Cambodja - Phnom Penh (2013)


Ik wil nog graag een winter in Zuidoost-Azië doorbrengen om naar
Cambodja, Laos en Myanmar te kunnen. De laatste twee landen zijn
nieuw voor mij. Bijna wekelijk houd ik de website van Lufthansa in
de gaten. Op 21 juli hebben ze scherpe aanbiedingen naar Azië met
onder andere een retourvlucht op Singapore voor slechts 528 euro.
Vanaf 7 januari, want de weken rond de feestdagen zijn uitgesloten.
De duur van de aanbieding is maximaal drie maanden. Om die periode
volledig te benutten, kies ik voor de terugvlucht op 7 april.

Vanuit Singapore ga ik eerst een paar dagen naar Phnom Penh om aan
de warmte te wennen. Ik voel me daar thuis, anders dan in Singapore
of Bangkok. Daarna reis ik kort door Thailand om in het noorden aan
een maand Laos te beginnen.



Maandag 7 januari. Afgelopen nacht moeilijk slaap kunnen vatten en
vroeg wakker. Terwijl ik de afgelopen weken juist goed en diep heb
geslapen. Het is circa 10 graden, grijs en min of meer droog.
Absoluut niet koud. Gelukkig maar, dan hoef ik geen winterjas mee.
Aan het einde van de week gaat het vriezen. De taxi naar het
station is vlot. Zonder treinvertragingen ben ik om kwart over
twaalf op Schiphol. Bij het inchecken staat geen rij en bij de
security is het rustig. Mijn koffer weegt slechts 16,3 kg, maar
mijn camerarugzak met netbook is loodzwaar. Gelukkig wegen ze die
niet. Vijf kwartier voor het boarden zit ik al bij gate B31.

Frankfurt

Naast mij in het toestel naar Frankfurt zit een jonge Afrikaanse
vrouw met een baby, niet zo heel jong. Hij is onrustig, nog voor
het stijgen begint ze hem borstvoeding te geven en hij slaapt ver-
volgens tijdens de vlucht. Ze spreekt Nederlands tegen mij, maar
Frans tegen haar zoontje. We krijgen perzikkoeken en drinken.
In Frankfurt het zelfde weer als in Nederland. Ik heb ruim vijf uur
voor mijn vlucht naar Singapore, dus zoek ik een rustig plekje op.
De nieuwe Z-gang ligt boven A en is bijna spookachtig stil wanneer
ik daar kom. De vorige keer ben ik hier volgens mij vanaf een
andere gate vertrokken. Dit ziet er allemaal nog zo nieuw uit.
Beter dan die oudere smalle gangen, maar de winkels lijken erg duur.
Ik koop twee pakken met een halve liter mineraalwater voor een euro
per stuk. Om twintig over zeven koppelt de gigantische Airbus A380
aan gate Z62. Naast de gate naar Singapore komt ook een A380 voor
een vlucht naar Johannesburg.

Dinsdag 8 januari. Ik zit op stoel 67K aan de rechterkant bij een
raam boven een enorme vleugel. Bij vertrek om 21:40 is het al 4:40
in Singapore en dan moet er nog ruim elf uur worden gevlogen.
Ik vind geen film waar ik interesse in heb, dus luister ik alleen
naar muziek. Voor me zit een gemengd echtpaar, een kalende man,
vermoedelijk Duitser, met een klein en beetje gezette vrouw uit
Azië en hun mongoloïde zoon. Hij maakt af en toe wat kreten.
De stewardessen in mijn deel van het vliegtuig zijn overwegend
mooie jonge blondines.

