De eerste trip met Weiwei in Europa gaat naar Parijs. De mooiste stad van Europa! Op 24 mei heb ik vanuit China treintickets op www.thalys.com geboekt. Heen op zondag 28 juli en woensdag 7 augustus terug. Het was lastig om tickets voor de basisprijs van 35 euro te vinden. Dan had ik vermoedelijk nog eerder moeten zijn. Nu zijn ze op de heenreis 46 en terug 35 euro. Naast vroeg boeken, is het een kwestie van de juiste dagen en tijdstippen uitzoeken om enigszins betaalbare tickets te vinden. En vooral niet de website van nshispeed gebruiken. In de maand daarna heb ik voor twee keer vijf nachten een kamer in appartementen geboekt via www.airbnb.com. Op die site staan kamers over de hele wereld! In ons geval betalen we rond 40 euro per nacht met gedeelde badkamer en keuken. Een appartement in het westen van de stad en de tweede zeer dicht in de buurt van Gare du Nord. Hotelkamers heb je in Parijs vanaf 60 euro, soms met korting bij meerdere nachten. Maar dat was uiteindelijk duurder geweest, want nu hebben we een keuken tot onze beschikking en kunnen we zelf koken. Om de kosten te drukken. Met zelf meegenomen magnetronrijst, noedels en worst. En mueslirepen, fruitrepen en yoghurtbiscuits. Een ander voordeel van een appartement, is dat je een inkijkje krijgt in het Franse leven. Op www.parisinfo.com, de officiële website voor toerisme in Parijs, heb ik kaartjes voor vijf en drie dagen onbeperkt kunnen reizen aangeschaft. En twee museumpassen die vier dagen geldig zijn. Naast diverse musea zijn bijvoorbeeld de Arc de Triomphe, de torens van de Notre Dame en het Vincennes kasteel ook inbegrepen.
Zondag 28 juli. Voor de zekerheid vertrekken we een trein eerder naar Rotterdam, zodat we bij eventuele vertraging de Thalys naar Paris-Nord op spoor 3 nog kunnen halen. Wat opvalt ten opzicht van reizen in China, is dat de bagage nergens door een scanner hoeft. Even na half vijf arriveren we in Parijs. Het is warm en zonnig. De eerste indrukken van Parijs, met de drukte voor het station. Weiwei maakt een foto van de voorgevel. We nemen voor 19 euro een taxi naar ons appartement in Levallois Perret in het westen van Parijs, net buiten de periferique. We hebben de code van de voor- deur en kunnen onze bagage in de hal zetten. Even later worden we opgevangen door een bevriend koppel van één van de meiden die de kamer in het appartement verhuren. Ze overhandigen ons de sleutel. Het is een net appartement, precies zoals op de foto´s op Airbnb. Op de begane grond, maar onze kamer kijkt uit op een rustige binnenplaats. Er staan wel vijf soorten mosterd in de koelkast!
Na het eten verkennen we de omgeving. Levallois heeft een schitterend
gemeentehuis in een bloemrijk parkje. Verder zijn er diverse super-
markten en restaurants, waaronder Chinese. Soms met terrasjes.
De grootste supermarkt is Carrefour City in de buurt van het Ibis
Hotel. De straten maken een veilige en nette indruk. We zien veel
jonge mensen waaronder diverse Aziaten. Laure, die de andere kamer
in het appartement heeft, arriveert rond tien uur: "If you meet
neighbors, just tell u are friends". We zullen geen last van haar
hebben, want ze werkt overdag en komt soms ook ´s avonds later thuis.
Ondanks checklist zijn we tandpasta vergeten.
