meisje zegt dat ze voelde dat P ongelukkig was, en
ondanks z'n verkrachtingspoging altijd met hem om zou
kunnen gaan. Omdat ze medelijden met hem heeft.

Het pleidooi de advocaat:
Er was geen motief zoals boosheid, haat of gewin. Toch
speelt geld een rol, omdat ze uit rijke gezinnen komen.
Je kunt misschien de ouders verantwoordelijk stellen door
hun manier van opvoeden. Men eist dat deze zieke mensen
moeten hangen.
Heeft iedereen z'n verstand verloren! Iedereen heeft wel
eens iets gedaan. Maar dit is iets anders, omdat deze
jongens van 18 en 19 in een gesticht thuishoren.
De ziekte is de oorzaak van hun koel voorbereide
handelingen. Het boze zal niet worden uitgeroeid door de
daders te doden. Alleen door het geven van liefde en
begrip.
Oordeelt niet opdat u geoordeeld wordt.
Elke moeder had de moeder van het jongetje kunnen zijn,
maar ook van één van deze twee daders.
Gerechtigheid. Wie weet wat dat is? Wie wil recht spreken
over iemand anders. Waarom denken we niet eens na voordat
we blindelings roepen: hangen! Zullen anderen daardoor van
moord worden afgehouden? Het doden gaat zinloos verder.
Ik pleit voor de toekomst van iedereen. Voor 't leven.
Voor de toekomst, waarin liefde de haat overwint.
P (na het horen van de strafuitspraak door de rechter)
tegen de advocaat: God heeft er niets mee te maken.
Advocaat: Zou God er dan niet voor hebben gezorgd dat
de bril viel?