Acht dagen na terugkomst uit Parijs ga ik naar Zuid-Frankrijk. Weiwei haar uitwisselingsprogramma in Lyon is vrijdag afgelopen. Aansluitend gaan we nog een rondreis door het zuiden van Frankrijk maken. Want dat is één van de mooiste gebieden van Europa. Het is als zes jaar geleden dat ik in die regio was. De tijd gaat echt snel. In tussenliggende jaren heb ik wel een lijstje bijgehouden met wensen in Frankrijk. Een deel gaan nu in vervulling. Op het programma staan Avignon, een dag in de voetsporen van Vincent van Gogh in de regio van Arles, eindelijk een rit over Mont Ventoux, de Côte d'Azur uiteraard, Annecy en via de Kleine St. Bernard Pas een klein stukje in Italië. Binnen een relatief korte tijd gaan we veel zien, maar er zijn ook momenten van rust. Juni is een ideale maand voor zo'n reis. In april heb ik via airbnb.com appartementen op gunstige locaties geboekt.
Donderdag 12 juni. In de buurt van Breda is een bermbrand. De Thalys rijdt stapvoets over een zijspoor. Even later roept iemand om dat we tien minuten vertraging hebben opgelopen. De man naast me begint onrustig te worden want hij moet in Brussel-Zuid een aansluiting halen. Links voor mij zit een oud-ambassadeur uit Nederland en een professor Griekse literatuur uit Canada. Zij spreekt ook behoorlijk Nederlands. Ik kan hun gesprek goed volgend. Ze discussiëren over feminisme, oud- premier Lubbers en de non-discussie over zwarte Zwarte Piet. Ze zitten niet vaak op één lijn, vaak voelt hij zich genoodzaakt om zijn argumenten te verdedigen, maar het is lastig om elkaar te overtuigen. Toch gaan ze samen naar de wagon met het restaurant en wisselen ze op het einde mail-adressen uit. Hij is bewust vrijgezel. Ik vermoed dat zij ook alleenstaand is. Bij Mechelen zijn werkzaamheden waardoor we nog meer tijd verliezen. En in Brussel-Zuid duurt het langer dan gebruikelijk voor een ander deel is gekoppeld en we weer verder kunnen. Parijs Al met al arriveer ik om drie uur in Parijs, 25 minuten later dan de bedoeling was. Daar hád ik bijna een uur om naar Gare de Lyon te gaan voor de vervolgtrein, maar die tijd is inmiddels flink ingekort. Ik wandel in een hoog tempo vanuit één van de achterste rijtuigen naar voren. Door de koppeling met de trein in Brussel is die extra lang. Gelukkig weet ik een alternatief voor de taxirij. Maar anders dan het ritje met Weiwei in de taxi begin deze maand, duurt het nu langer: lichten springen op irritant momenten op rood en de oudere chauffeur lijkt ook geen haast te hebben, hij laat zelfs andere auto's voor! Ik begin steeds meer onrustig te worden, maar wil dat niet laten merken. Bij het afrekenen wil ik dat hij snel afrondt. Vervolgens ren ik door het station naar mijn trein. Ik weet gelukkig dat die TGV uit een naastgelegen hal vertrekt, net zoals die van Weiwei, anders had ik nog moeten zoeken. Twee minuten na te zijn ingestapt vertrekt de trein... Pfff... Eerst maar even bijkomen. Ik ben nog nooit zo kort in Parijs geweest! Lyon Om half zes arriveer ik bij het vliegveld van Lyon. Het station zit naast terminals en het geheel maakt een moderne en verzorgde indruk. Voor de terminal kan ik een shuttlebus nemen naar de autoverhuur. Ik heb bij Alamo geboekt, het duurt even voor ik door heb dat die hier door Europcar worden vertegenwoordig. Al met al heb ik snel een auto. En ook nog een Peugeot! De laatste editie van de 308. Donkerblauw, bijna zwart. Om twintig over zes ben ik onderweg. Met behulp van een printje van GoogleMaps probeer ik de campus aan de westkant van Lyon te vinden. Dat valt tegen, mede door de warmte en vermoeidheid maak ik een paar fouten. Eerst kom ik ergens ten zuiden van Lyon op een fabrieksterrein uit, daarna in een file op de autobaan die door