Lang weekend Poznan (2004)


Afgelopen maandag heeft Agata een SMS gestuurd dat ze dit
weekend niet kan. Monika zit bovendien vanaf donderdag in
Roemenië. Achteraf kan ik me dat laatste ook wel herinneren
van toen we in het Zwitserse Leysin oorspronkelijk het
weekend van 9 oktober hadden afgesproken, als zijnde het
meeste geschikt.

Maar we (mijn zus en ik) besluiten toch naar Poznan te gaan.
Het belooft mooi weer te worden en ik wil er dit jaar nog
wel een keer op uit, alvorens de temperatuur keldert en
zich een vochtige winter aankondigt.

Het is vrijdagochtend, rond zeven uur, de start van een
lang weekend Poznan.
Bij Osnabruck houden we een eerste pauze.
De twee Parkplatzen naast ons zijn extra breed, volgens het
bord: "bestemd voor vrouwen".
Alsof vrouwen niet kunnen parkeren?!

Bij Bielefeld houdt de Autobahn tijdelijk op. Na Hannover
begint de Autobahn waarlijk heuvelachtig te worden. Dankzij
wegwerkzaamheden en invoegend verkeer staat we een paar keer
stil. Aanleiding voor ons om de mooie Jaguar S-type, die ons
eerder inhaalde, eens nader te bekijken. Zo'n oto stelt
natuurlijk weinig voor in vergelijking met mijn Volvo.

Rond het middaguur een lunchpauze bij Helmstedt, met het
uitzicht over de stad. Hier kwamen we vroeger regelmatig
tijdens de herfstvakantie langs voor een bezoek aan
kennissen in de DDR, mede vanwege de wijnfeesten. Ik zou het
hotel aan het marktplein van dit aangename stadje zo terug
kunnen vinden. Mmmm, daar hadden ze destijds heerlijke
royale schnitzels met een paprikasaus. Helaas zien we niks
meer van de vroegere grensovergang naar de DDR. (Misschien
te snel aan voorbij gereden, want volgens mijn vader staan
er nog wel wat restanten).

We passeren Berlijn (wegnummers 2,12 en 10).  Poznan staat
inmiddels al aangegeven. Wat opvalt zijn de trailers en
truckjes uit Polen die westerse schadeauto's ophalen. En
heel veel vrachtverkeer; we zitten dan ook op een
belangrijke doorgaande route naar de Oekraïne.

Grensovergang Frankfurt an der Oder.
Het is helaas niet verantwoord om op de brug over de Oder
te stoppen voor een foto van dit mooie schouwspel: hoe de
rivier door het weelderig groene landschap stroomt, met ruwe
inhammen aan beide oevers.

Rond half vijf arriveren we bij de grensovergang van Polska.
Even paspoorten laten zien, gevolgd door een korte eet- en
plaspauze, en rijden maar weer.

Na de grens zijn er een aantal opstoppingen. Eerst door een
aanrijding waarbij een vrachtwagen betrokken is. Daarna voor
een omleiding. Aan het begin van die omleiding staat een
publieke vrouw, halverwege nog twee jongere versies.
We moeten ook nog wachten bij een spoorwegovergang en
wegwerkzaamheden. Door al het vrachtverkeer voor onze neus,
is het niet direct duidelijk waarom we weer stil staan.

Sommige B-wegen hebben erg veel spoorvorming. Wat wil je ook
met al die vrachtwagens en nauwelijks onderhouden wegen. En
op de meest onmogelijke plekken gevaarlijke inhaalmanoeuvres.
Alsof er geen verkeersregels zijn.

Het is inmiddels donker geworden wanneer we Poznan naderen.
Reclameborden van hotels en nachtclubs zijn prominent
aanwezig. De routebeschrijving stuurt ons via een wat
ingewikkelde pad naar ons hotel. Gelukkig zie ik het gebouw
van hotel Campanile aan de andere kant van de weg liggen; een
kwestie van nog even doorrijden richting het centrum en links
omgekeerd terug. Al met al zijn we pas rond half zeven op de
eindbestemming. Op de dagteller staat 906 kilometer.

Op de hotelkamer is het warm. Ik probeer met het minteken op
de bediening van de verwarming de temperatuur te verlagen,
maar die gaat juist omhoog. Geen flauw benul van hoe dat
ding dan werkt.
Tot overmaat van ramp doe ik de volgende dag ook nog per
ongeluk de verwarmingslamp in de badkamer aan, welke
pas na een paar minuten automatisch uitschakeld...

En dan de Poolse Televisie. Eerst een dame die het weer voor
morgen voorspeld. Daarna al zappend een Amerikaanse serie
of film waarvan het originele geluid zachtjes op de
achtergrond te horen is en alle stemmen -ongeacht sexe- door
een man zijn nagesynchroniseerd.

Zaterdagochtend. We rijden op een kaartje dat bij de receptie
lag naar het centrum. Eerst ongemerkt rondom het centrum, om
ten slotte aan de westzijde een bewaakte parkeerterreintje
te vinden. Voor vier euro mogen we er de hele dag staan.
We hebben namelijk nog geen zloty's.