Maandag 29 juli. Allereerst naar de supermarkt voor fruit, groente
en tandpasta. De eerste vier dagen staan in het teken van het
gebruiken van de museumpas. We zitten dicht in de buurt van metro-
station Anatole France aan lijn 3. Aan Place du general Leclerc
zit een salon de thé. Net als een brasserie typisch iets in het
Franse straatbeeld. Weiwei is blij met mij, want ik ken Parijs goed
en ben vooral dol op de metro. Het is ook leuk om uit te dokteren
hoe we zo efficiënt mogelijk door de stad kunnen reizen. De metro
is voldoende om overal te komen en eigenlijk hoeven we niet zo heel
veel te lopen.
Allereerst bezoeken we van tien voor elf tot kwart over twaalf het
Pantheon. Een indrukwekkend gebouw. Architect Soufflot wilde de
Sint Pieter overtreffen. Met enorme schilderijen, een beetje dof
soms, maar wel mooie beelden. En fraaie vloertegels.
Onder de gehele oppervlakte zitten 72 graftombes van Voorvechters
van de Vrijheid. We zijn in het bijzonder geïnteresseerd in die van
Victor Hugo, Alexandre Dumas, Rousseau en het echtpaar Curie.
In de buurt vinden we een Chinees restaurant voor een warme lunch:
fried noodles vegetables, rice, chicken in honey sauce voor 13 euro.
Onderweg naar Musée Guimet, gaan we bij metrostation Trocadéro even
boven de grond voor het schitterende zicht op de Eiffeltoren. In het
Chinees is dat een woeaah-moment. Ons doel ligt een station verder.
Het prachtige Guimet museum bevat één van de meest volledige
collecties uit Azië. Vooral Cambodja en Vietnam komen goed tot hun
recht. Myanmar en Thailand nauwelijks. Nepal en Tibet delen een zaal.
Weiwei weet door haar research een bijzondere olifantenvaas uit China.
Het oorspronkelijke idee van de oprichter Émile Guimet was een museum
creëren om godsdiensten te vergelijken. In de tuin van een pand in de
buurt is nog gratis een Japanse Tuin te bezoeken. Maar die is nogal
klein en teleurstellend. We schuilen er voor een onweersbui.
In de buurt van ons appartement ontdekken we een conservatorium met
op de gevel de noten van Ravel´s Bolero. De boodschappen in Carrefour
zijn flink duurder dan in Nederland.
Dinsdag 30 juli. We nemen de metro naar Chateau Vincennes, helemaal
in het oosten van de stad. Een hoog kasteel met hoge poorten en een
opvallend grote kapel. Met 50 meter de hoogste burcht in Europa.
In het kasteel is een film te zien en we lezen dat het ook als
gevangenis is gebruikt, voor vips zoals Diderot, Mirabeau en Marie-
Antoinette. Ik heb al veel kastelen gezien, maar deze stond nog op
mijn wenslijstje van bezienswaardigheden in Parijs. Voor Weiwei is
alles nieuw, maar ik wil zelf ook graag nieuwe plekken ontdekken.
In het centrum stappen we bij metrostation St. Paul uit en wandelen
door de Joodse wijk. We kopen elk een falafel bij L'As. Een flinke hap.
"People pay outside. Inside, I have a brigade of seven very efficient
waiters. It takes 17 seconds to make a falafel, which means we make
five or six sandwiches per minute. The waiting line can be sometimes
very long but even if you wait two or three minutes longer than in
other restaurants, the truth is that the falafel you’ll have here
can’t be compared to any other. I’m not saying that other restaurants
are bad, I’m just saying we’re excellent," he claimed proudly.
De Joodse gemeenschap is op een kleine schaal nadrukkelijk aanwezig.
Er is een synagoge en ook een Joodse boekwinkel. We rusten daarna met
yoghurtdrink in het gras van Place des Vosges. Het oudste pleinpark
van Parijs. Inmiddels behoorlijk bewolkt. We bezoeken het huis waar
Victor Hugo heeft gewoond, in een hoek van het plein. Entree is
gratis. Vooral de Chinese kamer en afbeeldingen over Notre Dame de
Paris zijn interessant. Aung San Suu Kyi heeft het huis op 27 juni
2012 bezocht. Er hangt een foto van haar.