We krijgen kip met rijst en een sausje, salade met dressing, een
chocoladecakeje en een broodje met boter en camembert. Daarna lukt
het me met oordopjes en een ooglapje om ongeveer vijf uur te rusten.
Anderhalf uur voor de landing krijgen we ontbijt. Kennelijk heb ik
tussendoortjes gemist, of doen ze daar bij Lufthansa niet meer aan?
Honger heb ik overigens niet. Mijn darmen zijn een beetje onrustig.
Heel af en toe is er turbulentie, maar nooit lang. Pas een half uur
voor de landing begin ik een gesprek met mijn buurvrouw. Een kleine
en jonge vrouw van oorsprong uit India, maar nu wonend in Denemarken.
Ze werkt aan computernetwerken en sluit zich opnieuw aan bij collega's
die al in Singapore zijn. Ik zag haar af en toe in een cursusboek
bladeren. Ze is jaloers op mijn reizen.

Singapore

Het toestel maakt voor de landing nog een draai van meer dan 360
graden. Aan het vliegveld te zien heeft het hier eerder vandaag
flink geregend, maar het is nu droog. Om tien voor zes ben ik
onderweg naar de stad. De chauffeur van de oude Toyota Crown is
spraakzaam. Hij wil van alles weten en beaamt dat Singapore duur is.
De rit kost S$ 17,80. Na het inchecken, scheren en douchen in mijn
kamer, Skype ik met Weiwei en loop rond acht uur naar buiten om
frisse lucht te scheppen en fruit te kopen. Hoe langer ik loop, des
te warmer het begint te worden. Rond tien uur ben ik terug op mijn
kamer om nog even met Weiwei te praten en haar 'goodnight' te wensen.

Woensdag 9 januari. Een onrustige nacht achter de rug. De airco is
een beetje lawaaiig. Ik heb in het begin wel geslapen, maar ben
vervolgens een paar uur wakker en had ook honger. Het tandvlees aan
de grote 'probleemkant' is weer ontstoken. Daardoor ligt het niet
lekker op links. Ik ben er al een maand humeurig door. Altijd weer
problemen met mijn gebit. Daar lijkt maar geen einde aan te komen.

Na thee op mijn kamer haal ik beancurd met zoete lotus bij het Rochor
Beancurd House. Dat is een traditie. Het is grotendeels bewolkt,
maar toch ruim dertig graden. Mijn vlucht naar Phnom Penh met Tiger
Airways gaat pas om drie uur in de middag. Dus check ik zo laat
mogelijk uit en heb snel een taxi naar het vliegveld (S$13,75).
Daar is het lekker koel. Bij het inchecken moet ik met de ticket
naar Bangkok aantonen dat ik Cambodja weer verlaat. Om tien over
twee ga ik naar gate E4. De scanner is in Singapore pas bij de gate.

Phnom Penh

Met een kwartiertje vertraging vlieg ik naar Phnom Penh. Het is nog
grotendeels bewolkt en af en toe een beetje turbulentie. Het toestel is
voor ongeveer 80% gevuld. De klok gaat een uur terug. Het tijdsverschil
is nu zes uur met Nederland en één uur met China. Ik heb een e-visa en
ben snel door de douane. Twintig minuten na de landing zit ik in de
taxi naar mijn guesthouse. Ik had om een tuk tuk gevraagd, maar het
guesthouse mailde me dat ze een andere gast naar het vliegveld brachten
en mij met die auto konden ophalen. Ik ben akkoord gegaan onder de
voorwaarde dat het voor de prijs van een tuk tuk kon ($7).

Met een tuk tuk is een veel mooiere beleving, mijn favoriete manier
om in Cambodja te arriveren en het straatleven voorbij te zien komen
en oogcontact met mensen op motobike, fiets of tuk tuk. Bij elk bezoek
lijkt het aantal auto´s wel te zijn toegenomen. De chauffeur rijdt
via street 110, 51, 136 en Norodom Boulevard naar 15. Onderweg ontdek
ik dat mijn simkaart van vorig jaar niet meer werkt:
"sim card registration failed".
Waarschijnlijk zal ik een nieuwe moeten kopen.

