Spanje & Portugal (2007), Spanje deel 1
Na de rondreis door Spanje in de na-lente van 2005 wist ik dat ik terug zou keren naar dit land met haar schitterende landschappen, vaak goed bewaard gebleven historische steden, en een overvloed aan stilte en rust. Want ik realiseer me maar al te goed dat Spanje voor mij net zo verslavend als Scandinavië aan het worden is. Cees Nooteboom schrijft in De omweg naar Santiago: "Wie hier woont moet verslaafd zijn aan de landschappen als een zeeman aan de zee." Bij de vorige reis heb ik me gericht op het oosten en zuiden van het land. Dit jaar heb ik gekozen voor het westen van Spanje en het midden van Portugal. In grote lijnen loopt de route als volgt: onderlangs Madrid naar Toledo. Dan door Extremadura, waarbij ik een deel van de Zilverroute richting het zuiden volg. Vervolgens het westen van Andalusië, tussen Sevilla en de grens met Portugal. Na de zuidkust van Spanje doorkruis ik het midden van Portugal. Weer terug in Spanje via de steden Salamanca, Avila en Segovia richting de Pyreneeën.
Wanneer ik op zaterdag 12 mei rond zeven uur vertrek, is het mooie voorjaar in Nederland net onderhevig aan een dipje. Het weer op het Iberisch schiereiland was de afgelopen weken niet al te best, maar dat lijkt net te verbeteren. Zodra ik Frankrijk binnenrijd, komt het echte vakantiegevoel naar boven borrelen. De tweede reisdag door Frankrijk is het ter hoogte van Bordeaux al 28 graden. In Casteljaloux is een mooi recreatieplekje met een meertje en uitstekend zandstrand (base de loisir). Even verderop stop ik in het prachtige dorp St. Justin. Een plaats die de juiste stemming voor Spanje aanwakkert; het centrale plein met arcaden zou een Plaza Major kunnen zijn. De temperatuur in de Pyreneeën daalt echter drastisch. Bewolking en buien overheersen. Voor de aardigheid het temperatuurverloop van de eerste drie dagen:
dag | plaats | temperatuur |
---|---|---|
za | Namur (B) | 18 |
za | Charleville-Mezieres (F) | 20 |
zo | Périgueux (F) | 25 |
zo | Marmande (F) | 28 |
ma | St. Jean Pied-de-Port (F) | 13 |
ma | Puerto de Ibañeta (E) | 8 |
ma | Lumbier (E) | 19 |
Bodo komt van oorsprong uit een stad aan de Oostzee, in het
Oost-Duitse deel van Duitsland. Door een affaire met een pastoor
is zijn familie na de bouw van de muur in het westen beland. Hij
heeft Spaans en Portugees in Mainz gestudeerd.
In 1969 kwam hij voor het eerst liftend naar Spanje. Drie jaar later kwam hij terug samen met zijn vrouw: "Die Angelika". Hij spreekt die naam op zijn Duits uit, voor het overige spreekt hij vloeiend Engels. Maar af en toe citeert hij zijn zoon of moeder in perfect Duits met een ironische ondertoon. Ze waren niet alleen, een neef van Bodo reisde met het jonge stel in een 2CV mee door Spanje en Portugal. De steden die hij noemt komen grotendeels voor op mijn route voor dit jaar. Eigenlijk was hij van plan om zich in Bolivia te vestigen, maar dat is er nooit van gekomen. Iemand zei tegen hem dat hij niet naar Zuid-Amerika moest gaan; dat Baskenland een veel beter thuis zou zijn. Zo belandde Bodo in Pamplona, waar hij Duitse les aan Spanjaarden en Spaans aan Duitstaligen geeft, of gaf. Hij spreekt vloeiend Spaans en Baskisch. Bodo leert me de Baskische benaming voor een Plaza Mayor, Plaza Nagusia, zoals ik later zelf in Lumbier bevestigd zal zien. Zijn ex is ondertussen weduwe van een tweede man. Zijn zoon heeft lange tijd bij hem in Spanje gewoond, maar werd het leven hier niet eenvoudig gemaakt. Zijn dochter is na de scheiding in Duitsland gaan wonen, maar heeft hem na haar studie wel opgezocht. Beide kinderen zijn internationale huwelijken aangegaan. Zijn dochter heeft twee Indianenkinderen, waar hij erg trost op is. |