Via een korte metrorit gaan we naar Hotel de Ville en lopen naar de
Seine en door naar de Notre Dame. Die is 850 jaar en helaas hebben
ze daarom een enorm podium op het plein voor de kerk geplaatst.
Het is hier zoals verwacht druk.
Woensdag 31 juli. Iets meer bewolkt dan gewenst. Voor buitenfoto´s
heb ik het liefste meer zon, dus beginnen we vandaag met Musée d'Orsay.
Ik zal wel een beschrijving geven, maar je moet een museum toch vooral
zelf beleven en ik geef slechts een kleine persoonlijke selecte.
Op de begane grond beginnen we met werken van Ingres, zeer realistische
huidskleuren. Ik ben vooral onder de indruk van Gérôme zijn Reception
Louis XIV en werken van Bouguereau zoals de zwevende Les Oreades en
Naissance de Venus.
De schilderijen van Manet and Monet zijn niet echt mijn stiel. Ze zijn
vrij donker en kil, weinig glimlachen en geen zomerse beelden. Er is
een kleine afdeling over de geschiedenis van de fotografie.
We genieten verder van verrassende beelden in de middenruimte, zoals
Légende savernoise van Carabin, zeer sensueel. Auguste Clesinger's
Femme Piquée Par Un Serpent en La Jeune Tarentine van Schoenwerk.
Achteraan staat een doorsnede van het Operagebouw.
We nemen de roltrappen naar de vijfde verdieping. Daar is allereerst
een plateau met een schitterend overzicht van het museum. Dan volgt
nog een kleine versie van de museumwinkel die bij de entree is. Duur.
En uitzicht over de Seine via een origineel stationsraam. Op deze
verdieping heel veel Franse impressionisten. Weinig werk dat mij
aanspreekt. De ruimtes zijn vrij druk. Een kleine versie van water-
lelies door Monet. Ik ben meer onder de indruk van het beeld Le Petit
Danseuse van Degas.
We dalen af naar de tweede verdieping. Omdat het anders wat veel zou
worden, beperken we ons hier tot de eerste kamers met werk van
Van Gogh en Gaugin. De schilderijen van Van Gogh behoren tot de
hoogtepunten in dit schitterende voormalige treinstation. Helaas mag
je geen foto´s maken. Alleen overzichtsfoto´s worden oogluikend
toegestaan. Er staan beelden op de terrassen van Rodin en Camille
Claudel. Achteraan een witte versie van de Hellepoort van Rodin.
Aan de andere zijde enkele prachtige beelden, zoals Tanagra van
Gérôme en Eve avant le péché van Delaplanch en La Nature se dévoilant
devant la Science van Barrias.
In een winkeltje in de buurt vinden we een eierdopje voor de
verzameling van mijn moeder. We lunchen in het parkje aan het begin
van Rue de Seine. Weiwei haar eerste stokbrood! Daar is een jong stel
uit Oost-Europa met een klein rebels jochie. Geen wonder met dat
soort ouders. Ze wekken de indruk dat ze dakloos zijn. Dan lopen we
naar Pont des Arts die inmiddels vol liefdessloten hangt. In 2009
nog niet. We lopen door naar de Notre Dame. Onderweg kopen we ansicht-
kaarten bij een Aziatische verkoopster die enkele van de groene boek-
bakken beheert. In de Notre Dame bewonderen we de glas in lood ramen
en katholieke symboliek. Weiwei schrijft een boodschap voor in de
´gebedendoos´. De menigte toeristen wordt af en toe tot stilte
gemaand door een man die door luidsprekers "ssshhhht".
Voor het avondeten gaan we terug naar het appartement. En nog snel
een bezoekje aan de Carrefour. Daarna bezoeken we het Louvre. Dat kan
op woensdag- en op vrijdagavond. Woensdag schijnt het minst druk te
zijn, omdat veel mensen Parijs tijdens het weekend bezoeken. Er staat
nagenoeg geen rij bij de ingang. En de drukte in het museum valt ook
echt mee. Wat vooral opvalt is de gigantische omvang.