Ik krijg weer kamer 105 op de begane grond en na het opfrissen loop
ik langs de Kandal markt naar de rivierboulevard. De temperatuur is
zeer aangenaam. Er staat een briesje. Een grote groep doet fitness op
muziek. Kinderen spelen op toestellen. Jonge meiden verkopen drinken,
fruit en snacks langs de waterkant. Eén van de aangenaamste plekken
op de wereld. Het begint al goed: een jonge vrouw biedt me opium aan.
Ze heeft honger en ziet er inderdaad wel mager uit, maar over het
algemeen zijn ze hier tenger. Uit haar broekzak haalt ze iets zwarts
in een plastic verpakking. Ik verontschuldig me dat ik niks hoef en
haal mijn schouders op en glimlach naar mensen die op het muurtje
langs het water zitten en naar ons kijken.

Ter hoogte van street 136 zit ik een tijdje op een bankje met twee
meiden. Srey Mom is 34 en heeft een vriend uit Engeland. Ze ziet er
wel tien jaar jonger uit. Ze is jong getrouwd geweest en heeft een
levenloos kindje gehad. Haar vriendin heet Wen en is 31, heeft een
zoon van 9 en is 7 jaar gescheiden. Ze heeft sinds haar scheiding in
een kledingfabriek gewerkt, zoals meer uit haar familie. Wen heeft
een vriend uit Amerika. Beide mannen kennen elkaar en zijn nu op
reis in Vietnam. Srey Mom wilde in Phnom Penh blijven omdat ze
Engelse les volgt.

Op het bankje naast ons zit Jenny, en komt net als de andere twee
uit de provincie Kompong Cham. Jenny pikt hier mannen op. Ze heeft
een lief gezichtje. Haar Engels is niet zo goed. "English small",
zeg ze. En "small breasts", ze voelt er aan. Op haar voorhoofd zit
een litteken. Volgens Srey Mom hebben Khmer mannen dat gedaan. Een
treurige situatie. Ze loopt onhandig op schoentjes met te hoge
hakken en draagt iets te veel make-up.

Rond zeven uur loop ik naar River Star voor mijn avondeten. Mijn
vaste stek hier. Ik had op Facebook gelezen dat Sophorn, mijn vriendin
achter de bar, naar haar familie was in haar home town. Maar tot mijn
verbazing is ze er wel. Blijkt dat ze maar twee nachten is weggeweest.
Haar moeder had een gebroken darm, maar herstelt nu weer. Een jongere
en oudere zus verzorgen haar. Ik bestel beef lok lak, een traditioneel
Cambodjaans gerecht, en lime juice. De mannelijke kok heeft dienst
en dan is het eten iets beter dan van het meisje van de ochtenddienst.

Het is hoogseizoen. Het River Star Hotel zit vannacht vol. Ik ben één
van de weinige bezoekers in het restaurant, Een vriendin komt langs
bij Sophorn, samen met nog twee meiden. Ze heet Sita en werkt in de
buurt van de Japanse Friendship brug. Prachtige ogen en een stralende
glimlach. Ze spreekt slechts een paar woordjes Engels. Ik bestel nog
een lime juice. De jongen met babyface werkt vanavond. De 'star of
River Star' werkt 's ochtends. De lesbienne heeft andere werk. Rond
negen uur reken ik af ($6) en haal bij Smile een fles water en ga
op mijn kamer met Weiwei skypen.

Donderdag 10 januari. Afgelopen nacht na twee uurtjes slapen weer
een tijd wakker geweest. Allereerst haal ik in de buurt van mijn
guesthouse een nieuwe simkaart ($5) van Hello en $10 aan beltegoed.
Het duurt even voor het sms'en werkt. Dan loop ik naar Golden Sorya Mall,
tegenover de beruchte Heart of Darkness bar. In één van de open gangen
zit op nummer 29 Sticky Fingers, een klein zaakje waar onder andere
cd's en T-shirt van The Cambodian Space Project te koop zijn. De cd's
kosten maar liefst $20. Mooi om te hebben, maar toch houd ik het maar
bij de mp3-tjes die ik vanaf YouTube heb geconverteerd.

