China (2013)


Weiwei en ik hebben bijna dagelijks contact met elkaar via Skype.
Maar dit keer moesten we een periode van zes maanden overbruggen.
Daarom heb ik bij mijn vertrek uit Beijing in oktober beloofd dat
ik tijdens haar verjaardag bij haar ben.

Nu is het al langer zo dat Beijing één van de goedkoopste bestem-
mingen in Azië is. Eind december bevind ik me zelfs in een luxe-
positie waarbij ik voor circa 500 euro kan kiezen uit Finnair, LOT
of Lufthansa.



In dit geval ga ik voor Finnair, de goedkoopste optie en de kortste
vliegroute. Ik blijf een maand bij Weiwei in Beijing. Tijdens de
meivakantie bezoeken we haar broer in Xianning bij Wuhan. Verder
heb ik dit keer geen reisplannen in China en ook geen wensen om nog
iets nieuws in Beijing te zien. Voor de verandering dit keer dus
weinig reizen. Al heb ik nog wel wensen, maar dat komt wel een
andere keer. Vandaar ook een korter verslag dan gebruikelijk.



Donderdag 25 april. Inchecken bij Finnair gaat vlot. Zeker wanneer
ik dat met de rijen bij de balies van KLM en partners vergelijk.
Mijn koffer weegt 16,8 kg. De vlucht van Amsterdam naar Helsinki
duurt ruim twee uur. Met twee oudere stewardessen die me aan
leidsters van een kostschool doen denken. Van beelden uit films
dan. Ze dragen zwart leren handschoenen. Dat heb ik nog nooit mee-
gemaakt. We krijgen twee smakelijke broodjes met kip curry.

Helsinki Airport

Er liggen nog restjes sneeuw in Finland op bosrijke schaduwplekken.
Het vliegveld ziet er modern uit, ondanks dat ze tractoren gebruiken
om de bagagekarretjes te trekken. Dat zal met relatief veel winterweer
te maken hebben. Ik eet fruitrepen en kruidkoek en ben vervolgens vlot
door de douane. Bij de gate  doe de Chinese simkaart alvast in mijn
telefoon. Er is gratis Wi-Fi. Met mijn netbook heb ik via QQ even
contact met Weiwei die bijna naar bed gaat.

Ik zit bijna helemaal achterin de airbus naast een Chinees die geen
contact zoekt. Met het kijken naar "Django Unchained" probeer ik moe
te worden. De film is enerverend en verveelt geen moment. Wel zeer
bloederig en de scènes waarin honden een donkere man verscheuren is
behoorlijk walgelijk. Desondanks zonder meer één van Tarantino´s
beste films. Ik kies risotto met champignons. Er zijn drie Chinese
stewardessen. Eén van hen vertaalt de omroepen naar het Chinees.

Beijing

Vrijdag 26 april. Rond half zeven landt de Airbus zeer zacht op het
vliegveld van Beijing. Conclusie: prima vluchten met Finnair.
Dat ging best snel vanaf Helsinki naar Beijing in zeven en een half
uur met avondeten, een korte nacht en vroeg ontbijt. Er zijn geen
lange rijen bij de douane en de bagage verschijnt al. Sneller dan
verwacht. Ik stuur een sms naar Weiwei. Ze belt. Ze kan niet op
tijd op het vliegveld zijn. Ik heb nog Chinees geld om een kaartje
voor de Airport Express te kopen en ga in mijn eentje naar metro-
lijn 10. Waar ze op mij staat te wachten in een jurkje :-)

Mijn metrokaart werkt nog. Weiwei neemt een ochtend vrij. Dan kan
op het allerlaatste moment, want het is niet druk op haar werk.

Zaterdag en zondag. Weiwei moet in het weekend werken, zodat ze
tijdens de meivakantie twee dagen extra vrij heeft. Ik ben rustig
begonnen om de jetlag te verwerken en heb nog weinig buitenshuis
ondernomen; binnen valt wel wat schoon te maken. Het weer is vrij
goed. Overdag meer dan 20 graden. Ze heeft seizoensgroenten voor
het avondeten. Ook groente die ik niet ken. Groen met een beetje
paars. Ik ben nog moe en niet in een opperbeste stemming.