We zoeken enkele hoogtepunten op. De Code van Hammurabi. Vervolgens
de Venus van Milo in een vrij donkere kamer. Een beetje teleurstellend.
Het duurt even voor we Amor en Psyche van Canova hebben gevonden.
We zaten al een verdieping te laag, in een ruimte met katholiek
getinte Italiaanse kunst. Dan de Winged Victory of Samothrace.
Een blanke man met een lichte huid maakt er een foto van zijn
Aziatische vriendin. Wanneer ze de foto ziet, zegt ze iets in het
Nederlands. Tegenover de Mona Lisa hangt de Bruiloft van Kana door
Véronèse en als laatste zien we de Kroning van/door Napoleon door
David.
We blijven tot sluitingstijd en hebben niet eens meer tijd om de
werken van Nederlandse en Vlaamse schilders te zien. Zo enorm en
tijdverslindend is dit museum. Op de terugweg trakteer ik Weiwei
met een avondblik op de Opera. We nemen daar even een kijkje boven
de grond. Het nadeel van de metro is dat je de stad vooral onder-
gronds ziet, op een enkele lijn na. Maar superpraktisch en ook
leuk om mensen te bekijken, al schijnen Fransen nog altijd vooral
gefocust te zijn op lezen en het negeren van anderen. Soms hebben
we bezoek van een bedelaar die met muziek stoort. Vanavond is ook
de andere bewoonster van het appartement terug. Van onze kamer.
Ze delen vannacht de andere slaapkamer.
Donderdag 1 augustus. Het is onbewolkt. Vandaag nog een druk
programma voor de boeg. Het is namelijk de laatste dag dat we van
de vierdaagse museumpas gebruik kunnen maken.
Allereerst terug naar de Notre Dame. Mijn doel was tien uur, we zijn
vijf minuten later maar nu staat er al een lange rij voor het bezoek
aan de torens. Gistermiddag om half vijf was die minstens zo lang.
Iedere tien minuten worden er een aantal mensen binnengelaten.
Uiteindelijk staan we een uur en twintig minuten in de rij. Maar dat
was de moeite waard. De trappen lijken eindeloos. Op het eerste
plateau genieten we van het uitzicht naar het westen. Ik heb bewust
voor een bezoek in de ochtend gekozen om beter fotolicht te hebben.
Weiwei heeft informatie over de beelden van dieren die het water
opvangen. Eén daarvan is beroemd. Hij zit in het begin van de hoge
wandeling. We mogen ook nog een etage hoger in de rechter toren.
Hier krijgen we vijf minuten de tijd. De torens speelden een
belangrijke rol in De Klokkenluider van de Notre Dame van Victor
Hugo: Quasimodo.
Om tien over twaalf zijn we weer beneden. Ik weet een Grieks
restaurant in Rue de Huchette waar we voor een schappelijke prijs
een royale maaltijd hebben. Weiwei vindt het eten prima. Voor de
Shakespeare boekwinkel kunnen we de waterfles bijvullen.
Weiwei probeert nog een paar hoedjes, maar we komen er niet uit
welke het beste staat.
Uiteraard moet ik Weiwei het Rodin Museum laten zien. We hebben
kort voor de reis nog de film Camille Claudel gezien. In de tuin
rusten we eerst in de schaduw op een bankje waar een familie met
kinderen is. Een andere moeder geeft borstvoeding.
Ik boek het bezoek aan de Eiffeltoren. Zondagmiddag om twee uur.
De rest is al volgeboekt. Weiwei neemt de tickets op in haar iPhone,
want we hebben geen printer tot onze beschikking. Daarna gaan we
naar de Lidl. Twee metrostations naar het zuiden. Die is minder net
dan de Lidl in mijn woonplaats. Maar wel goedkoper dan Franse
supermarkten. Hier zijn ook veel winkels waar Afrikaanse vrouwen
hun haar laten versieren. En nagels en andere make-up.