Het oude en nieuwe kaartje van Sticky Finger Prints:







Een vrouw zit met een kindje voor de winkel. Ze roept er iemand bij.
Die komt uit een eenvoudige kapsalon aan de overkant. Ik herken haar
gezicht en kijk even met verbazing tot ze zegt dat ze "singer" is.
Van The Cambodian Space Project! Het is Srey Thy in levende lijve!
Ik ben van mijn a propos. Ze blijkt heel gewoon en bescheiden en ik
mag een foto met haar maken. Er zit een groepje jongeren, deels uit
Finland, in het winkeltje. Ze wachten op een busje en gaan naar een
verjaardig van een nichtje van Srey Thy. Ik mag ook wel mee. Maar
ze blijven een nacht weg, had ik dit maar eerder geweten.

Srey Thy laat haar haar verder mooi maken in de kapsalon. Ik moet
bij haar komen zitten. Ze is 33 en heeft een zoon van 8. Hij krijg
zijn schooluniform aan en moet naar school. Op dit moment is ze
single. Ze heeft een relatie gehad met een man uit haar band, maar
dat is over. Ze wil nog graag een kindje.
Maar iedereen vindt jou toch 'nice', zeg ik.
Maar ´nice´ is niet het zelfde als 'love', antwoordt ze verstandig.

Tot ze vertrekken, eet ik even verderop bij een zeer eenvoudig snack-
restaurantje van een oudere westerling een pannenkoek. Srey Thy wuift
nog en zegt dat de winkel morgen om tien uur weer open is. Ik loop
door Street 51 naar het zuiden tot ik in de buurt van het Independence
Monument kom. Via street 240 loop ik naar het paleis. De straat langs
het paleis is voor verkeer afgesloten. Er staan groepen mensen in wit
en zwart die een laatste eer brengen aan de oud koning die vorig jaar
in oktober is overleden. Sophorn vertelt later dat hij in de buurt
van het Nationale Museum een graf heeft gekregen. Op de gevel van het
paleis preikt normaal een afbeelding van de koninklijke family, maar
nu alleen de oud koning. Met een soort sarcofaag.

Een speciale uitgave van 1000 riel, ongeveer 0,25 dollar:






Ik loop langs de rivier terug naar mijn guesthouse om te rusten. Dit
keer hangt er ook een Nederlandse vlag langs het water.

Rond half vijf ga ik weer naar de rivier. Daar treft ik een Mexicaan
die hier Engelse les geeft. Dat heeft hij ook in Japan en in China
(Dali en bij Shanghai) gedaan. Hij is hier nu vijf maanden, maar
spreekt nog geen woord Khmer. We zitten bij twee zussen, van 22
en 35. Zij lijken overigens niet op elkaar. Ze doen een beetje gek.
Hij laat zich geheel vrijwillig staartjes in zijn haar doen en krijgt
lippenstift op. Onderweg naar mijn avondeten, zie ik plotseling een
jonge vrouw langs het water zitten die ik ken van een jaar geleden.
Toen kwam ik haar een paar keer met haar collega tegen. Ze heeft
een 'barang' boy friend. Ik zeg haar kort gedag. We waren beiden
van plan om te gaan eten. Zij lopen in de andere richting.

Ik eet Khmer amok fish bij River Star. Sophorn en ik maken een
afspraak voor morgen. We gaan naar de Russian Market. Daar zijn
we beiden nog nooit geweest. Ze regelt ook dat zaterdag iemand van
het personeel mij met een motobike naar Phnom Udong en Phnom Baset
vervoert. Na het eten begint het eigenlijk pas echt gezellig te
worden. Sophorn heeft haar studie schoonheidsspecialiste afgerond,
maar is blij met haar baan hier en met haar collega's. Daarom gaat
ze voorlopig niet van baan veranderen en wil ze door sparen om ooit
zelf een shop te openen. Voor haar werk aan de bar mag ze geen
nagellak dragen en moet ze korte nagels hebben.

