Praag 2015
In 1983 ben ik tijdens een zomervakantie met mijn ouders kort in Praag
geweest, maar kan me daar niks meer van herinneren. Ook al was ik al
bijna tien jaar. Oorspronkelijk had ik nu per trein willen reizen.
Maar de reistijd hakt er dan flink in. Dus vliegen we met easyJet.
Via Berlijn, want vanaf daar is het circa vier uur per trein naar
Praag. De vluchten heb ik drie maanden vooraf geboekt.
Voor mij is Praag vooral de stad waar Kafka vandaan komt en de stad
die een rol speelt in boeken van Milan Kundera, zoals De ondraaglijke
lichtheid van het bestaan.
Franz Kafka werd geboren in een Duitssprekende, Joodse familie in
Praag, destijds de hoofdstad van Bohemen in de dubbelmonarchie
Oostenrijk-Hongarije. Hij stierf veel te jong aan tuberculose (1883 -
1924).
Woensdag 2 september. We kennen inmiddels de route naar Hauptbahnhof
in Berlijn. Daar nemen we de trein naar Praag, die daarna nog naar
Boedapest gaat.
Volgens onze treinkaartjes hebben we geen vaste zitplekken, dus zoeken
we die zelf maar wat uit in één van de coupés met zes ruime stoelen.
Het duurt even voor de kaartjes worden gecontroleerd. Vanaf Dresden
wordt het landschap mooier. We rijden een stuk langs de Elbe. Nu volgt
nog een kaartjescontrole en de paspoorten worden ook bekeken. Daarna
nog een kaartjescontrole in Tsjechië. Sommige stukken gaan langzaam.
Een jonge vrouw die op het laatste deel naast mij zit snurkt. Weiwei
hoort dat ook en grijnst.
Praag
In Praag stappen we uit bij de tweede stop. Dat is het hoofdstation.
Uit een ATM in de hal halen we 2000 kronen. Op een paar minuten lopen
hebben we via Airbnb een appartementje. Vlakbij de Jerusalem Synagoge.
De moeder van onze contactpersoon Martina geeft ons de sleutel in een
café er tegenover.
We doen vervolgens boodschappen bij Lidl (CZK 308) en eten een hotdog
in het station Praha Masarykovo Nádrazí. Weiwei wil graag naar een
Sichuan restaurant in een passage aan de Národi straat. Dat heeft ze
op Chinese media gevonden. Ik kies gefrituurde krab. Weiwei neemt
pittig eten. Na deze maaltijd lopen we langs het nationale theater
naar de rivier. Het is helder genoeg om aardige avondfoto's te maken
van de Vltava, oftewel de Moldau, met diverse bruggen en het
imposante kasteel op de achtergrond.
Bij de Karelsbrug (Karluv most) is het druk. Via het oude centrum
lopen we terug naar ons appartement. Achter elkaar zie we de Brugtoren,
toren met Astronomische klok, een vuurspuwer op het Oude Stadsplein,
de barokke Týnkathedraal en even later de Poedertoren. Opvallend veel
Thaise massagesalons en wisselkantoortjes om geld wit te wassen.
Een eerste indruk van Praag: mooie architectuur en veel toeristen.
Donderdag 3 september. Tijdens ons ontbijt komt een jonge
aantrekkelijke Martina binnen met een rugzak en een hondje.
Haar moeder woont in de centrale kamer, met dichte gordijnen voor de
deuren. Want bijna alle deuren hebben veel glas. Ze groet, maar wil
ons verder denk ik niet storen.
Vandaag gaan we naar het kasteel op de andere oever. In het centrum
staan muurtjes van beschilderde stenen voor een goed doel. De meesten
hebben een afbeelding over hun eigen nationaliteit gemaakt. Zeer
gevarieerd en kleurrijk.
We bewonderen de atoomklok nu bij daglicht. Er staat een menigte te
wachten op het 'klokkenspel'. Ik geniet van de kijkende menigte.
Uiteraard zijn er ook bruidsparen. De bruidjes zijn hier traditioneel
wit. We kopen Trdelnik, een specialiteit die, zoals we achteraf van
Filip horen, eigenlijk uit Hongarije komt. Weiwei kiest ook nog een
amandelcroissant (CZK 49 en 60). Het geld gaat sneller dan verwacht,
dus halen we 1800 kronen uit een automaat.
Dan eindelijk de brug over. Met veel standbeelden van heiligen.
Ik heb op Wikipedia informatie gevonden over die beelden, maar de
meeste namen zeggen me maar weinig. De verkopers op de brug hebben
zo te zien vergunningen nodig. Bij enkele beelden is het traditie om
ze met je handen aan te raken. Aan de overkant zoeken wij de Lennon-
muur op. Die is ontstaan na de dood van John Lennon. De graffiti
verandert voortdurend. Voor de muur staat iemand liedjes van hem te
zingen. Even verderop horen we iemand in een huis klassiek zingen.
In de straat die weer naar de brug leidt, vinden we een klein
Chinees restaurant. Ik heb gefrituurde banaan. Weiwei een maaltijd.
Samen met een flesje 7up voor 35 kronen. Een goede prijs. Langs de
St. Nicolas lopen we naar de trappen naar het kasteel. Een aardige
klim. Gelukkig is het niet meer zo heet. Voor de ingang naar het
paleis staan volgens Weiwei duivels op wacht.
We kopen tickets van CZK 250 voor programma B. Daarmee kunnen we
locaties I, III, V en VIII bezoeken. Achtereenvolgens: de grote
kathedraal, het oude en vrij lege paleis, de basiliek in een totaal
andere stijl en tot slot het gouden straatje Zlata Ulicka met glas-
in-lood, harnassen en wapens. We genieten van de uitzichten over de
stad en kasteeltuinen. Bij de brug pauzeren we. Vervolgens lopen we
terug naar het appartement.
