Op de steen De avond voor mijn vertrek naar Nederland. Ik heb net iets eenvoudigs gegeten op een ligweide aan Lac d'Annecy en loop langs grote stenen die als een lange strook het water in lopen om een soort van afgeschermd zwemmers- plekje te vormen. Zij gaat daar op die steen zitten en doet ontspanningsoefeningen. Ze is als het ware aan het mediteren. En ik loop achter haar langs om foto's te maken, af en toe ook op een steen staand om vanaf 'hoogte' een shot te maken. De schoonheid voor mijn ogen dwingt mij om dit vast te leggen. Op sommige foto's zie je dat ze de ogen dicht heeft. Het is zeven uur. De zon verdwijnt bijna achter de bergen. Ze moet me hebben gehoord, want achter de rij stenen, waar ik liep, ligt kiezel. Maar ze keek niet om en zei ook niks. Totdat ze vertrekt en ik haar vertel dat ik foto's van haar heb gemaakt, vanwege de mooie compositie. Of ze interesse heeft, dan stuur ik ze naar haar op? Nee, ze heeft geen interesse en zegt voor de rest niks. Misschien was ze verlegen met de situatie. Of ze beheerstd de Engelse taal niet goed. Dat is heel goed mogelijk. En ik beheers het Frans niet. Het is een fraaie serie foto's geworden. Vooral die met op de achtergrond een onscherpe belijning van de bergen. Eén van mijn favoriete eigen foto's. Ik kom sindsdien bijna ieder jaar terug om ook zo op die steen te zitten cq. liggen. Bij mijn laatste bezoek waren er helaas leuzen op de steen geklad. En ik heb haar 1 of 2 jaar na die foto nog een keer gezien. Ze was heel anders gekleed - in een rood rokje - en liep op een groot grasveld dichterbij het centrum. Maar er was geen aanleiding om een gesprek met haar aan te gaan. Johan (september 2001) Zie menuoptie "fotografie" voor de fotoreportage.