de stad loopt, maar ik ben in ieder geval in- middels aan de westzijde van de Rhône. Dan neem ik iets te vroeg een afslag waardoor ik in het voorstadje Tassin kom. Met een beetje geluk kom ik iets meer naar het noorden een bordje tegen met Ecully, en dat is de plaats waar de universiteit zit. Die vind ik ook snel door borden met campus te volgen. Ook het gebouw waar Weiwei haar kamer is heb ik snel gevonden. Ze is opgewonden wanneer ze mij ziet. Ze maakt een eenvoudige pastamaaltijd voor mij en brengt me daarna naar de gebouwen waar ze colleges heeft gevolgd. In een groene en rustige omgeving. Het is al bijna donker wanneer ik nog op zoek moet naar het appartement. Dat zit in St. Just, weer in de richting van het centrum van Lyon. De eerste twee pogingen om de aanwijzingen van Google te volgen mislukken. Ik ga zelfs weer terug naar de campus om het opnieuw te proberen. Dan maak ik door het printje van GoogleMaps nog een fout. Ik zie ergens op een bordje clinic staan, dat staat ook op het kaartje. Maar nergens vind ik het juiste nummer. Ik besluit om een jonge vrouw te vragen en geef zelfs mijn telefoon om met de mensen van het appartement te praten. De man zal mij met zijn auto ophalen. Ik blijk nog wel twee kilometer verder te moeten. Achteraf gezien is het vrij eenvoudig, maar vermoeidheid en een gebrek aan licht maakten het moeilijk. Het appartement is van een zeer vriendelijk koppel. Hij heeft kort haar. Zij glimlach veel en heeft een vorm van spasme. Hun Engels is voor Franse begrippen best goed.
Vrijdag 13 juni. Overdag gaan ze naar hun werk. Wanneer ik opsta zijn
ze al wel. Het matras is een beetje te zacht, maar desondanks vind ik
dat ze met 25 euro per nacht aan de lage kant zitten. Ik begin rustig
en haal wat boodschappen bij een E.Leclerc in de buurt. Vervolgens
rijd ik naar Weiwei. Die had vanmorgen nog een afsluitend programma
en heeft ingepakt. Ze is gereed om met mij mee te gaan en neemt in de
keuken afscheid van drie klasgenoten. Het appartement is nu makkelijk
te vinden. We lunchen en gaan dan naar de Notre-Dame de Fourvière
basiliek. Die ligt op loopafstand van het appartement, maar voor het
gemak nemen we de auto. We parkeren naast een Romeins theaterruïne.
De basiliek blijkt uit twee kerken te bestaan, namelijk twee verdiep-
ingen! We bewonderen de decoraties. In de kelderkerk is een repetitie
gaande door jongeren. Een meisje zingt prachtig het Ave Maria. In de
bovenkerk vinden we informatie over de katholieke Chinese gemeenschap.
Plakkaten en foldertjes. Dan dalen we via trappen af naar de Oude Stad
met smalle straatjes en winkels. Daar is Weiwei al eerder geweest.
Ze kent een ijssalon met heerlijk schepijs. We nemen passievrucht en
mango. Voor 2 euro 50 per stuk wel een beetje prijzig.
We lopen tot de kade en halen nog wat boodschappen uit een kleine
supermarkt in Oud Lyon en dan weer terug via de trappen naar de auto.
Onweer dreigt, maar er vallen alleen een paar dikke druppels. We eten
pastasoep en lopen vanwege de warmte nog even door de straten van
St.Just. Kort voor negen uur zijn we terug in het appartement.
We mogen de eerste WK-wedstrijd van het Nederlands Elftal tegen Spanje
op een grote televisie in de woonkamer zien. Zelf hebben ze nauwelijks
interesse. Het wordt een mooie voetbalavond. Na een 1-0 voorsprong
raakt Spanje de weg kwijt en Nederland wint met maar liefst 5-1 van
de regerend Wereldkampioen! Een veelbelovend begin.
Zaterdag 14 juni. We nemen afscheid van het gastvrije koppel en zoeken
de A7 op. Een drukke autosnelweg waar je grotendeels maar 110 op mag.
Ik leer Weiwei om te herkennen waar andere auto's vandaan komen.
Ook veel Nederlandse. Wanneer we de A9 opdraaien is het rustiger en
kunnen we ook sneller.