Er komt een vriendin (25) van Sophorn. De "Star of River Star" heeft
vanavond dienst. Er wordt wat afgelachen! Met een buitenlandse gast
heb ik het er over dat Khmer meiden waarschijnlijk vooral met een
buitenlander omgaan vanwege het geld. Hij maakt avances richting
Sophorn, met de nodige humor en niet echt serieus. Die zegt dat ze
geld niet belangrijk vindt, maar dat liefde uit het hart moet komen.
Ze is traditioneel ingesteld.

Vrijdag 11 januari. Om negen uur ontbijt ik bij Dara Reang Sey.
Het personeel kent me nog. Ik heb bananenpannenkoek met thee ($2,5).
Even na tienen komt Sophorn. Ze heeft gisteren een tuk tuk voor ons
geregeld, die kent ze omdat hij vaak bij River Star op de hoek staat.
De Russian Market is een aardig eindje rijden. Verrassend genoeg
kijkt Sophorn naar souvenirs die volgens mij vooral voor buitenlandse
toeristen zijn bestemd. Ik ben op zoek naar een monnikstas, die vind
ik niet. Wel iets in die stijl, maar dan met olifantenopdruk en meer
voor meisjes, dus een leuk cadeau voor Weiwei. Slechts $3.

Bij de eetstalletjes wil Sophorn graag noedels met spring rolls eten.
Ik heb nog geen trek, dus eet zij alleen. Naast het eetgebeuren zit
een stalletje met vintage spullen, zoals posters en T-shirts.
De shirts van The Cambodian Space Project zijn hier $15. Dat moet
van de 'band' aldus de verkoopster. Helaas zijn de opdrukken niet
van een goede kwaliteit en had ik ook liever een andere afbeelding.
Dat gaat dus over. Ik wist hiervan omdat ik erover op Facebook heb
gelezen.

We zijn eigenlijk vrij snel uitgekeken en Sophorn komt op het idee
om nog naar de Central Market te gaan. Dat ligt toch op de route
terug. Dus prima. Daar koop ik voor Weiwei en mij een zonnebril.
Twee voor $6. Sophorn is zo bescheiden om bij hetzelfde kraampje
waar ik de vorige keer jeans voor haar heb gekocht nog één uit te
zoeken. Vooruit dan maar ($9). Maat 26 en 42 kg. Zo tenger!
We vinden voor mij een zwart overhemd met lange mouwen ($6).

Ik laat me bij de Kandal Market afzetten. Sophorn rijdt door naar
haar appartementje aan Street 172 waar ze met haar broer woont.
De tuk tuk kost $10. Volgens haar een goede prijs, omdat de
chauffeur twee keer op ons heeft moeten wachten. Ik laat me over-
tuigen, al vind ik het veel.

Na een pauze op mij kamer ga ik nogmaals naar de Sorya Mall.
Srey Thy zit alleen in haar winkeltje met een tijdschrift.
heeft gisteren veel gedronken op de verjaarvisite maar ziet er
prachtig uit. De krullen zijn weer verdwenen. Gisteren heeft ze
me verteld dat ze ook dit jaar in het buitenland gaan optreden.
Misschien ook wel in Nederland. Ik zal het in de gaten houden.
Ik wil graag om vijf uur bij Liquid zijn, want dan begint Ratanak
haar dienst. Tegenover Heart of Darkness zit het terras al vol
met dames die op buitenlandse mannen (lees: geld) uit zijn.
Bij Walkabout idem dito.

Het is druk. Nak arriveert net op haar motobike. Ik wacht tot ze
in haar uniform is voor ik aan de bar ga zitten. Er zijn weinig
gasten, en degenen die er zijn blijven hooguit voor twee drankjes.
Ik bestel pizza napolitana ($5,5) en twee lemon juice (2 x $1,75).
Ratanak ziet er goed uit. Ze werkt nog met haar jongere collegaatje.
Ook een mooi meisje. De pizza is behoorlijk zout. Haar studie is
afgerond, maar behalve een vermoeiend baantje als gids in een bus
dagelijks pendelend van Phnom Penh naar Siem Reap, wat ze een
tijdje heeft gedaan, is het lastig om een betere baan te vinden.