Maandag 29 april. Vandaag wat meer wind en daardoor een mooie blauwe
lucht. Papaja bij het ontbijt. Net als vorig jaar gaan we naar de
grote Franse sportzaak Decathlon in het zuiden van de stad om
kleding van dunne stoffen voor mij en haar vader aan te schaffen.
Meer dan de bedoeling was. Voor de naastgelegen Lotte supermarkt
eten we pannenkoek met aardappelreepjes en een pizza met vlees die
in de aanbieding is. Toen we hier arriveerden was op het plein voor
de winkels een show met kleintjes van een creatieve school met een
jonge blanke leraar: http://www.lotus-zone.com

Morgen gaan we naar Weiwei haar broer in de provincie Hubei in het
zuiden. Ik ben uitgenodigd om op een school iets in het Engels te
doen. Niks om voor te bereiden, dus ik zie wel. Haar broer is van
plan om mij 'groots' te introduceren; ik begrijp dat hij een affiche
heeft gemaakt met één of meerder foto's van mijn website. Misschien
hebben ze daar nog nooit een buitenlander gezien, laat staan mee
gesproken. Weiwei haar schoonzus en neefje uit Shenzhen komen ook.
Haar broer en schoonzus hebben besloten om toch maar niet te gaan
scheiden...

Dinsdag 30 april. Om kwart over vijf gaat het alarm van Weiwei haar
iPhone. Om tien over zes zitten we in een taxi naar treinstation
Beijing West. Eindbestemming van de trein is Changsha, de hoofdstad
van de provincie Hunan. Een ontspannen rit. Regelmatig rijden we
meer dan 300 kilometer per uur. En na ruim vijf uur zijn we al in
Xianning! Net voor we uitstappen herkent Weiwei een jonge Chinese
man met krullen van internet. Hij werkt voor Microsoft.

Xianning

We worden door haar broer opgehaald in een 'black taxi'. Een kleine
auto met Hello Kitty bekleding (...) die in Chongqing is gefabriceerd.
Xianning ligt aan een rivier in een frisse bergomgeving en heeft een
aantal warmwaterbronnen. Haar broer heeft een keurig reisbureautje en
een studente Engels-Tourisme in dienst om op de zaak te passen,
wanneer hij er niet is en ze zelf geen college heeft. Haar Engelse
naam is Jayshenny. Ze krijgt Engelse les van een man uit Ghana.
Er studeren 20.000 studenten aan haar universiteit. Ze deelt een
kamer met 7 meiden. De eerste avond eten we met z´n vieren op de
campus. Onder andere Chinese sla, ook wel aspergesla, en lekkere
riviervis.

Woensdag 1 mei. De volgende dag vroeg arriveren schoonzus en neefje
met de nachttrein uit Shenzhen. Wij hebben rozijnenbrood en yoghurt
op de kamer en gaan na het ontbijt naar de markt voor fruit, waar-
onder kleine mango's. En inkopen voor de lunch.
Weiwei en ik wandelen langs de rivier. Er zijn veel trouwerijen.
We lunchen in het kantoortje van haar broer. Het heerlijke eten is
door haar schoonzus gemaakt. Zeven schalen en kommen met rijst.
Wanneer we terug komen in het hotel, wil een stel dat voor ons in
de lift stapt een kamer voor drie uur. Weiwei fantaseert wat ze gaan
doen.

Rond vier uur lopen we met z'n allen langs de rivier naar het
International Hot Spring Hotel. Daar stappen we bij Mr. Mong en zijn
vrouw in zijn Hyundai voor een diner in een oud keizerlijk dorp aan
een rivier. Een restaurant in een mooie setting met een druk terras.
Mr. Mong is directeur van de privéschool Elite Education. Hij is
veel aan het woord. Het is de bedoeling dat ik twee avonden Engelse
ga geven op zijn school. Terug in het reisbureautje blijft hij
nog doorpraten. Ik blader in een oude Chinese National Geographic en
vind een artikel met zeer boeiende foto´s over Tibetaanse gebieden
in Sichuan over de wegen 317 en 318 langs de steden Dêgê en Baiyu.









Ik val met hoofdpijn in slaap en die wordt alleen maar erger. Geen
goede nacht dus. Helaas heb ik mijn medicijnen in Beijing in mijn
koffer achtergelaten.

Donderdag 2 mei. Weiwei is jarig! "I am a birthday girl today, I can
do anything I like!" Ze is zeer blij met de kaarten uit Nederland die
ik van mijn moeder en zus heb meegekregen. Ze zou ze wel willen
inlijsten... Ik geef haar een tas met olifantenprint en een witte
zonnebril uit Cambodja. De rest van de presentjes uit Laos, Myanmar
en Cambodja krijgt ze wanneer ze in Nederland komt. Het is namelijk
de bedoeling dat ik juist spullen van haar - waaronder winterjassen
- mee terug neem in mijn koffer en daardoor heb ik weinig mee naar
China. Wat ik zelf heb meegenomen is onder andere: chocoladepasta,
reuze mergpijpen, witte chocolade, pasta, zakjes met satésaus en
roggebrood.