Pont du Gard
Bij de afslag naar Pont du Gard verlaten we die weg. In 2006 ben ik
hier ook geweest. Entree en parkeren kost nu 18 euro. Destijds 5 euro.
Waarom zo'n gigantische verhoging?!
We lunchen bij de auto en lopen dan over de brug die aan het aquaduct
zit en zoeken een plek op om in het water te spelen. Een schitterende
locatie en toch geen overvloed aan bezoekers.
Avignon
We zijn niet ver van onze bestemming: Avignon. Onderweg doen we bood-
schappen bij een Lidl. In Avignon worden we door Elise in haar appar-
tement ontvangen. Ze woont net binnen de stadsmuren. De binnenstad is
namelijk geheel ommuurd. Elise is docente Italiaanse. Ze heeft een
bijzonder prettige en een open persoonlijkheid en is makkelijk in de
omgang. We krijgen grenadine limonade ("which reminds me of my child-
hood"). Ze gaat vanavond nog weg, naar een tangonacht in Marseille:
La Nuit Blance. Wij rijden daarna nog naar een Lidl voor brood, beleg
en rijst.
Arles
Zondag 15 juni. De dag begint bewolkt en koeler. We rijden even ten
zuiden van Avignon naar Arles voor een intermezzo over Vincent Van
Gogh (1853-1890). In februari 1888 verliet Van Gogh Parijs en vestigde
zich in Arles. We parkeren aan de noordzijde van het oude centrum bij
een poort. Aan het plein waar wij ons bevinden heeft het "Gele Huis"
gestaan, één van de plekken waar hij heeft gewoond. Helaas is dat
tijdens een bombardement in de Tweede Wereldoorlog verloren gegaan.
Allereerst kijken we bij de Rhônekade waar hij de minder bekende versie
van Sterrennacht heeft gemaakt. Ook een Duitse groep stopt hier. Ik heb
een plattegrondje van de stad en we lopen door de poort vrijwel recht
op de Arena af. Net als in Spanje is deze gebruikt voor stierenvechten.
We gaan verder door smalle straten, via een centraal plein naar Hôtel-
Dieu (ziekenhuis), waar Van Gogh behandeld werd na het afsnijden van
zijn oor. Het valt ons op dat er vooral groepen Amerikanen zijn.
De tuin doet nog aan Van Gogh denken omdat hij die heeft geschilderd.
Bij de ingang zijn souvenirwinkeltjes waar we een setje ansichtkaarten
kopen.
Vervolgens rijden we een paar kilometer ten zuiden van Arles naar de
Brug van Langlois. De brug en setting is iets anders dan op het
schilderij waar de brug beroemd door is geworden. We lunchen hier.
Arles was rustig, hier is het nog meer sereen. Aan de overkant zijn
Fransen die picknicken en jongeren op fietsjes. De scene van brug en
wasvrouwen op de voorgrond heeft hij viermaal geschilderd en er talloze
tekeningen van gemaakt.
St.Remy-de-Provence
Via Les Baux rijden we binnendoor naar St.Remy-de-Provence. Het regent
onderweg een beetje. In St.Remy is het droog en stijgt de temperatuur
snel. We lopen langs een groot deel van 21 plekken die 'model' hebben
gestaan voor een aantal schilderijen. Stuk voor stuk voorzien van een
afbeelding en beschrijving. We lopen van net buiten het centrum van de
stad naar het zuiden, waarbij de nummers aftellen.
Het Provençaalse landschap trok hem enorm. Vooral de kleuren. Van Gogh
liet zich hier opnemen in de St.Paul-de-Mausole kliniek even ten zuiden
van het stadje. Daar is nu een museum in gevestigd, bijna geheel aan
Van Gogh gewijd. Een deel is nog in gebruik als inrichting.
Ook hier zijn groepen Amerikanen. Het hoofdgebouw heeft een mooie
binnenplaats. Beneden is een winkeltje. Verder zijn regelmatig borden
met afbeeldingen van zijn schilderijen tentoongesteld. En er is een
'replica' van één van zijn slaapkamers in Arles gemaakt. In de grote
tuin achter het gebouw is veel lavendel in bloei. We zijn hier tijdens
het goede seizoen.
