Veverka in Scandinavië (2004)


Zondagochtend 11 juli. Rond 6 uur arriveer ik bij Utrecht CS.
Er stapt een naar alcohol stinkend figuur op me af.
Hij geeft me een hand.
Even, heel even, dacht ik dat hij bij mijn liftster hoorde,
omdat hij me een goede reis wenste.
"Je hebt het bijzonder met haar getroffen."
"Maar ik zie haar nu voor het eerst."
"Nee!"
"Jawel, ik heb haar nog nooit eerder ontmoet."
"Jij moet niet liegen!" (Zulke figuren hebben weinig
vertrouwen in de medemens.)

In de tussentijd hebben de liftster (Brabantse) en ik elkaar
begroet.
De man begint op een gegeven moment vervelend opdringerig te
worden. We blijven erg rustig op dit onuitgeslapen tijdstip.
Maar we zijn blij dat we in de auto zitten en weg kunnen
rijden, alvorens de man de deur weer open heeft gedaan.

Een beetje een merkwaardige start van de vakantie. De
liftster is nog gehuld in de kampvuurlucht van de dag ervoor,
althans haar kleding. De sfeer is onderweg aangenaam
gezellig en soms is het net alsof we een stel zijn. Ze
nodigt me uit om te kanoen in haar woonplaats. Het schijnt
dat er onder haar bezielende leiding nog nooit iemand te
water is gegaan, dus dat moet dan maar.

Zweden

Om 17 uur 16 arriveren we in Zweden. Sverige verwelkomt ons
met een paar stevige buien. We hebben 1040 kilometer
afgelegd. Gelukkig is het droog weer wanneer we het tentje
opzetten. En de aspergesoep smaakt uitstekend!

De volgende dag gaan we via een door mij nog niet eerder
gereden route tussen de grote zuidelijk gelegen meren door.
De wegen zijn - speciaal voor ons - net vernieuwd. De reis
verloopt voorspoedig. In de buurt van Karlstad wil de
liftster graag met de trein of bus naar Stockholm (mijn
route zal middendoor Zweden naar het noorden lopen en ik
doe Stockholm pas op de terugreis aan).

Bij het station van Mariestad zien we bordjes met echter
alleen lokale busroutes. De trein moet je volgens een
Zweedse dame, die op de trap naar de stationshal zit, van
tevoren reserveren. Bovendien blijken de treinkaartjes
elders in het stadje te verkrijgen, een heel gedoe dus.
Het stationsgebouw en de omgeving zien er weinig hoopvol
uit. Op naar het volgende stadje dan maar.

In Kristineholm aangekomen kunnen we geen station vinden.
We rijden wat rond. Plots ziet de liftster een bus met de
tekst "Stockholm Expres" tegemoet komen. Snel er achteraan
luidt het advies. Okay, dan doen we dat.
Ze heeft mazzel: er is nog een plekje vrij en als ik het
goed heb is 200 kronen niet duur voor die 3 a 4 uur reizen.
Snel, snel de bagage overladen, betalen, de chauffeur geeft
geen tijd meer voor een bezoekje aan de WC, dag zeggen en
nog een foto maken.

De volgende dag ontmoet ik mijn zus en kinderen, die in de
zuidelijke helft van Zweden en Noorwegen (ver)blijven.
We maken uitstapjes naar Nusnas (van de Dalahastens, de
beschilderde houten paardjes), Tallberg (voor de
kopermijnrood geverfde huisjes), Rattvik (Dalhalla theater
in een kalkgroeve omgeven door water) en Leksand (pizza's
en kipsalade).

In Nusnas zien we een werkelijk prachtig beschilderde
dekenkist staan (3000 kronen) . Ik besluit het niet nu te
kopen, maar misschien op de terugweg. Een verstandig mens
denkt eerst na voor zhij iets koopt (of mist weer eens een
kans). Want wat moet ik eigenlijk met een dekenkist?

Vanaf Ostersund begint Zweden pas echt: minder frequent
steden, ruimte, stille gebieden met bossen, meren, moerassen
en toendra. En uiteraard Rust. Werkelijk verslavend!

In Gallivare, Lappland, is tot 15 juli de middernachtzon nog
te zien, in het bijzonder vanaf de Dundretberg. In een
reisverslag van een zuiderbuur werd dit verschijnsel
hallucinerend genoemd, en dat is het ook.

Een dag eerder, en dus zuidelijker, had ik tijdens een
slaaponderbreking (voor wat gezeik in de natuur) al een
bijzondere paars-rode lucht mogen waarnemen. Het is dat ik
vaak erg moe ben en graag een goede nachtrust geniet, anders
zou je hier 's nachts van de overvloed aan licht
(verschijnselen) moeten genieten.

Bij Kiruna bezoek ik het verkoelende Ice-hotel (zie
ice-hotel.com, met dank aan Stefko) en in Abisko bewandel ik
een deel van de historische route Kungsleden: hangbruggen,
muggen, watervallen en moeras; waarbij je bij dat laatste
overigens veelvuldig over balken kunt lopen. Gelukkig heb ik
uitstekende wandelschoenen.