We doen vandaag een aardige bergwandeling in het Qianshan National
Forest Park met een uitgebreide picknick. Op een stuk van het traject
liggen rupsen op de weg. Soms doodgetrapt. Weiwei is panisch! In haar
jeugd zijn namelijk een keer rupsen uit een boom op haar gevallen.
Haar neefje heeft een gat in zijn broek. Op de vraag of ik helemaal
naar de top wil zeg ik: "Ja, want daar wachten allemaal mensen die
met spanning wachten om een jongetje met een gat in zijn broek te
kunnen zien." ´s Avonds hebben we taart en zingen `happy birthday´
op de hotelkamer van schoonzus en smeren de crèmeslagroom op elkaars
wangen :-)

Donderdag- en vrijdagavond geef ik twee avonden van anderhalf uur
Engelse les op een privéschool aan leerlingen tussen 8 en 12 jaar.
De inrichting van de school maakt een professionele en zakelijk indruk.
Voorafgaand aan de les komen een paar kinderen in het kantoortje van
de directeur die al even met mij kennis durven te maken. In de stad
zelf zijn regelmatig mensen die mij aanstaren. Toch hebben we meer
westerlingen in de stad gezien, waaronder jongeren bij een hotel in
een busje en twee meiden in een bar bij het reisbureau van haar broer.

De les is met behulp van een PowerPointpresentatie en hun eigen
lerares. Ze maakt een foutje door mij aan de kinderen te introduceren
als iemand "from Dutch". Er zijn zes foto´s van mijn website in een
collage gezet waar de PowerPoint mee begint. De directeur maakt veel
foto´s met zijn iPhone. Weiwei, haar broer en schoonzus hebben
overigens allemaal ook een iPhone! Ik nog steeds een oude Nokia...
Nederlanders zijn arme mensen... De lesmethode vind ik wat kinder-
achtig. De kinderen van de eerste avond maken veel herrie.

Tijdens een avondwandeling lopen we een rondje langs de rivier. Bij
een pleintje langs het water waar ouderen karaoke zingen, is een
man die volgens Weiwei bij de politie werkt. Dat had ik zo snel niet
herkend. Hij vraagt haar kritisch waarom ze geen Chinese man heeft
uitgekozen. We lopen snel door en kopen fruit. Niet iedere Chinees
is enthousiast over buitenlanders.



Op vrijdag bezoeken we een andere universiteit. Die is groter en
moderner. We nemen een kijkje in de enorme bibliotheek. Schoonzus
is een beetje chagrijnig. We eten een ijsje en nemen dan een taxi
terug naar het centrum waar we hot pot eten. Weiwei verwijt haar
broer dat hij een vissenkop bij mij in een schaaltje doet en zegt
nogmaals dat ik zelf wel kan beslissen wat ik wil eten. Ik kies
voornamelijk schaap- en rundvlees. Haar broer is daar allergisch
voor en neemt vis en varkensvlees. Daar heb ik nog nooit van
gehoord. Varkensvlees probeer ik juist te vermijden.

Het laatste stuk terug naar het hotel gaan Weiwei en ik lopen.
Nu is zij ook chagrijnig. Over wat haar broer deed met de vissen-
kop en dat ik haar schoonzus verdedig. Ik zeg namelijk dat ze haar
reden zal hebben waarom ze in deze gemoedstoestand is. Maar volgens
Weiwei was ze tijdens de wandeling van gisteren ook al kritisch.
Ze haalt ook aan dat ik kritiek heb op de manier waarop ze zich
kleedt. Wanneer we bijna bij het hotel zijn besluit ik dat het
beter is om maar even alleen te zijn. Ik laat Weiwei naar de kamer
gaan en zoek een plekje langs de rivier om een dutje te doen.
Ik ben het even zat en besluit om de tweede avond geen Engelse les
te geven omdat de directeur en schooljuf me weinig respectvol
hebben behandeld. Ik ben geen robot die alles maar even doet zoals
zij dat graag willen. Weiwei smeekt me om het wel te doen. Anders
zou haar broer gezichtsverlies lijden.

De tweede avond gaat het beter, ondanks dat de kinderen iets jonger
zijn dan gisteravond. Maar mijn conclusie is dat ik liever les geef
aan wat oudere studenten en hun Engels en uitspraak verbeter. Want
met die kleintjes schiet het niet echt op. Ze hebben slechts vijf
nieuwe woorden geleerd...
Ze waren wel bijzonder vertederend, met vaak prachtige gezichtsuit-
drukkingen. Eén jochie stak heel vaak zijn hand op, maar wist
zelden het goede antwoord. Een paar oudere meisjes waren heel goed.
Twee jochies vooraan zeiden bijna niks en een meisje met een bol
gezicht met rode wangen was zeer verlegen. Deze ervaring blijft me
wel bij en ik had het niet willen missen. Maar een volgende keer
graag met meer eigen inbreng.