In een half uur zijn we terug in Avignon. In het appartement van Elise
zijn opvallend veel boeken voor een vrouw die nog zo jong lijkt. Veel
over Italië. En boeken van Marcel Proust en George Perec. Via een
binnenplaats aan de achterkant van het appartement horen we iemand
piano spelen.
Avignon
Maandag 16 juni. Weiwei is druk bezig met een groepsverslag. Ik ga
alleen het centrum van Avignon verkennen. Allereerst door winkelstraten
in het midden van de stad naar de markthal die op maandags gesloten is.
Dat had Elise al verteld. Via kleine pleinen en schaduwrijke straten
kom ik achter het Pauspaleis uit. Ik klim naar een park op een rots aan
de noordkant van het gigantische paleis. Daar is een aardig uitzicht
over de omgeving, over de Rhône en Villeneuve-lès-Avignon de middel-
eeuwse stad, residentie van de kardinalen van het pauselijk hof in
Avignon in de 14e eeuw.
Een iets gezette jonge Aziatische man vraagt me om met zijn telefoon
een foto van hem te maken. Hij komt uit Vietnam en woont bij zijn oom
in de buurt van Clermond-Ferrand. Volgens hem is daar een grote
Vietnamese gemeenschap. De zon staat niet gunstig om foto's van het
paleis te maken. Het is een indrukwekkend gebouwencomplex. Via smalle
straatjes kom ik bij de muur uit en de beroemde brug: Pont Saint-Bénézet,
vooral bekend onder de naam Pont d'Avignon en het gelijknamige lied.
Toen we de eerste avond arriveerden was die zo mooi belicht.
Aigues-Mortes
Na de lunch nemen we de A9 naar Aigues-Mortes. Via een tolweg om tijd
te besparen, normaliter zou ik dat niet doen. Weiwei heeft de laatste
versie van haar bijdrage voor het verslag gemaild. We parkeren achter
de ommuurde stad op een groot parkeerterrein waar je voor moet betalen.
Van kwart voor drie tot kwart voor vijf slenteren we kriskras door de
stad en bewonderen de fotogenieke stadsmuren. Het merendeel rustige
straten. Alleen bij de hoofdpoort, een winkelstraat en plein zijn meer
mensen. Bij Aigues-Mortes wordt zout gewonnen. We zien roze water
achter het hoge riet.
Terug richting de tolweg kopen we kersen. Weiwei schaamt zich er voor
dat we zoeken naar de mooiste kersen. Anderen scheppen namelijk zonder
te kijken op. Maar de kwaliteit is evenredig aan de lage prijs, vandaar
dat we kieskeurig zijn. Bij een grotere supermarkt houden we een
toiletpauze en kopen een doos met chocolade-ijsjes.
Op aanraden van Elise rijden we ook even door Villeneuve. Ik had er
nog nooit van gehoord, terwijl dit stadje naast Avignon ligt en ook
prachtige gebouwen en een fortificatie heeft. We stoppen vervolgens
bij de camping op het eiland tegenover Avignon. Hier heb je mooi zicht
op de stad, met de brug en het paleis prominent zichtbaar. We maken
foto's tot er steeds meer schaduw aan deze kant van de rivier komt.
Tijd om te gaan eten.
Elise is net terug van Marseille. Ze eet met ons, want heeft vermoedelijk
geen energie om zelf te koken. We krijgen sherry aangeboden. Weiwei wil
wel een glas proberen. Ze vindt het niet lekker en is bang dronken te
worden.
Mont Ventoux
Dinsdag 17 juni. We nemen afscheid van Elise. Een bijzondere jonge vrouw.
In Avignon doen we nog inkopen voor de lunch bij Lidl en gaan dan op weg
naar de beruchte Mont Ventoux. Deze berg heb ik in al mijn reizen door
Zuid-Frankrijk nog nooit beklommen en stond nog op mijn wenslijstje.
Bij Carpentras worden we rond de stad geleid en zien geen tankstation.
Daarom rijden we door naar Vaison-la-Romaine om te tanken. Langzaam neemt
de bewolking rond de top van de Ventoux toe. Helaas.
Vanuit Malaucène beginnen we aan de beklimming. Vanwege de populariteit
bij (amateur)wielrenners is het druk. Weiwei blijkt last te hebben van
hoogtevrees en wil dat ik langzamer ga rijden. Wanneer we boven de boom-
grens komen, daalt de temperatuur bijna met een graad per haarspeldbocht.