Na het eten lopen we nog een klein stukje in de omgeving van Gare du
Nord en het gebied in de richting van Montmartre. Weiwei vindt deze
omgeving niet veilig. Ze moet nog wennen aan het grote aantal mensen
met een donkere huidskleur.
Zaterdag 3 augustus. Eén dag moeten we zonder transportkaartje doen,
dat is vandaag in Montmartre. Allereerst naar het postkantoor naast
Gare du Nord, want Weiwei wil nog op de ouderwetse manier kaarten
naar familie en vrienden sturen. Daarna naar Leader Price supermarkt
omdat we daar lekker yoghurtdrink hebben ontdekt. Vervolgens de
kortste route naar de Sacré-Coeur. Dat blijft een magnifieke plek!
Helaas te druk om naar binnen te willen. Nog steeds met overwegend
Afrikanen met illegale handel die wegrennen zodra de politie
patrouilleert. Een spel zonder einde.
We lopen terug naar ons appartement voor de lunch en houden tot
halverwege de middag pauze. Dan via een iets andere route naar
Moulin Rouge. Nog iets wat je ooit gezien moet hebben. Helaas zijn
de shows erg duur. En de mooie route via Rue Lepic terug naar de
Sacré-Coeur. Aan Lepic krijg je een goed beeld van Montmartre, er
zit zelfs een Tibetaans restaurant, en nog twee molens. Op nummer
54 woonden Vincent en Theo van Gogh van begin 1886 tot de lente
van 1888 toen Vincent naar Arles trok.
Bij een doorkijkje zien we dat we al behoorlijk hebben geklommen.
De drukte neemt toe. Een blondine zingt op een terras. Weiwei is
geen liefhebber van Franse chansons. We komen uit bij het schilders-
plein Place du Tertre, waar het altijd druk is. Waarom zitten ze op
de terrassen allemaal met het zicht naar het plein? Omdat er altijd
iets op het plein te zien is. Je hebt hier 12 ansichtkaarten voor
2 euro. Goedkoper hebben we niet gezien. Aan een lantaarnpaal voor
de basiliek trekt een donkere balkunstenaar de aandacht.
Een groot succes!
Zondag 4 augustus. Veel supermarkten zijn dicht. We kopen aardbeien
en kersen bij een fruitzaak in de buurt in St. Denis. Na een vroege
lunch nemen we de metro naar Trocadéro. Bij de fonteinen van Chaillot
is een groep uit Bolivia. Dames met bolhoedjes en hoepelrokken en
caporales dansmeiden. Ook mannen. Vermoedelijk om hun cultuur te
promoten. Ik krijg direct weer verlangen naar dat bijzonder land.
Precies om twee uur mogen we in de rij voor mensen die een ticket
hebben voor de Eiffeltoren. Met een geplande hapering brengt een
stampvolle lift ons naar de tweede verdieping. Daar genieten we aan
de noord- en oostkant van het uitzicht. In 1984 vond ik dit vele
malen enger.
We lopen terug naar Trocadéro en nemen de metro naar Mabillon.
Via mijn favoriete route langs de St-Sulpice binnendoor naar Jardin
du Luxembourg. Eén van de mooiste plekken in Parijs. Helaas vinden
we daar geen water en drinken we noodgedwongen iets bij een
restaurant met de grote gele M. Gelukkig heb ik door het glas zicht
op straat en Maria Sjarapova die reclame maakt voor Evian. Weiwei
vermaakt zich met Wi-Fi op haar iPhone. Omdat de meeste supermarkten
kennelijk gesloten zijn, besluiten we om weer bij de Chinees in de
buurt van het Pantheon te eten. Niet zo ver lopen. Dit keer vis.
Daarna met de metro naar station Pont Neuf om deze te bewonderen
en een rondje te maken via de nagenoeg net zo romantische Pont des
Arts en wachten op mooier fotolicht.
