In 1983 ben ik tijdens een zomervakantie met mijn ouders kort in Praag geweest, maar kan me daar niks meer van herinneren. Ook al was ik al bijna tien jaar. Oorspronkelijk had ik nu per trein willen reizen. Maar de reistijd hakt er dan flink in. Dus vliegen we met easyJet. Via Berlijn, want vanaf daar is het circa vier uur per trein naar Praag. De vluchten heb ik drie maanden vooraf geboekt. Voor mij is Praag vooral de stad waar Kafka vandaan komt en de stad die een rol speelt in boeken van Milan Kundera, zoals De ondraaglijke lichtheid van het bestaan. Franz Kafka werd geboren in een Duitssprekende, Joodse familie in Praag, destijds de hoofdstad van Bohemen in de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije. Hij stierf veel te jong aan tuberculose (1883 - 1924).
Woensdag 2 september. We kennen inmiddels de route naar Hauptbahnhof in Berlijn. Daar nemen we de trein naar Praag, die daarna nog naar Boedapest gaat.
Volgens onze treinkaartjes hebben we geen vaste zitplekken, dus zoeken
we die zelf maar wat uit in één van de coupés met zes ruime stoelen.
Het duurt even voor de kaartjes worden gecontroleerd. Vanaf Dresden
wordt het landschap mooier. We rijden een stuk langs de Elbe. Nu volgt
nog een kaartjescontrole en de paspoorten worden ook bekeken. Daarna
nog een kaartjescontrole in Tsjechië. Sommige stukken gaan langzaam.
Een jonge vrouw die op het laatste deel naast mij zit snurkt. Weiwei
hoort dat ook en grijnst.
Praag
In Praag stappen we uit bij de tweede stop. Dat is het hoofdstation.
Uit een ATM in de hal halen we 2000 kronen. Op een paar minuten lopen
hebben we via Airbnb een appartementje. Vlakbij de Jerusalem Synagoge.
De moeder van onze contactpersoon Martina geeft ons de sleutel in een
café er tegenover.
We doen vervolgens boodschappen bij Lidl (CZK 308) en eten een hotdog
in het station Praha Masarykovo Nádrazí. Weiwei wil graag naar een
Sichuan restaurant in een passage aan de Národi straat. Dat heeft ze
op Chinese media gevonden. Ik kies gefrituurde krab. Weiwei neemt
pittig eten. Na deze maaltijd lopen we langs het nationale theater
naar de rivier. Het is helder genoeg om aardige avondfoto's te maken
van de Vltava, oftewel de Moldau, met diverse bruggen en het
imposante kasteel op de achtergrond.
Bij de Karelsbrug (Karluv most) is het druk. Via het oude centrum
lopen we terug naar ons appartement. Achter elkaar zie we de Brugtoren,
toren met Astronomische klok, een vuurspuwer op het Oude Stadsplein,
de barokke Týnkathedraal en even later de Poedertoren. Opvallend veel
Thaise massagesalons en wisselkantoortjes om geld wit te wassen.
Een eerste indruk van Praag: mooie architectuur en veel toeristen.
Donderdag 3 september. Tijdens ons ontbijt komt een jonge
aantrekkelijke Martina binnen met een rugzak en een hondje.
Haar moeder woont in de centrale kamer, met dichte gordijnen voor de
deuren. Want bijna alle deuren hebben veel glas. Ze groet, maar wil
ons verder denk ik niet storen.
Vandaag gaan we naar het kasteel op de andere oever. In het centrum
staan muurtjes van beschilderde stenen voor een goed doel. De meesten
hebben een afbeelding over hun eigen nationaliteit gemaakt. Zeer
gevarieerd en kleurrijk.
We bewonderen de atoomklok nu bij daglicht. Er staat een menigte te
wachten op het 'klokkenspel'. Ik geniet van de kijkende menigte.
Uiteraard zijn er ook bruidsparen. De bruidjes zijn hier traditioneel
wit. We kopen Trdelnik, een specialiteit die, zoals we achteraf van
Filip horen, eigenlijk uit Hongarije komt. Weiwei kiest ook nog een
amandelcroissant (CZK 49 en 60). Het geld gaat sneller dan verwacht,
dus halen we 1800 kronen uit een automaat.
Dan eindelijk de brug over. Met veel standbeelden van heiligen.
Ik heb op Wikipedia informatie gevonden over die beelden, maar de
meeste namen zeggen me maar weinig. De verkopers op de brug hebben
zo te zien vergunningen nodig. Bij enkele beelden is het traditie om
ze met je handen aan te raken. Aan de overkant zoeken wij de Lennon-
muur op. Die is ontstaan na de dood van John Lennon. De graffiti
verandert voortdurend. Voor de muur staat iemand liedjes van hem te
zingen. Even verderop horen we iemand in een huis klassiek zingen.
In de straat die weer naar de brug leidt, vinden we een klein
Chinees restaurant. Ik heb gefrituurde banaan. Weiwei een maaltijd.
Samen met een flesje 7up voor 35 kronen. Een goede prijs. Langs de
St. Nicolas lopen we naar de trappen naar het kasteel. Een aardige
klim. Gelukkig is het niet meer zo heet. Voor de ingang naar het
paleis staan volgens Weiwei duivels op wacht.
We kopen tickets van CZK 250 voor programma B. Daarmee kunnen we
locaties I, III, V en VIII bezoeken. Achtereenvolgens: de grote
kathedraal, het oude en vrij lege paleis, de basiliek in een totaal
andere stijl en tot slot het gouden straatje Zlata Ulicka met glas-
in-lood, harnassen en wapens. We genieten van de uitzichten over de
stad en kasteeltuinen. Bij de brug pauzeren we. Vervolgens lopen we
terug naar het appartement.
Om vijf uur hebben we een afspraak met Filip. Hij staat al op ons
te wachten. Weiwei heeft hem in China leren kennen toen ze zelf op
reis was. Met hem bezoeken we de St. Henry toren (1351) in de buurt
van ons appartement. Hij wijst ons op communistische gebouwen.
Er zijn volgens hem minder Russen in Praag als gevolg van een minder
goede economie. Filip heeft zelf net een appartement in het noorden
van de stad gekocht.
We bezoeken de Joodse wijk. De Joodse bezichtigingen zijn in verhouding
duur. Ook de combiticket vind ik niet aantrekkelijk. We blijven dus op
straat, maar lopen er wel even door en kijken in een souvenirwinkeltje
naast de Klausen Synagoge.
In deze buurt zitten veel dure boetiekjes. We zoeken het plein weer op
om in de zon te zitten. Aan het einde van de middag komt een jonge
vrouw die de kinderen vermaakt met gigantische luchtbellen. Ze stond
dit jaar ook op een foto in artikel over Praag in de Kampioen.