Om vijf uur hebben we een afspraak met Filip. Hij staat al op ons
te wachten. Weiwei heeft hem in China leren kennen toen ze zelf op
reis was. Met hem bezoeken we de St. Henry toren (1351) in de buurt
van ons appartement. Hij wijst ons op communistische gebouwen.
Er zijn volgens hem minder Russen in Praag als gevolg van een minder
goede economie. Filip heeft zelf net een appartement in het noorden
van de stad gekocht.
Hij toont ons het klassieke postkantoor. We gaan naar een restaurant
in het centrale station voor typisch Tsjechisch eten. Knoedels met
bief of stroganoff en veel saus. En bier zonder alcohol voor Weiwei.
Afgerond 700 kronen. Filip eist dat hij betaalt. Wanneer hij naar
Nederland komt, mogen wij betalen. Nu zijn wij zijn gast. Hij is
zeer pessimistisch over zigeuners, vrouwen en de toekomst.
En waarschuwt nogmaals voor ongure figuren bij het station.
Filip werkt voor de politie. Veel industrie is volgens hem in handen
van Duitse eigenaars. Zijn pessimisme past wel bij symboliek uit het
werk van Kafka: een wereld zonder heil. "De Kafkaiaanse helden kennen
een fundamenteel verlangen, alleen ziet het er naar uit dat ze aan
dat verlangen geen gestalte kunnen geven of dat ze hun verlangen
zelfs perverteren. Uiteindelijk leeft de kafkaiaanse held in de
ellende van de vrijgezel."
's Nachts horen we nog geluiden van televisie en muziek van overburen.
Dat weerkaatst in de smalle straat. We horen het verkeer ook. Door de
warmte in de kamer slapen we namelijk graag met het raam een beetje
open. Ik las ergens: "De kinderhoofdjes in Praag geven een nostalgische
charme, maar zijn zo ongemakkelijk met naaldhakken".
Vrijdag 5 september. Het is vandaag koeler. De moeder van Martina is
nog in de keuken met het hondje en ze voert twee katten. We beginnen
de dag rustig, want gisteren was een lange wandeldag. Na het ontbijt
halen we weer boodschappen bij Lidl (CZK 337). Ik ben nieuwsgierig
naar het winkelcentrum erboven. Daar vinden we een blouse en schoenen
voor Weiwei. Op een hogere verdieping is een budgetwinkel waar we
rondneuzen en onder andere Hello Kitty-schaaltjes vinden (4 voor in
totaal CZK 20).
In Národi eten we worst tussen een baguette. Weiwei gaat daarna een
H&M in terwijl ik geniet van het straatleven. We houden siësta op onze
ruime kamer. Er staat ook een bank en bureau in. Daarna lopen we naar
het centrale plein.
We bezoeken de Joodse wijk. De Joodse bezichtigingen zijn in verhouding
duur. Ook de combiticket vind ik niet aantrekkelijk. We blijven dus op
straat, maar lopen er wel even door en kijken in een souvenirwinkeltje
naast de Klausen Synagoge.
In deze buurt zitten veel dure boetiekjes. We zoeken het plein weer op
om in de zon te zitten. Aan het einde van de middag komt een jonge
vrouw die de kinderen vermaakt met gigantische luchtbellen. Ze stond
dit jaar ook op een foto in artikel over Praag in de Kampioen.
's Avonds eten we weer bij de Sichuan Chinees, al had ik wel zin gehad
in het Vietnamese restaurant er tegenover. Weiwei heeft een rode peper-
soep en een speciaal koud gerecht. Ik krabsoep met ei en mais en een
bordje patat. Op de terugweg zien we net een menigte de Mercedes
Fashionshow verlaten. Veel hippe mensen.
In de nacht is Weiwei vreselijk ziek en brengt een paar keer lange
tijd in de bad-kamer door. Volgens haar is het koude vlees de oorzaak.
Zaterdag 5 september. Wanneer ik thee maak, zit nog één van de nieuws-
gierige, langharige katten in de keuken. Ik ga snel naar Lidl om wat
snacks en biscuits te halen voor de lunch.
Dan lopen we naar het station. Boven arriveert net de Airport Express
bus van tien uur. Die nemen we voor 60 kronen per persoon. Ongeveer
een half uur rijden naar terminal 2.
Na de controle probeer ik het geld op te maken met flesjes drinken
en chocolade (CZK 326). Het begin van de vlucht is mooi. Boven het
westen van Nederland is bewolking. Bij de landing zijn enkele
correcties nodig. Weiwei haalt haar late lunch bij Burger King.
Door werkzaamheden nemen we weer een trein via Leiden. Onderweg doen
we boodschappen bij Kruidvat en thuis draait al snel de eerste was.
Praag heeft een enorme aantrekkingskracht. Velen zijn er lovend
over. Het is ook een mooie stad. Maar wel druk en waarschijnlijk een
beetje duur ten opzichte van de rest van Tsjechië. Berlijn vond ik
veel interessanter. En beide steden halen het echter niet bij Parijs.
Tot slot. Jaren geleden heb ik een paar cd´s van Appeltje gekregen,
daar zat ook één tussen met mp3tjes van muziek uit Tsjechoslowakije.
Twee in Praag geboren zangeressen wil ik graag onder de aandacht
brengen met:
Pavlína Filipovská & Josef Zíma - Nej, nej, nej
Yvonne Prenosilová - Ron slzy
Zoek maar op met YouTube.
Johan (20 december 2015)