Maandag 5 augustus. 's Ochtends bezoeken we de Madeleine kerk.
Eigenlijk was het de bedoeling om een tempel te maken. Tijdens de
lange bouwperiode zijn verschillende ontwerpen de revue gepasseerd.
Tal van beroemdheden hebben hier hun begrafenisplechtigheid gehad.
Voor Weiwei is het kerkgebeuren nog vers en ze leest geïnteresseerd
een brochure die ook in het Chinees is.
De boetieks rondom de Madeleine zijn van een onwaarschijnlijke luxe.
In de verte zien we een paleis aan de andere kant van de Seine.
Weiwei vraagt regelmatig: "Wat is dat?"
Mijn antwoord meestal: "Parijs staat vol met monumentale gebouwen."
Omdat we toch in de buurt zijn, stappen we bij Grands Boulevards uit
om de prachtige passages Jouffroy en Panoramas te bezichtigen.
We lunchen thuis en gaan dan naar cimetière du Père-Lachaise. Ik heb
nog een oude plattegrond waarmee we in ieder geval de graven bezoeken
van beroemdheden die Weiwei op haar wenslijstje heeft staan. Onderweg
laten we ons verrassen door bijzondere en opvallende grafmonumenten.
Twee keer onderbroken door een korte onweersbui. Beide keren staan we
half in een familiegraf. Maar de zon breekt ook al snel weer door.
Achtereenvolgens bezoeken we de graven van: Chopin, Jim Morrison,
Modigliani, Edith Piaf, Victor Noir, Oscar Wilde, Proust, Sadegh
Hedayat, Apollinaire, Balzac en Bizet.
Bij het graf van Chopin ligt een briefje met een tekst in het Chinees:
"Thank you for giving me happiness during my junior school".
Een man met lang verwilderd haar roept iets. Ik versta "Frederic
Morrison". Het graf van Morrison zijn ziet er net uit in vergelijking
met mijn bezoek eind jaren negentig. Er staat een hek om. In het
zuiden zijn enorme graven van militairen, zoals Général Foy. Af en
toe ontdekken we een Chinese tekst of een graf met tijgers of draken.
Ook van een Chinees meisje dat maar zeven jaar is geworden.
Bij Modigliani staat een jonge vrouw. Ze laat bloemen achter.
Rond het monument voor Oscar Wilde is een enorm lelijk beschermglas
geplaatst. De tekst achterop de steen zien velen over het hoofd.
We slaan de tombe van Maria Callas noodgedwongen over omdat er net
een crematie begint. In de buurt van de hoofdingang ontdek ik een
Vietnamese vrouw die maar 36 is geworden. Er zit een foto van haar
op het graf. Mooie vrouw.
We blijven tot zes uur, dan sluit de begraafplaats. Een vrouw heeft
de ondankbare taak om met een bel bij de ingang bezoekers te laten
vertrekken.
We hebben weer een picknick aan het begin van Rue de Seine. Deze
smalle straat heeft een grote naam, is onze conclusie. En vervolgens
een wandeling over Pont des Arts en langs het al gesloten Louvre.
Daar wordt een bruidsreportage gemaakt van een koppel uit Singapore.
Schitterend!
Dinsdag 6 augustus. We blijven tot na een vroeg lunch in het
appartement. Dan nemen we de metro naar Monceau. De drukte in het
Monceau park is gezellig. We lopen door naar de rand van het park
naar het Cernuschi museum in de prachtige woning van Henri Cernuschi.
Gratis. Voor een grote collectie van spullen die hij uit met name
China en Japan heeft meegenomen. Veel van het werk komt uit
verschillende Chinese dynastieën. Soms is de herkomst onbekend.
De bijschriften zijn helaas alleen in het Frans, maar soms wel te
ontcijferen.
In het park pauzeren we om dit vervolgens te verlaten via de straat
die de naam Rembrandt draagt. Aan het einde is een Chinese Pagode,
