Macbeth (1991) - Roman Polanski



Can the devil speak the truth?
Ware angsten zijn minder erg dan gruwelijke verbeeldingen.

Kasteel Dunsinane.
(Beide kastelen, scènes: 16:30, 17:55, 25:55)

Vrouw van Macbeth: Maar ik vrees voor uw aard. Die is te
goedhartig om kansen te grijpen. U wilt groot zijn, eerzucht, maar
niet het venijn dat erbij hoort.
Lijk op een bloem, wees een slang.
Laat de rest aan mij over.

Durf je verlangen niet in daden om te zetten?
Wil je leven als een lafaard.
Laat je ‘ik durf niet’ volgen op ‘ik wil’, als een huiverige kat?

Kom, geesten die onze gedachten bepalen.
Maak me geslachtsloos.
Vervul mij van top tot teen met de ergste wreedheid.

Het was de uil die krijste.
De wachter van het lot, die de dappersten onheil meldt.

Ik dacht dat ik een stem hoorde: slaap niet meer.
Onschuldigen slapen.

(portier:)
De drank lokt de wellust uit,
en ontneemt je de lust.
Hij lokt de begeerte uit,
maar belemmert dan de daad.
Hij maakt vurig
en blust je dan.
Hij windt je op
en laat je aflopen.
Hij haalt je over
en ontmoedigt je dan.

M: Hier schuilt een dolk in elke lach.
We hebben de slang verwond, maar niet gedood.
V: De dwaasheid heeft je ontmand.
M: Bloed verlangt bloed. Het leven is slechts een lopende schim.

[Moord op de koning, door hem met twee dolken in zijn borst en
buik te steken.] [Vergelijking moord op Sharon Tate.]