Heimat 3 (2004) - Chronik einer Zeitenwende (2004)
Serie in 6 afleveringen over de periode 1989-2000.

Rond de jaarwisseling 2004/2005 door de VPRO
uitgezonden. Een paar weken eerder door de ARD
(maar dan in ingekort tot afleveringen van 90
minuten).



Om maar met de deur in huis te vallen: af en toe vond ik deze
serie niet veel meer dan een erg goed gemaakte soap-opera.

Mede omdat ik vroeger bijna ieder jaar wel met de familie
naar de DDR ging (meestal tijdens de wijnfeesten in de
herfstvakanties), waren de scènes waarbij de Ossis het westen
'verkenden' erg interessant, soms buitengewoon hilarisch.

De sterkste personages waren die van broer Ernst, met een
beetje veel make-up (om hem ouder te doen lijken, net als
Hermann) en Lulu.

En ik was ook danig onder de indruk van de droomscène van
Hermann die in de hitte onder een boom een dutje doet; deed
me een beetje aan de geluidsloze scènes uit films van Fellini.
(Voor zover ik weet werden de geluiden bij Fellini vaak
achteraf toegevoegd, vandaar wellicht de vele onnatuurlijke
stiltes.)

Over dromen gesproken: wat laat Hermann die BMW dromerig
wegrollen! Ik heb iets soortgelijks meegemaakt in Frankrijk,
doordat de wagen niet afdoende op de handrem stond. In mijn
geval zonder schade weliswaar.

Ook heel sterk was die met de aangeschoten Gunnar opgevangen
door zijn liefdevolle dochter. De avond voor hij naar het
gevang gaat.

Hier volgen mijn aantekeningen van de serie; veel minder
uitvoerig dan die van "Die Zweite Heimat". Onder het motto
pleur het maar op usenet, dan blijft het voor de eeuwigheid
bewaard:

1)
De voice-over van Hermann: 'Een kring leek zich te hebben
gesloten. Zonder het te willen was ik terug in mijn
geboortestreek. Ik was een vreemde geworden en niemand
verwachtte me hier nog.'

Tegen Clarissa na hun hereniging: 'Ik laat je nu nooit meer
alleen.'

2)
- Na een feestje ben je blij als iedereen weg is.

3)
- Russen van Duitse afkomst gingen wonen in de door
Amerikanen verlaten huizen.
- Wie met de tijdgeest trouwt, wordt vroeg weduwnaar.

Hermann: 'Wat hebben wij, Clarissa? Zelfs op het mooiste
plekje ter aarde vinden we geen rust.'

4)
Fragmenten uit de brief van Clarissa:

'Ik heb tot het laatst op je gewacht...
omdat je zonder sleutel was weggerend
en ik afscheid van je wilde nemen

[..]

Herman, ik weet dat ik je beledigd heb
en ik hoop dat je me weer kunt vergeven.
Ik had me te veel ingegraven
en ik was onzeker over mijn gevoelens.
Soms denk ik dat we het verkeerd hebben gedaan.

[..]

Nooit meer weg bij elkaar,
je alleen op elkaar richten.
Botst dat niet met het leven?
Ik zou het logisch vinden als jij ook meer
een nomadenleven ging leiden.
Dan voel je nieuwe kracht.'

- De aarde is ontzettend mooi maar niet veilig.
- Je ziet, je hebt niet eeuwig de tijd. Maar daarin, in jou,
tikt de klok. Dat is een tijdbom.
- Alles waar we in geloofden... heeft ons alleen maar
verdrietig gemaakt.
- Zinloos. Ze gaat dat met verzamelen.
Het gaat om het hebben, niet om bekijken. Verslavend.
- De grote taken moet je jezelf opleggen.

5)
Ernst: 'Maar het lag aan mij. Altijd kort landen en dan
doorstarten, dat was mijn devies. Ik wil weten of mijn zaad
in de tuin de lusten ooit is opgekomen.'

6)
- Niet iedereen is voor de liefde gemaakt.
- Ons samenwonen is als experiment begonnen en dat is het
gebleven.
- Het leven is een carrousel, vind je niet?
- Ik wil nog een keer helemaal opnieuw beginnen, bij nul.
- Familie lijkt toch het sterkste te zijn, na alles.