In het dal schijnt de zon nog volop. De laagste temperatuur die we meten
is 9 graden! We lunchen in de auto, wandelen een paar stukjes en rijden
terug naar een bocht eerder voor andere uitzichten.
In de afdaling stoppen we even bij het monument voor Tom Simpson, de
Brit die op 11 juli 1967 hier dood van zijn fiets viel door een combinatie
van hitte, amfetamine en alcohol. In die jaren was het gebruikelijk dat
er onderweg drank uit dorpen werd meegenomen. Een teammaat van Simpson
heeft zelfs gezegd dat hij per ongeluk cognac meenam. Verder in de
afdaling wacht een Japanse vader met een camera op familieleden die
inmiddels in de regen klimmen. Arme mensen.
We passeren diverse lavendelvelden. Bij Sault is het droog. Aurel en
Montbrun-les-Bains liggen mooi tegen de heuvels. Dit is een rustig en
afgelegen deel van Frankrijk. De regen begint weer. Het valt met bakken
uit de hemel wanneer we in Sisteron zijn. Daar halen we enkele boodschap-
pen in een supermarkt. Dan moeten we in de regen nog over een paar berg-
pasjes tot Castellane.
Castellane
Iets buiten Castellane hebben we een kamer in een gîte gereserveerd.
De moeder van Alice ontvangt ons. Het huis heeft vier slaapkamers en een
grote gemeenschappelijke keuken. Alles ziet er zeer net, schoon en nieuw
uit. En er is zelfs Wi-Fi. We hebben melk gekocht en er ligt nog een pak
met cacaopoeder, dus ik kan warme chocolademelk maken. Ik vertel Weiwei
over mijn vorige bezoeken aan Castellane. Bijna altijd was het zeer warm
weer, soms met smeltend asfalt!
Woensdag 18 juni. De afgelopen twee dagen heb ik de weersvoorspellingen
in de gaten gehouden en vandaag zou er net als gistermiddag in de omgeving
veel kans op regen zijn. Dus heb ik Weiwei voorgesteld om alvast een dag
naar de kust te gaan. Dat betekent dat we het schema een beetje omgooien,
en wat meer moeten rijden omdat we alle accommodatie al hebben vastgelegd.
Het is vanmorgen net geen 10 graden en tijdens de rit naar het zuiden
regent het inderdaad. Pas in de afdaling naar parfumstad Grasse neemt de
temperatuur toe. Bij één van de weinig plekken waar we even kunnen stoppen
voor een uitzicht over de stad, is het 23 graden. De Middellandse Zee is
inmiddels al zichtbaar. We rijden naar de grote Géant supermarkt van
Mandelieu La Napoule, waar ik in het verleden al vaak ben geweest.
Hier halen we lunch en rijden dan naar het strand, aan het begin van de
stadsgrens van Cannes.
Cannes
We lopen mijn favoriete route langs de kust. Weiwei realiseert ze zich
dat we bij de plek komen waar jaarlijks in mei sterren over de rode loper
komen tijdens het filmfestival. Daar heeft ze wel beelden van gezien.
We genieten van het mooie weer, inmiddels richting 30 graden. Het strand
zelf is vrij rustig. Weiwei stapt voor het eerst in het water van de
Côte d'Azur.
Na een dutje in het gras lopen we terug naar de auto en halen boodschappen
bij een Lidl in de buurt van de autobaan. Via een klein stukje A8 waar
geen tol voor geldt, rijden we naar Grasse en terug naar Castellane.
De eerste helft van Nederland tegen Australië horen we via de autoradio.
In de gîte blijkt dat de Franse televisie de wedstrijd niet uitzendt.
Jammer. We hebben soep. Volgens Weiwei is de keuken te schoon naar
Chinese standaarden.
Donderdag 19 juni. Om kwart voor tien zijn we onderweg. In Castellane
beklimmen we de rots achter het stadje met op de top de Notre Dame du Roc.
Onderweg komen we langs nisjes met heiligen en de kruisweg. Gelukkig zijn
we vroeg, want het is zonnig en warm. Het kerkje is open. We genieten van
het uitzicht en laten een berichtje achter in het gastenboek. Regelmatig
komen we Nederlanders tegen. Voor de lunch rijden we een stukje naar het
westen, naar een mooie plek aan de Verdon. Weer een favoriete locatie van
mij, waar ik tussen 1998 en 2006 vaak ben geweest.