Ik vraag naar de gezinnetjes van haar zussen.  De "Star of River
Star" zei gisteren dat hij me slanker vond, Ratanak vindt me juist
zwaarder lijken. Ze vertelt dat ze nog kookt in het schort van
mij uit Nederland. Haar Franse vriend is hier sinds maart vorig
jaar en verlengt zijn visum steeds met drie maanden.

Na het eten krijg ik kiespijn. Ik wil graag naar mijn kamer om
mijn gebit schoon te maken en ibuprofen in te nemen. Jammer, want
zo houden ze helemaal geen gasten meer over. Ik loop via de brede
laan waar het Independence Monument staat. Voor het paleis zijn nog
veel mensen die wierook en kaarsen voor de oud koning branden.
Tussen het Royal Palace en het Nationale Museum wordt in een rap
tempo aan een nieuwe pagode gewerkt. Voor de oud koning. Ze bouwen
zelfs in het donker door. Bij mij guesthouse verzorg ik mijn gebit.

Daarna loop ik naar River Star waar Sophorn gemberthee voor me maakt.
Inmiddels is de meeste pijn weggetrokken. Ik blijf Sophorn wat
langer gezelschap houden en help haar met haar computer. Haar broer
is er ook. Hij is ook al zo tenger. Een Australisch meisje met een
mooie decolleté en stralend gezicht haalt geld uit ATM op het terras
van het hotel. De "Star of River Star" probeert haar te versieren
met zijn gladde praatjes. Eerder vroeg ik hem of hij weer een nieuwe
vriendin heeft. Volgens hem heeft hij er wel tien per week!

Phnom Udong

Zaterdag 12 januari. Om half zeven gaat het alarm van mijn telefoon.
Ik eet koek en een fruit- en muslireep uit Nederland en loop dan
naar River Star. De jonge vent die me vandaag gaat vervoeren, is er
nog niet. Hij komt tegen acht uur met een lading fruit voor het
hotel. Daarna kleedt hij zich snel om en kunnen we vertrekken.
We rijden ongeveer een uur in de richting van Battambang en slaan
dan linksaf onder een poort door. Het bergje in het verder vlakke
landschap is dan al een tijdje zichtbaar. We komen door dorpen met
her en der grote moderne pagodes. Zijn Suzuki heeft ruim veertig-
duizend op de teller. We rijden de heuvel op tot het begin van een
trap.

Eerst bezoeken we een pagode. Daarna gaan we de trap op. Overal
worden we belaagd door jonge vrouwen die kaarten, wierookstokjes en
lotusbloemen willen slijten. Hij koopt, doet buigingen voor een
altaar en geeft mij ook een bundeltje van de wierook die hij heeft
aangestoken. We lopen de trap op en worden door twee jochies vergezeld.
Op de top zijn nog twee pagodes. In de grootste kunnen we onderin
weer offers brengen. Hij krijgt voor een gift een rood touwtje om
zijn rechterarm. Ik volg hem daarin. Deze pagode is toch weer anders
dan wat ik ooit eerder heb gezien. Hij is licht van kleur en voorzien
van garuda's en olifanten.

Het uitzicht over de omgeving met palmsuikerbomen is fraai. Beneden
staan moderne pagodes. Voor we verder gaan, geef ik een stuk of
tien kinderen die op de trap omhangen een ballon. Bij het jochie dat
met ons meeliep bind ik die aan het touwtje aan de stok die hij bij
zich heeft. Mijn chauffeur geeft enkele bedelaars en sommige van de
kinderen wat kleingeld. De jongens zien er armoedig uit in hun vieze
kleding.