Weiwei en ik hebben net voor de les in een winkelcentrum een mooi
jurkje gezien. Dat gaat ze nu passen. Driekleurig: zwart, beige en
oranje. En ik heb vandaag een paar sandalen gevonden voor slechts
65 rmb.

We eten in het reisbureau. Dit keer heeft haar broer gekookt.
Weiwei heeft er op aangedrongen om niet steeds buiten de deur te
eten. Het is weer een uitgebreide maaltijd. Op deze laatste gezamen-
lijke avond wandelen we met z´n allen langs de rivier. Een man
schrijft met een grote kwast met water op de tegels. Haar broer en
zus zingen twee liedjes bij de karaoke. Ik begrijp dat schoonzus
liever modernere liedjes zingt en de mensen hier te oud vindt.
Maar er is ook een jongen moeder met kinderen en ik vind het een
mooie afsluiter van het bezoek aan Xianning.

Zaterdag 4 mei. Om 8:44 gaat de trein terug naar Beijing Op de
terugweg in de trein hebben we mazzel dat op onze rij en de rijen
voor en achter ons steeds wel een klein kindje zit. Dat levert een
leuke sfeer op en maakt de reis nog korter. Eén van de medestudenten
van haar Nederlandse les heeft een goudmijn in Suriname. Ik vertel
uitgebreid over vastgoedmagnaten, Moszkowicz, Holleeder, liquidaties
en de ontvoeringen van Heineken en Freddy Heijn.

Terug in Beijing

Even na tweeën zijn we al in Beijing. We nemen metrolijn 9 en 4 en
voor het laatste stukje een taxi. Op teletekst zie ik dat Cambuur
verrassend kampioen is geworden!



We doen de was en kopen fruit. Weiwei doet aardbeien in een schaal
met zout water om wormen en 'chemicals' te verwijderen. 's Avonds
eten we bij Ravenna in de kelder van het U-center: tomatensoep,
pasta met bief en een 'dante pizza'. We mogen een Hello Kitty koffer-
tje uit de kamer van haar huisgenoot halen. Dat is achtergebleven van
het meisje dat hier eerst woonde. Ik zag het vanuit Weiwei haar slaap-
kamer. Weiwei heeft eindelijk een mail van de universiteit over het
starten van de visumprocedure ontvangen. Het is haar geadviseerd om
nog geen vliegticket te kopen, maar ze jagen haar op kosten wanneer
ze dat op het laatste moment zou doen. Ze heeft al een ticket. Nu is
ze grotendeels afhankelijk van de snelheid van de universiteit, IND
en ambassade. En steeds zelf zo snel mogelijk alle stappen uitvoeren.
Spannend!

Zondag 5 mei. Zondags volgt Weiwei Nederlandse les en ze is na een
paar lessen al opmerkelijk gevorderd! Ze kan kleine verhaaltjes ver-
tellen waarin ze zichzelf voorstelt of vertelt over wat ze dagelijks
doet, inclusief tijdstippen. Haar uitspraak is grappig. Ik heb daar
gisteravond een paar video's van gemaakt. De les van vanmiddag is
komen te vervallen.

Zoals verwacht waren de maaltijden afgelopen week vaak behoorlijk
uitgebreid. Volgens mij ben ik helaas binnen een week al een kilo
aangekomen. Had ik de afgelopen maanden nog zo mijn best gedaan om
twee kilo van mijn buikje af te krijgen! Vandaag neemt ze na de
Nederlandse les verse dadelcake mee. Lastig om te laten staan.
Ze heeft ook baozi meegebracht (gevulde stoombroodjes).

´s Avonds lopen we naar het postkantoor om de sportkleding naar haar
vader te sturen en een kaart naar Nederland. Je hebt drie loketten
nodig om alles te kunnen afhandelen... En inkopen bij de naastgelegen
supermarkt. Kaas is duur geworden. We eten pasta met chickenwings die
ze met een blikje coca cola bereidt. Voor een betere smaak.
Weiwei is een "good cook"!

Maandag en dinsdag zijn warme dagen. Dinsdagavond eten we in het
U-Center op de zesde verdieping restaurant Ganges. We bestellen
curry tikka met champignons en een kipschotel met curry, met volgens
mij veel kokosnootmelk waardoor het vrij zoet is. En een naan met
knoflook en één met olijven. Prima eten en het restaurant ziet er
zeer verzorgd uit, maar daardoor wel een beetje prijzig.

Er zijn veel mieren in huis. Weiwei heeft een verpakte mottenballen
gehaald die ze overal opplakt. Ze praat tegen ze en heeft de illusie
dat de zakjes met ballen helpen. Maar op een ochtend loopt er een
snelweg aan mieren naar de fruitschillen in de prullenmand. Dit keer
gaan we serieuzer ingrijpen en komt er gif uit een spuitbus aan te pas!