Gorges du Verdon
De volgende stop is bij Point Sublime, om te genieten van de Franse Grand
Canyon: Gorges du Verdon. En het uitzicht over Lac de Sante-Croix. Ik heb
Weiwei al aangekondigd dat hier lavendelvelden zijn en inderdaad, net als
enkele jaren geleden zijn die net ten westen van St.Moustiers rond een
rustige weg langs het meer. Schitterend! Bij een volgende uitzichtpunt
over het meer zijn wielrenners uit Rusland en weer iets verder komen we
drie Finse meiden tegen wanneer we zicht hebben op Bauduen.
De tijd is snel gegaan. Ik stel voor om niet via de zuidkant van de Gorges
te rijden, maar binnendoor naar Draguignan. Daar ken ik een grote Carrefour
supermarkt aan de zuidkant van de stad. We nemen een klein stukje tolweg
richting Cannes. Een duur stukje: 4 euro 80. Onze bestemming van vandaag
is Mandelieu la Napoule. Om kwart voor zeven arriveren we bij Marie, de
dochter des huizes die ons ontvangt en goed Engels spreekt. We huren de
studio die aan het familiehuis zit. Binnen een korte tijd wisselen we veel
informatie uit. Of eigenlijk is het vooral Marie die praat. En snel.
Ze heeft in Brussel en Parijs gewerkt, maar nu een baan in de buurt in
de vliegtuigindustrie als strategieconcultant.
Vrijdag 20 juni. Vandaag een rustig dagje. We beginnen met de was. In de
badkamer staat namelijk een wasmachine. De vader van Marie die vaak in de
tuin werkt, heeft een wasrek voor ons klaargezet. Na de lunch tanken we
en gaan naar Lidl. Vervolgens zoeken we in het westen van Cannes een plekje
aan het strand. Geen lange wandeling dit keer, maar luieren en genieten
van het mooie weer. 's Avonds eten we vis.
Zaterdag 21 juni. Vandaag een lange rit naar het noorden, naar Annecy.
Ik ken deze route goed. We vertrekken om twintig voor negen. Weiwei is
haar pyjamashirt kwijt. Cathy bevestigt via een sms dat het nog in haar
gîte bij Castellane lag. We kunnen het onderweg oppikken, want we komen
daar toch langs. Haar moeder helpt ons. In Castellane is markt. We kopen
twee tafelkleden, waarvan één voor mijn ouders. Ten zuiden van Sisteron
zit een Lidl waar we lunchen. Aan de zuidkant van Grenoble kopen we
chocolade-ijsjes in een gigantische E.Leclerc bij Echirolles.
Annecy
Er is een muziekfestijn in Annecy waardoor we het laatste stuk langs de
oostkant van het meer in een file staan. Ik stuur een sms naar het
appartement dat we iets later komen. De Chinese Karine ontvangt ons.
Ze heeft een Chinese vriend die in Frankrijk is geboren. Hij spreekt
geen Chinees. Zij is hier op haar achttiende gekomen. Ze hebben elkaar
tijdens hun studie ontmoet. Volgens haar wonen hier maar weinig Aziaten.
We halen gegrilde kip uit de Casino supermarkt aan de overkant. Karine
is zeer spraakzaam en geeft een lading aan informatie. Het stel smakt
als echte Chinezen bij het avondeten. In de andere slaapkamer zit een
jong stel uit Rusland. Het appartement is degelijk en modern ingericht.
Maar ik mis boeken zoals in Avignon. Op een vloerkleed en het hoeslaken
in onze kamer zitten Chinese tekens.
Zondag 22 juni. Ik laat Weiwei vandaag de mooiste plekken van Annecy zien.
We lopen langs het meer, door de parktuin van het hotel, over de liefdes-
brug en het oude centrum met terrassen, kanaaltjes en mooie architectuur.
Annecy blijft één van mijn favoriete plekken. Ik zou hier wel een
appartement willen hebben. Weiwei vindt de tomaten in Frankrijk beter
dan in Nederland.
Kleine St. Bernard & Italië
Maandag 23 juni. Vandaag weer een dag de bergen in. Daar moeten we wel
een stukje voor rijden. Naar het oosten, naar Bourg St. Maurice, daar is
een Lidl waar we onze lunch kunnen halen. Weiwei is verslaafd aan
croissants. Dan beklimmen we de Kleine St. Bernard bergpas (2188m).