Dan rijden we richting het westen binnendoor naar Phnom Baset. Hij
vraagt twee keer de weg. Het laatste stuk gaat over een weg die
vernieuwd is en min of meer een dijk vormt. Net voor Phnom Baset gaan
we linksaf naar het moderne gebouw in de vorm van Angkor Wat. Ik had
er een foto van op internet gezien en wilde dit graag in het echt
aanschouwen. Rechts voor is een vijver met een stenen boot.
De versieringen die her en der rond deze Wat Nokor Vimean Sour staan,
zijn ook mooi.

Bij de ingang is een groep jongeren die graag met mij op de foto
willen. Ze zijn heel bescheiden, maar ik voel goed aan wat hun wens
is. Ik neem uitgebreid de tijd voor hun. Stuk voor stuk komen ze
naast mij staan en tot slot maken we nog groepsfoto´s.
Mijn chauffeur heeft een kokosnoot voor me gekocht. Daar zit opvallend
veel sap in. Hij heeft er zelf ook één. Binnen hangt een portret van
de oud koning waar de studenten in een halve cirkel een ceremonie
voor uitvoeren. De huidige koning is nu eigenlijk even uit beeld.
Als ik het goed heb, dan is er een periode van drie maanden rouw.

Het is bijna half twaalf en we besluiten weer terug te gaan. We komen
op een ander punt terug bij de nationale weg. Vanaf hier is het nog
twaalf kilometer naar het centrum van Phnom Penh. Langs de route zijn
groepen meiden met hoofddoekjes die in fabrieken werken en nu lunch-
pauze hebben. Lokale bussen zijn hier grote overdekte karren met
om op te zitten. Binnen een uur zijn we terug bij River Star. Ik geef
$25. Zoals met Sophorn afgesproken was. Een beetje prijzig, maar hij
heeft ook nogal wat kleingeld aan offers uitgegeven. Overigens was
er nergens entree. In maart zal ik ontdekken waarom Sophorn juist
deze jonge man koos.

Ik blijf om te lunchen: fried chicken with ginger and rice en een
blikje cola. Er zit een jonge Australiër bij me aan de bar. Hij is
ook een paar keer in China geweest. We hebben het over het belang
van China voor de economie in zijn land en dat je net als in Nederland
ook steeds meer Mandarijn in Australië kunt leren.

Na een pauze op mijn kamer loop ik tegen half vijf naar de rivier.
In tegenstelling tot de afgelopen dagen is het volledig onbewolkt.
de buurt van het Royal Palace kom ik de Mexicaan en de twee meiden
weer tegen. Ik heb hen tijdens de lunch door Street 118 langs River
Star zien lopen. Ze hebben blikjes bier en de oudste ligt met haar
bij de Mexicaan op schoot. Volgens het jongere meisje heeft ze te
veel bier op. De jongste is een beetje wild en balsturig, maar wel
mooi. Ik loop verder en maak af en toe een praatje, geef een ballon
aan schooisters met kindjes en kijk hoe meiden buitenlanders oppikken.
Twee van hen zien er net uit. Geen overdreven sexy kleding. Ik moet
bij hun komen zitten. De meest praatgrage heeft mij gisteren met mijn
monnikstas bij Sorya Mall gezien. Tja, dat valt wel op natuurlijk.

Tegen zeven uur ga ik naar River Star voor mijn avondeten. Sophorn
staat achter de bar, hoewel ze vandaag eigenlijk vrij had. Maar er
is te weinig personeel, dus springt ze in. Ze draagt haar vrijtijds-
kleding en heeft d'r haar los. Ze had me een sms gestuurd om naar de
night market te gaan, maar nu moeten we wachten tot het wat rustiger
wordt. Ik heb ´chef omelet with french fries´ en lemon juice en thee
($4.75). Chanthy, het meisje van de ochtenddienst, komt ook weer
langs. Ze werkt hier nu zes maanden en is één van de nieuwe stafleden.
Ze woont tegenover het hotel boven een minibusstation en kon mij
vanaf het balkon aan de bar zien zitten. Ik ben inmiddels met haar
via Facebook verbonden. Haar zus woont in Australië. Ze wil zelf
graag beter Engels kunnen.