Woensdag en donderdag valt er een paar keer een beetje regen en het
is woensdagavond aardig wat koeler wanneer we na het eten even naar
buiten gaan om te wandelen. Ik blijf veel binnen om mijn website bij
te werken. Drie ochtenden achter elkaar ben ik rond zes uur wakker.
Iedere keer met een zeer droge mond, en eet dan een Chinese peer waar
veel water in zit. Donderdagavond hebben we heerlijke pasta bolognese
met broccoli en ei.

Vrijdag 10 mei. Vanavond een bijeenkomst van Netherlands Alumni
Network in China, http://nanc.nesochina.org/ Weiwei heeft zich daar
voor aangemeld en mag haar partner meenemen. Wanneer ik op haar wacht
bij de uitgang van metrostation Chaoyangmen, zie ik een groepje
westerse jongeren staan. Ik hoor dat ze Nederlands spreken. Het zijn
studenten van de Erasmus Universiteit. Weiwei komt iets later.
Wanneer we in het gebouw waar de receptie is, zien we daar een Sony-
winkel en nemen een kijkje, want Sony heeft met de RX100 een zeer
interessante compacte camera op de markt gebracht. Ik heb serieuze
interesse. Maar kan geen snelle beslissing nemen.

De delegatie van Erasmus staat in het midden van de Blue Frog. Wij
schrijven ons in en zoeken een zitplaats. Ik zie een lange jonge vent
met de naam Tim op zijn schouder. Het is de leraar Nederlands van
Weiwei. Ik had al een foto van hem gezien op LinkedIn. Het meisje
van de organisatie opent de avond en een meisje van de EUR voegt daar
nog wat aan toe. Dat is het dan qua presentaties, het volume van de
muziek blijft zo hoog dat er nauwelijks iets van te verstaan is.
We praten eerst met Tim. Hij studeert in juni af en wil graag een
baan in China hebben en blijven. Op mijn vraag hoe hij de lange en
koude winters overleeft, krijg ik als antwoord: "Veel binnen blijven."

Later krijgen we gezelschap van twee promovendi. Xin met kort haar
heeft zes jaar in Nederland gewoond en in Utrecht en Nijmegen biologie
gestudeerd. Xiao psychologie. Beiden willen graag in Nederland wonen.
Ze hebben geen relatie. Volgens Xiao bestaan er drie soorten mensen:
mannen, vrouwen en promovenda's. We krijgen een paar schalen met snacks.
Kleine hamburgers, barbecue champignons en stukjes cheesecake. Lekker.
Bij binnenkomst hebben we drie consumptiebonnetje gekregen. Net voor
we vertrekken, komt een blondine bij ons staan. Ze heet Yvonne.
Op haar schouder staat de naam Yvon. Ik herken haar van haar website,
ze schrijft wel op een reisforum waar ik ook actief ben.

Zaterdag 11 mei. Weiwei heeft vandaag een uitje van haar werk met
barbecue. We ontbijten zoals iedere dag eerst samen. Ze vindt de
chocoladepasta die ik heb meegenomen lekker. ´s Ochtends hebben we
aardig wat fruit. Ik ga naar Wal-mart om te controleren of daar nog
interessante kleding voor mij is en doe daar verdere boodschappen.
Ook koekjes, want we eten vaak laat en dan kan ik moeilijk de tijd
tussen lunch en avondeten overbruggen.

Zondag 12 mei. Rond tien uur worden twee nieuwe airconditioners
bezorgd. Die worden morgen gemonteerd. Voor de lunch loop ik naar het
kantoorgebouw waar Weiwei Nederlandse les heeft.



Samen met haar twee medestudentes eten we aan de zijkant van het
gebouw dumplings en salade. Een hippe vrouw die een zoon van 17 heeft
en een Sichuan-restaurant in Amsterdam wil beginnen. En een meisje
dat in Utrecht gaat studeren. Die is nu onderwijsassistente aan een
internationale school. We drinken nog wat in de hal.
Ik kies een aarbeienmilkshake en loop nog mee naar hun klas, die
vanmiddag door Tim wordt gegeven. 's Ochtends hebben ze les van een
Chinese leraar die in Nederland heeft gewoond.

Weiwei heeft vanmorgen een zak dadelcake gekocht, die neem ik mee
terug. Onderweg zie ik bij een kiosk het blad Modern Weekly met op
de voorzijde een foto van de nieuwe Nederlandse Koning en Koningin
met moeder Beatrix. Later heb ik spijt dat ik die niet heb gekocht.
Wanneer ik het metrostation passeer vraagt een  dakloze aan mij om
"piece of cake". Eén stuk dan, ook als beloning voor zijn Engels.
Weiwei vindt ´s avonds een Chinese website waar ik live-beelden van
de Formule 1 race in Spanje op kan zien.