Het oude kleurrijke marktplein is zeker de moeite waard. Ook
de smalle straatjes rond het plein. De zon schijnt heerlijk
en met 20 graden is het hier zeer aangenaam vertoeven.
Opmerkelijk zijn: kiosken, Polski Fiats, trouwerijen bij het
stadshuis en de paddenstoelen en grafmonumentkaarsen op de
markt. Ten zuiden van het marktplein is nog een autoloze
winkelstraat, aangekleed alsof je in een westerse stad bent.

We eten een pitabroodje. Het broodje zelf is supervers. Prima
eten in Polen! Bovendien nog zeer betaalbaar.

De 's avond eten we in ons hotel. We zijn de enige gasten in
de eetzaal en de dame van de bediening is blij dat ze iets te
doen heeft. De menukaart is in het Frans en Pools. Bij de
soepen herken ik "broccoli". Mijn zus bestelt een
raadselachtige soep, welke rode bietensoep blijkt te zijn. Ha!
Onze hoofdmaaltijd is een overheerlijke salade.

De volgende ochtend genieten we weer van het royale ontbijt
in de gezellig gevulde eetzaal. Je kunt zelfs braadworst of
gebak kiezen.
De Poolse hotelgasten hebben wel geld te besteden. De
gemiddelde Pool zul je hier niet snel aantreffen.
Ook vandaag is het prachtig weer. Nog mooier zelfs dan
gisteren.

Na het ontbijt rijden we ten zuiden van de stad naar het
kasteel van Rogalin. We bezoeken de kasteeltuin, met veel
kastanjes en enkele zeer oude eikenbomen; soms zijn takken
ondersteund met balken.
Een moeder en dochter verstoppen zich achter een boom voor
de vader, die verdwaasd om zich heenkijkt en prompt de
verkeerde kant oploopt. En maar giechelen, de dames.

Kornik is onze volgende stop. Ook hier bezoeken we een
kasteeltuin. Vanwege het mooie weer blijven we buiten en
laten de kunsttentoonstellingen in de kastelen voor wat ze
zijn.
Gezien de drukte is dit een populaire plek. Verder lijkt
me hier weinig te doen in de omgeving. De bezoekers
komen met enorme bladeren uit het park.
Wij zoeken er ook een paar.

Na Kornik besluiten we nog door te rijden naar de woonplaats
van Agata, met het typisch zwart houten kerkje. Allemaal
herkenbaar van de foto's die mijn ouders hier afgelopen zomer
hebben gemaakt.

Bij Wrzesnia gaat 61 liter diesel in de tank. De brandstof
is hier zo'n 20% goedkoper ten opzichte van Nederland. Sinds
donderdag heeft de auto 1100 kilometer afgelegd, dus tijdens
vakanties rijdt ie ongeveer 1 op 18.

Vanaf hier is de hoofdroute richting Poznan een nieuwe
tolweg. Dit gaat uiteraard sneller, alhoewel we geen haast
hebben en ik met zo'n sterke tegenwind ook niet van plan ben
om sneller dan 120 te rijden. Ten zuidwesten, onder de stad
langs, komen we weer op de weg waar we vanochtend de stad
verlieten.

Inmiddels zijn we ons hotel gepasseerd. We zoeken aan de weg
in de richting van Berlijn een restaurant.
Hey, een Auchan hypermarkt! Eerder vandaag stond Intermarche
al op een reclamebord. Die Fransen zien Polen commercieel
kennelijk wel zitten: Oost-Europa als groeimarkt?

De Auchan is open, ondanks dat het zondag is. Alsof je in
Frankrijk bent. Alleen de Poolse opschriften doen ons er aan
herinneren dat we in Polen zijn. We eten er bij een Aziatisch
snacktent, onderwijl de mensen in de passages observerend. We
kopen nog wat drinken, broodjes, beleg voor morgen onderweg
en Polski piwo.

Maandagochtend tegen negen uur verlaten we Poznan. De
terugreis verloopt voorspoedig. In een flauwe bocht bij een
dorpje staat aan de ene kant van de weg een kapel en aan de
andere kant een monument met een duidelijk herkenbaar wit
beeld van de Popi Jopi en nog een paar andere heilige figuren.

Zoals afgesproken stoppen we nog bij een typisch Pools
verkooppunt van tuinbeelden en andere versiersels. We kopen
beiden een vrouwenbeeld. Bij mijn zus staat 'ze' inmiddels
in de tuin. Die van mij heb ik voorzien van zachtgele lak
en staat op de Chinese bruidskast.

De wegen zijn veel rustiger dan tijdens de heenreis. Net voor
de grens, in Bad Bentheim, eten we warm bij een "imbis".
In Nederland is de avondspits nagenoeg opgelost.
Rond 21 uur zijn we thuis.

Johan (22 t/m 25 oktober 2004)