Wederom is Weiwei angstig bij het zien van de afgronden. Ze heeft klamme
handen. We stoppen bij stroompjes en stukken ijssneeuw langs de weg.
En bij een monument voor St. Bernard, waar we lunchen met veel fruit.
Er zijn enkele ruïnes; sporen van gevechten tijdens de Tweede Wereldoorlog.
We rijden nog een stukje door om Weiwei het echte gevoel te geven dat ze
in Italië is. Voor het eerst. We horen drukte op de radio en zien het
Mont Blanc Massief: witte reuzen. Om vier uur zijn we terug in het
appartement. Na vroeg avondeten gaan we terug naar het meer om daar nog
een laatste keer te genieten van het verfrissende water en afscheid te
nemen van Annecy.
Terugreis
Dinsdag 24 juni. Voor de zekerheid vertrekken we kort na acht uur al.
Bij de oprit naar de tolweg stokt het verkeer. Maar eenmaal op de auto-
baan gaat het snel. Onze trein vanaf het vliegveld van Lyon vertrekt om
half twaalf en we zijn ruim op tijd. Om twintig voor tien leveren we de
auto al in. In de hal van de terminal is het aangenaam.
In de TGV zijn opvallend veel lege plekken. Eenmaal in Parijs blijkt er
een lange rij te staan bij de taxiplek van Gare de Lyon. Een motorrijder
en zijn maat bieden zich aan, maar vragen 40 euro per persoon terwijl
een taxi hooguit 15 euro kost. Chinese praktijken, aldus Weiwei.
We lopen naar een straat tegenover het station en hebben al snel een
taxi. Ruim op tijd komen we bij Gare du Nord aan. En zonder vertraging
komen we in Rotterdam waar we overstappen voor het laatste stukje.
Helaas is de reis voorbij. Maar we hebben genoten!
Johan (17 juli 2014)
Aanvulling 5 augustus 2016:
In het eerste deel van de biografie over Willem Frederik Hermans staat
vanaf bladzijde 644 een soortgelijke reis van mijn literaire held
beschreven. Van 1 tot 23 juni 1949.
Op 1 juni zit hij om tien voor negen in de trein naar Parijs.
Op vrijdag 3 juni vertrekt hij liftend naar Lyon. Lift op zaterdag
verder naar Valence, vervolgens Orange. Bezoekt op zondag het theater
in Orange, zicht op de hoge Mont Ventoux.
Op maandag naar Avignon voor het Pausenpaleis en de halve brug.
Naar Nimes om de Arena en Maison Carrée en Diana tempels te zien.
Dinsdag door naar Pont du Gard. Woensdag brengt hij in Arles door,
voor het klooster van St.Trophime, de Chapelle Saint-Honorat
en Alyscamps, een necropolis op enkele honderden meters afstand van
het centrum van Arles waar Van Gogh enkele schilderijen van heeft
gemaakt. Maar biograaf Otterspeer noemt geen Van Gogh en heeft die
mogelijk ook niet in Hermans' aantekeningen gevonden.
(Otterspeer: "Pont du Gard te Arles en het grote aquaduct."
Hier heeft de redacteur weer niet opgelet.)
Donderdag naar Cagnes bij Nice, maar dat weet hij niet te bereiken.
De weg van Marseille naar Toulon is prachtig. Overnacht in Toulon.
Vrijdag met de bus naar Le Luc, de haven van Cannes is mooi, naar
Cagnes-sur-Mer voor het chateau in het sprookjesachtige stadje van
Renoir en Degas.
Maandag reist hij naar Grenoble via Route Napoléon.
Tot Grasse een makkelijk liftje. De geuren van parfumfabrieken.
Direct door naar Grenoble via Col Bayard (Otterspeer: Bagard).
De volgende dag vindt hij met moeite het huis van Stendhal. 's Middags
krijgt hij een lift naar Lyon. Woensdag reist hij terug naar Parijs
maar komt terecht in Dyon. Arriveert donderdag midden in de nacht via
Villaux in Parijs. Museum- en theatherbezoeken en eindelijk Eiffeltoren
eens bestegen.
Via Brussel terug naar Amsterdam.