Ik neem afscheid en kan nu wat uitgebreider met Weiwei skypen.
Ze heeft vanmorgen uitgeslapen en eindelijk weer weekend, want het
vorige moest ze werken om de vrije dagen na Oud en Nieuw te compenseren.

Zondag 13 januari. Vandaag een rustig dagje. Het is onbewolkt en al
vroeg warm.  Bij één van de dvd/cd winkels aan de rivierboulevard vind
ik dat eindelijk de film Irma Vep waar ik al lang naar op zoek ben.
Ik drink bij River Star lime juice en praat met een Amerikaan uit
Houston die jaren in Thailand heeft gewoond. Hij vertelt over zijn
slechte ervaringen getrouwd te zijn geweest met een Thaise. Ik haal
lunch bij de bakker en houd een lange pauze op mijn kamer en ga even
na vier uur naar de rivier. De Mexicaan is daar weer met de twee
zussen. Ze kopen kleertjes voor twee arme kindjes en spelen badminton
zonder racket met nog twee jonge westerse mannen. Om zeven uur ga ik
bij River Star eten: pasta bolognese en lime juice.

De jongen met babyface doet vanavond de drankjes, Sophorn heeft
vandaag vrij. Een man van middelbare leeftijd, die een beetje mank
loopt en eerder deze week grappen maakte met het personeel, komt om
half acht met een mooi meisje die hij naar zijn kamer neemt. Ruim
een uur later vertrekt ze alleen. Tijdens het eten sjansen twee meiden
met mij terwijl ze met oudere westerse mannen aan tafel dineren.
Terug naar mijn guesthouse loop ik via de rivier. De Amerikaan zit
met een jong, maar beschaafd uitziend meisje op een bankje tegenover
River Star.

Maandag 14 januari. Om elf uur check ik uit en loop langzaam via
de rivier richting River Star. Het is bewolkt. Jenny ligt in armoedige
kleding en met een wild kapsel op een bankje. Een student vraagt of
hij Engels met mij mag oefenen. Hij vraagt veel. Hij vindt zijn eigen
land niet goed omdat er zo veel corruptie is. Ik zeg dat in Nederland
net zo goed corruptie is: heel veel mensen met veel te hoge salarissen
en heel veel dingen zijn kunstmatig duur gemaakt. Ik lunch bij River
Star: penne carbonare met lime juice ($5). De jonge vent die op de
plaats van Sophorn achter de bar staat, vertelt dat hij van zes tot
drie, dus negen uur werkt, en slechts $2 per dag verdient.

Op het terras van Mekong River zie ik tot één uur Ata zitten, maar
heb geen zin om met haar te praten (zie het verslag van vorig jaar).
De "Star of River Star" laat foto´s zien op zijn facebook van jonge
Koreaans uitziende meisjes. Hij houdt van lichte huidskleuren.
Hij heeft ook een foto van een man die ongeveer een jaar geleden even
verderop in deze straat is neergeschoten. Een goudhandelaar. Er staat
een groepje mensen omheen. Gewoon overdag, zo te zien. En foto´s van
zijn verjaardagsfeestje. Hij is nog maar 21. Het personeel is hier
erg jong. En volgens mij worden ze zwaar onderbetaald.

Daarna loop ik weer via de rivier naar mijn guesthouse, zodat ik om
uur met een tuk tuk naar het vliegveld kan ($7). De rit duurt 35
minuten. Ik wacht nog buiten voor de tekst boven de incheckbalie van
AirAsia op Bangkok springt. Er staat dan al een rij en ze zijn niet
zo snel, maar ik ben ruim op tijd. Bij de balie ligt ook een arrival-
departure kaartje voor Thailand. Bij de security is het heel wat
rustiger. Bij gate 5 kan ik een half uurtje gratis internetten.
Het toestel vertrekt om tien over vijf en doet er ruim een uur over.
Ik reis een paar dagen in Thailand om vanuit het noorden een maand
door Laos te trekken.

Zie voor het vervolg het verslag van Laos.

Johan (29 mei 2013)