Noorwegen

Dezelfde dag nog ben ik in Noorwegen. Noors is eigenlijk
Zweeds met een Duits accent.

De middelste week breng ik het grootste deel door op de
eilandengroepen Vesteralen en Lofoten. Het weer is vele malen
beter dan vorig jaar. Nu kan ik de foto's maken die ik toen
had willen maken: besneeuwde bergflanken, spiegelend
water, idyllische rood en geel gekleurde kleine haventjes met
pakhuizen op palen. Kortom, genieten geblazen.
Ook voor de vogelaars zijn de eilanden een paradijs.

Een gemiste kans, voor wat een aardige foto betreft, was een
zeemeeuw met een net van de weg heropraapte zee-egel. De camera
ligt vaak binnen handbereik, vliegensvlug volautomatisch, maar
deze meeuw had daar geen geduld voor.

De visseizoenen van de vissers in deze regio waren vroeger:
- in de winter en voorjaar op kabeljauw;
- zomers op walvissen (waarbij slechts 0,7 % van een populatie
  van inmiddels 100.000 gevangen wordt, dus die protestacties
  tegen walvisvangst zijn slechts gebaseerd op vooroordelen);
- en in de herfst op haring.
Tegenwoordig zijn er veel kwekerijen, let maar eens op de
bassins langs de kust.

Een andere hoogtepunt was de route naar Melfjordbotn, in de
buurt van Mo i Rana, reeds op de terugweg in Midden Noorwegen.
Qua ligging valt te zeggen dat dit overeenkomsten vertoond met
de beroemde Geirangerfjord, maar dit heeft minstens, zoniet
nog meer, indruk op me gemaakt. Zonder meer de moeite waard!

Terug in Zweden

Op de terugweg, in Zweden, koop ik nog twee knalrood geverfde
klassieke stoeltjes in dezelfde verkoophal (Loppis/Antik) waar
ik vorig jaar een witte gungastol (schommelstoel) heb
aangeschaft. Zo blijft er geen plek meer over voor de
dekenkist, of ik moet de hele kofferbak en achterbank anders
gaan indelen. Maar die kist kan immers bij een volgende reis
mee worden gebracht.
Aldus democratisch besloten.

In de laatste week breng ik nog twee dagen door in Stockholm.
Wat zijn er hier toch veel mooie vrouwen. Alsof het 1 grote
catwalk is. Parijs stelt wat dat betreft niks voor.

Een poging om in het zuiden van Zweden nog geeimigreerde
medecursisten van zweedse les te ontmoeten is mislukt. Ik heb
nog wel hun huisjes gevonden (althans dat vermoed ik), maar
niemand thuis getroffen.

Tot slot heb je nog titelverklaring tegoed. Eerst zag ik bij
Leksand een veverka (eekhoorntje) uit de boom afdalen om
water te drinken uit een meertje. Leuk, aangezien ik net
bezig was met het lezen van "Herinneringen van een
Engelbewaarder" van W.F. Hermans (een prachtige speciale
gebonden heruitgave). In dat boek speelt Veverka namelijk
een rol. Noordelijker, bij Hoting, helaas midden op de weg
nog een doodgereden eekhoorntje.

Na 8634, veelal schitterende, kilometers mag ik mijn stulpje
aan de Oude Rijn weer begroeten. Alwaar ik dit verslag op
het dakterras zit te schrijven en zodadelijk, wanneer de
schemer invalt, de vleermuizen weer opdoemen.

Johan (11 juli t/m 1 augustus 2004)




Hoogtepunten op Lofoten:
- Nusfjord, zo'n typisch vissershaventje (de mooiste)
- Henningsvaer, uitzicht op de haven, na 17 uur, met name
  vanaf de Hellansgata
- Stokvissen, hangend aan houten stellages of opgeslagen
  in pakhuizen

Aan te raden campings op Lofoten/Vesteralen
- Sandsletta, Nederlandstalige eigenares (mooie dochters)
- Brustranda, met schreeuwende meeuwen
- Stokmarknes, aangenaam primitief
- Sortland moet ik dan nog noemen als af te raden

Lekkernijen:
- Blamuggost (blauwe kaas)
- Tunfisk (tonijn) i sataysaus
- Puddingbroodjes met kokos als ontbijt, in iedere
  supermarkt te verkrijgen

Overtochten (prachtig):
- Melbu - Fiskebol, 77 NOK voor 1 auto + 1 pers.
- Svolvaer - Skutvika, 222 NOK

Tips Vesteralen en Lofoten:
- Koop kaarten schaal 1:100 000 voor 110 NOK per stuk
- Tank vullen op het vaste land, vanwege de brandstofprijs
- Rijd niet alleen de E10, de (soms doodlopende) kleinere
  wegen hebben vaak meer te bieden