Coen-Brothers
Mijn eerste kennismaking met de Coen brothers was Raising Arizona. Lekker luchtig. Wat mij betreft vallen, voor zover ik ze gezien heb, The Hudsucker Proxy, The Big Lebowski en O Brother in een zelfde categorie als RA: namelijk die van de hilarische werkjes. Van THP is mij de ontstaansgeschiedenis van de hoelahoep het beste bijgebleven. Een briljante scène. Maar wat was het verhaal ook alweer? Eigenlijk is dat illustrerend voor deze categorie: namelijk een opeenvolging van fragmenten waarbij een grote samenhang ontbreekt. Een bezwaar, uiteraard. Twijfelloos. Maar, in alle gevallen toch de moeite waard om ze te hebben gezien. Want de Coen brothers houden van cinema, en dat druipt van hun werk af. De meest briljante scène uit O Brother, is die waarin Pete een 'toad' is geworden, voorafgaand door de ontmoeting met de bedwelmende sirenes. Bij Lawrence of Arabia ontbreekt het aan wijven, dit even terzijde. Helaas zijn niet alle scènes op een gelijkwaardige niveau opgenomen, zitten er een paar zwakke overgangen in, en zit de kijker opgescheept met een overacting hoofdrolspeler. De bijrollen daarentegen zijn over het geheel voortreffelijk. O Brother is voorzien van een prachtige soundtrack, een op zich zelfstaand succes. Ik heb er alleen maar lovende woorden over gelezen. Grootste makke van O Brother is een overdosis aan verwijzingen (zie imdb.com). Ook de soundtrack van The Big Lebowski is een aanrader. Met name vanwege de Gipsy Kings hun versie van Hotel California (en bijdragen van Yma Sumac en Henri Mancini). Anders. Heel anders durf ik wel te beweren, zijn Miller's Crossing, Barton Fink, Blood Simple en Fargo. Bij MC is het gelukt een ideale gangsterfilm te presenteren. Na Gun Crazy en Bonnie en Clyde werd dat in 1990 ook wel tijd, laten we wel wezen. BF loopt infernoretisch uit de hand, maar het ingetogen slot maakt veel goed. Dit is de film die behang een prominente plek in de filmgeschiedenis heeft gegeven. Bij Blood Simple en Fargo ontkom je er bijna niet aan dat de laatste een semi-remake is van de eerste. Ik heb Fargo eerst tweemaal gezien alvorens Blood Simple op mijn pad kwam. Zou Fargo even indrukwekkend zijn geweest wanneer ik eerst BS had gezien? Fargo is de Coen-film waarin alles klopt. Recente werken van de Coen brothers scoren overigens verrassend laag op imdb (voor wat dat waard moge zijn).