Links de tussentijden op mijn computer. Rechts de race via een
Chinese website op de computer van Weiwei:
http://leader.pptv.com/f1/live/
http://www.rtl.nl/sport/rtl_gp/formule1/live/

Aansluitende praten we in het Fries, Nederlands en Engels via Skype
met mijn ouders. Ik heb hun eerder vandaag een mail gestuurd met
een update over de afgelopen week.

Maandag 13 mei. Rond tien uur klopt de eigenaar van het appartement
op de deur. Het is een oudere man. Hij blijft buiten wachten tot de
monteurs komen. Twee jongens in roze T-shirts op brommers met gereed-
schap en onderdelen achterop. Zijn vrouw arriveert dan ook.
Ik bel met Weiwei zodat ze mij kan introduceren. Verder kunnen ze er
wel om lachen dat er een buitenlander in hun appartement is en roddelen
met de buurvrouwen. Af en toe neemt één van de dames een kijkje binnen.
We hebben de kamer van de huisgenoot overhoop moeten halen.
De nieuwe airco moet namelijk boven zijn bed komen hangen, dichter bij
de buitenbuur. Ze gaan boren en er moet een kast op het balkon worden
verplaatst. Ik help mee om die leeg te maken en spullen te verplaatsen.
Zijn kamer is veel stoffiger. Ik denk niet dat hij vaak schoonmaakt.

Eén van de buurvrouwen ziet er wat intelligenter uit en kan in het
Engels vragen hoe ik heet en waar ik vandaan kom. Op een gegeven moment
zit de eigenaresse met een buurvrouw op zijn bed. De airco in de kamer
van de huisgenoot maakt intern herrie wanneer hij aan wordt gezet.
Er is iets mis en deze zal volgend weekend worden vervangen.
Ik help het eigenaarsechtpaar om de spullen weer enigszins op hun plek
te zetten en na hun vertrek maak ik de kamers verder schoon.

Om vier uur komt het ex-vriendinnetje van de huisgenoot. In een zeer
kort broekje. Haar spullen halen en de sleutel brengen.
Ze zegt ´hi´ tegen mij. Ik zie later dat ze zijn was heeft opgevouwen.
Dat is lief.

Het was een drukke dag. We krijgen pasta met heerlijke bief en bloem-
kool. Weiwei heeft online pasta besteld. Ze is dol op bestellen via
internet. Ik vertel haar over typisch Nederlands eten. Stamppot lijkt
haar niet zo geweldig. "I am a Chinese girl, I have a Chinese stomach".
's Avonds halen we cheesecakes bij Paris Baguette. Een lesbisch stel
vraagt om één extra te nemen, want met twee krijgen we dertig proces
korting, maar met drie is dat 50%. We zitten nog een tijdje voor
U-center en zien meisjes met hoge hakken. Weiwei heeft moeite met haar
nieuwe zwarte hakjesschoenen.
Ik leer haar: `Wie mooi wil zijn moet pijn lijden."

Dinsdag 14 mei. Na de lunch maak ik een wandeling door het zuiden van
de stad van metrostation Xidan tot Qianmen. Onderweg bezoek ik de
´recycle lady´. Ze heeft kort haar en het is bruin geverfd. Om eerlijk
te zijn vind ik het niet zo mooi. Ze is dit keer niet zo spraakzaam,
maar dat komt denk ik omdat haar man er is. Net voor hun bedrijfje
haal ik een ijsje en yoghurtdrink in een kleine supermarkt.
Even verderop word ik in een kapsalon uitgenodigd en krijg thee.
Een vrouw geeft haar dochter van twee borstvoeding. Er is een ouder
meisjes van twintig. Dat is ook een dochter van haar, al lijken ze
niet op elkaar. Even later komt er een meisje van ongeveer twaalf
uit school. Ook een dochter. Maar alle drie heel anders van uiterlijk.
Ik gok dat ze verschillende vaders hebben.

Bij het toeristische Qianmen zie ik in een winkel klassieke zijden
jurkjes voor 268 rmb. Weiwei heeft een roze, maar ik wil graag dat ze
nog een zwarte of blauwe neemt. Ik laat één van de meisjes van het
personeel met haar bellen voor haar maat. We besluiten om zaterdag
hier terug te komen.
Ik draag vandaag lenzen en heb droge en zure ogen gekregen. Nog nooit
heb ik zo vaak mijn bril gedragen als tijdens dit verblijf in Beijing.
's Avonds testen we een vacuümpomp waarmee kleding in zakken kan worden
verpakt. Zodanig dat je veel ruimte kunt besparen. Ze heeft gezien dat
de moeder van haar huisgenote dat vorig jaar gebruikte toen die in
augustus naar Canada vertrok. Bijzonder handig.

Woensdag 15 mei. Een dag van citaten: "Happy to have breakfast with my
boyfriend every day" en "Why am I so intelligent? Because I am a smart
girl!"

Vrijdag 17 mei. Vanavond hebben we het vroege afscheidsetentje met
collega's van Weiwei haar afdeling, zodat ik er ook bij kan zijn.
In een Yunnan hot pot restaurant. Direct links van mij zit haar baas.
Hij is enthousiast. Ik moet absoluut naast hem zitten en ondanks zijn
matige Engels probeert hij steeds iets te zeggen.
Eén van haar collega's heeft een vriendin in Australië en zij stelt
ook zeer belangstellend vragen. We toosten met iedereen afzonderlijk,
ze wensen Weiwei een goede studie en ons een mooie toekomst. Op de
terugweg doen we een poging om een nieuw horloge te kopen voor Weiwei
en zien op een straathoek een Michael Jackson imitator. Nergens zo
populair als in Azië, lijkt het.

Zaterdag 18 mei. Vanmiddag voor 98 rmb samen een uitgebreide lunch
gehad bij Devotion in het U-Town winkelcentrum op een coupon via
internet. Vol buikje. Aansluitend een nieuwe compacte camera (Sony
Cybershot dsc RX100) gekocht, omdat die hier goedkoper is dan in
Nederland. Van mijn oude camera is de lens beschadigd omdat de
bescherming niet meer helemaal automatisch sluit en was ik ook al
niet zo tevreden mee omdat bij een lichte achtergrond de foto´s te
licht werden en de accu te snel leeg was. Op de terugweg wierook
voor beste vriend Hans in de buurt van de Lama Tempel gekocht. Daar
heeft hij  heel bescheiden om gevraagd. En naar een kleermaker op
de campus.

Zondag 19 mei. Vandaag weer lunch met haar medestudentes Nederlands.
Er staat veel wind met bijhorende zandstorm. Geen geschikte dag voor
contactlenzen. ´s Avonds eten we vis met de pangangsaus van Conimex
die ik heb meegenomen met pasta. Dat is een succes.

Maandag 20 mei. Vandaag een redelijk blauwe lucht. Ik ga naar de
Verboden Stad, maar die blijkt te zijn gesloten. Een stuk of vier
keer word ik door één of twee jonge vrouwen aangesproken die me
uitnodigen om koffie of bier te drinken. Ze komen niet uit de stad,
maar logeren bij een vriend/vriendin. Allemaal soortgelijke verhalen.
Maar ze vinden het niet leuk wanneer ik veel vragen ga stellen.
Ik weet namelijk dat ze me alleen naar een dure tent willen lokken
waar ze mee onder één hoedje spelen.

Voor de St. Joseph kerk op Wangfujing praat ik met een studente uit
Urumqi. Ze begint het gesprek met de vraag waar ik vandaan kom.
Ze doet pre-highschool op een Foreign Language School in Urumqi en is
hier met klasgenoten en een leraar om een visum te halen voor drie
weken London. Daar gaan ze in de zomer drie weken heen. Vorig jaar
zijn ze in Duitsland geweest, want Duits is haar ´second language´.
Opmerkelijk voor zulke jonge studenten om al naar het buitenland te
gaan. Dit jaar hebben ze een Chinees die Engelse les geeft. Daarvoor
twee jaar een Amerikaan. Haar uitspraak is zeer duidelijk. Ze moppert
nog over een gebrek aan woordenschat. Een vriendelijk meisje.

Weiwei brengt pizza mee. We scannen papier en haar paspoort bij een
lief gepensioneerd vrouwtje op de campus. Die heeft plezier in haar
werk. Daarna halen we mango cheesecake bij Paris Baguette en zitten
op het plein voor U-center.

Woensdag 22 mei. Vanavond weer uit eten. Nu met een coupon van 78 rmb
naar het Red Oak Tree restaurant, ten zuiden van U-Center. Weer een
uitgebreide maaltijd, met salades, vis, hamburger, patat en puddinkjes
na. Het groene toetje heeft volgens Weiwei ´chemicals´ en kan ik
beter laten staan. Zo´n onnatuurlijke kleur. Maar veel groenten en
kiwi´s zijn toch ook groen?

Verboden Stad

Donderdag 23 mei. In de traliedeur voor de voordeur zit een pasfoto
van een meisje met een telefoonnummer gestoken. Gisteravond een lijst
gemaakt met wat we in Parijs willen zien en vanmorgen die plannen
verder uitgewerkt. Na de lunch naar de Verboden Stad. Geen strak
blauwe lucht, maar op zich aardig weer. In het metrostation van
Tianmen Square East word ik bij het uitstappen al aangesproken door
twee meiden die me uitnodigen om koffie te drinken. Ze verdwijnen
vrij snel nadat ik heb verteld dat ik van de maan kom. Of omdat ze
politie zien. Bovenaan de trap, net voor ik op straat kom, spreekt
een vrouw me aan die me naar een kunsttentoonstelling wil brengen.
Ik loop verder. Mao kijkt me aan. Het is druk. Vooral veel Chinese
toeristen. Ook veel bewakers.

In de rij voor een kaartje staat een luid roepende vrouw platte-
gronden te verkopen voor 5 rmb per stuk. Ze heeft twee dames in de
rij staan die het spel meespelen en af en toe een kaart kopen om
anderen aan moedigen om dat ook te doen. Ik moet er om lachen.
Anderen lopen met dozen met waterijsjes. Kennelijk ook een lucratieve
handel. Ik loop in een vrij hoog tempo door de Verboden Stad. Dit is
mijn derde keer. Ik ben er voornamelijk om met mijn nieuwe camera
foto's te maken van de Imperial Garden omdat daar een groot verschil
is tussen licht en schaduw. En ik heb mijn grote camera en telelens
mee om mensen vast te leggen.

Tegen vijf uur worden we naar de uitgang gebonjourd. Achter ons
sluiten de tussendeuren. Jonge mannen controleren of alle bezoekers
de stad verlaten. Ook wel eens leuk om mee te maken. Al gaat de tijd
mij veel te snel en had ik hier nog veel langer door kunnen brengen.
Om vijf over half zeven ben ik terug, op tijd voor Weiwei van haar
werk komt. Die heeft lekkere chocoladekoekjes meegenomen.
Ik heb een regel om na negen uur niet meer te eten, maar dit keer
maak ik een uitzondering.
Weiwei: "I will tell your mother."
Ze vraagt of ik een foto op de voordeur heb gezien. Dat heb ik.
Volgens Weiwei van een prostituee. Opmerkelijk dat die zich al op zo'
n manier aanbieden.



Vrijdag 24 mei. Ik wacht Weiwei op voor het U-Center.
We eten vanavond bij Ravenna: chicken salad, salmon risotto, lasagne
bolognese, ice tea, popcorn en nog een chocolade-ijsje voor mij bij
een tijdschriftenkraampje.

Zaterdag 25 mei. Even voor achten verlaten we het appartement.
De laatste keer dat ik hier ben, want Weiwei vertrekt over ruim een
maand naar Nederland. Wanneer de visumprocedure tenminste geen ver-
tragingen oploopt. Er zijn geen opstoppingen. Binnen drie kwartier
zijn we al bij Terminal 3. De taxirit kost 85 rmb. Er is ook geen
rij bij Finnair. Mijn koffer weegt 19 kilo. Stampvol, maar nog lang
geen 23 kilo. Wat is toegestaan.
We zitten daarna nog een tijdje naast elkaar. Tijd genoeg. Het echte
afscheid is voor de trein die naar de E-gates gaat. We hebben samen
een mooie tijd gehad. Weiwei heeft me veel verwend. Wanneer alles
goed gaat, dan komt ze 3 juli in Nederland.

Ik heb de stoel naast die van de heenreis, dit keer aan het gangpad,
maar dat maakt me bij een dagvlucht niks uit. Nachtvluchten heb ik
liever naast een raampje. Net voor ons vertrekt een grote A380 van
Lufthansa naar Frankfurt. Er zijn vier Chinese stewardessen aan boord.
Tijdens de eerste anderhalf uur is er een paar keer turbulentie,
waardoor ze het rondbrengen van een lunch twee keer onderbreken.
Vervelend. De bief is helaas al op wanneer ze bij mij komen. Ik moet
het met varkensvlees doen.
Ik kijk naar de drukke en ingewikkelde film "Inception" (2010) en
daarna nog de zeer emotionele film "Amour" (2012). Twee uur voor de
landing krijgen we noedels met weer varkensvlees.
En een chocoladekoekje!

Helsinki Airport

Een zachte landing op Helsinki. De beveiliging en douane gaan snel
en ik ben dan ook ruim op tijd gate 24, waar ik achter glas in de zon
kan zitten. De boardingkaart voor de vlucht naar Amsterdam heb ik in
Beijing al gekregen. Via QQ heb ik contact met Weiwei. Ze gaat bijna
slapen. Ik moet nog ruim twee uur vliegen. Bij de tweede vlucht
krijgen we tzatziki salade met falafel. Lekker.

Terug in Nederland

Het is grijs in Nederland. Met 10 graden veel kouder dan in Finland.
Dat was het ook toen ik in januari naar Singapore vertrok. De koffer
verschijnt snel. Daarna met de trein naar huis. Bij het overstappen
bij de ArenA voel ik een frisse wind.
Waar blijft de zomer?

Johan (8 juni 2013)