Taiwan 2018


We willen graag Taiwan met Macau combineren, omdat we daar allebei nog niet
zijn geweest. Maar Weiwei heeft een visum nodig voor Taiwan en kan geen
multi-entry krijgen. Dus zit er niks anders op dan een retourtje Taiwan.
Per trein gaan we over bijna het gehele eiland een ronde tegen de wijzers
van de klok in doen en hebben slechts drie bestemmingen uitgekozen: Taipei,
Tainan en Taitung. We reizen dus in een laag tempo.

De reis zal grotendeels in het teken van geschiedenis staan. De beste
reisperiode voor Taiwan is eigenlijk oktober/november. Omdat we in de
winter reizen, zullen we het met wat lagere temperaturen moeten doen.

Een week voor vertrek haal ik met een machtigingsformulier Weiwei haar
visum (18 euro) op bij het consulaat van Taiwan in Den Haag. Ze was al bang
dat ze niet op tijd was met het aanvragen. Het was ook even uitzoeken hoe
je als Chinees staatsburger bureaucratisch naar Taiwan kunt.

Het eiland was oorspronkelijk dunbevolkt met (minstens) veertien (erkende)
minderheden. Na de Nederlanders uit de VOC-tijd te hebben weggejaagd, is
het onder andere een tijd in Japanse handen geweest. Bij de verovering van
Mainland China (People's Republic of China) door het communisme onder Mao
Zedong, is Chiang Kai-shek, christelijk president van de nationalisten van
de Republic of China met zijn aanhangers naar Taiwan en de eilanden tussen
Taiwan en China getrokken.

Voor de geschiedenis van bezienswaardigheden heb ik veel gebruik gemaakt
van informatie die we ter plekke kregen, enkele boeken en passages van
Wikipedia. In Nederland heb ik een tweedehands exemplaar van "De val van
Formosa" door Tonio Andrade op de kop getikt. Ondertitel van dat zeer
uitgebreide boek is: Hoe een Chinese krijgsheer de VOC versloeg. De
Nederlandse vertaling is in 2015 verschenen.

Twee nachten voor we vertrekken begin ik grieperig te worden. Daar heb ik
lang geen last van gehad, maar op het meest ongelegen moment slaat een
virusje toe. Daardoor zie ik nog meer op tegen de ruim twaalf uur durende
vlucht.



Zaterdag 27 januari. Ik ben twee keer wakker geweest om de griep met
neusspray en paracetamol te verzachten. Even na half negen nemen we een
trein richting Schiphol. Het is fris maar droog. Zonder vertraging
arriveren we. Er zijn lange rijen bij de beveiliging, maar we zijn er toch
vrij snel door. Bij Weiwei wordt haar parapluutje uit haar tas
gecontroleerd. Onze gate (F4) is niet ver.

De A350 van China Airlines is een mooi toestel met tengere en verfijnde
stewardessen. We hebben stoelen 47H en 48H, twee gangplekken achter elkaar.
De twee stoelen naast ons blijven vrij! Die plekken zijn warmer, dus schuif
ik naar het midden. Weiwei krijgt later een buurvrouw. Bij de eerste
maaltijd kies ik kip met pasta. Ik kijk Didi's Dream (2017), een luchtige
dramafilm uit Hongkong met de zeer fraaie Lin Chi-ling. En Tulip Fever
(2017), een Engelstalige film met Alicia Vikander en Christoph Waltz die
zich in Nederland afspeelt. Helaas niet zo geloofwaardig.

Na de lange slaapperiode kies ik omelet met aardappeltjes. Daarnaast
krijgen we twee keer nootjes of koekjes en komen ze met dienbladen met
water langs. Ten slotte kijk ik naar een anarchistische maar interessante
Duitse film over getraumatiseerde kleinkinderen van de oorlogstijd: Die
Blumen von Gestern (2016). Helaas is het slot een beetje vergezocht.

De route loopt via de Zwarte Zee, Kabul, Mandalay, Kunming en Hongkong.
Veel zuidelijker dan ik had verwacht.

Zondag 28 januari. Een half uur voor de landing krijgen we een
aankomstformuliertje uitgedeeld. Boven de wolken is net de zonsopgang te
zien.

Aankomst Taiwan

Land is pas erg laat zichtbaar. Het is grijzig en het miezert. Het toestel
moet enkele minuten wachten voor de gate vrij is. We halen NT$7000 uit een
ATM. Dat is ongeveer 200 euro. Er is geen rij voor taxi's (1140). We hebben
een vriendelijke chauffeur die in drie kwartier veel met Weiwei uitwisselt.
Zijn broer is in Nederland geweest vanwege de levering van onderzeeërs. Hij
gaat politiek niet uit de weg. Hij zou bij een eenwording met China bang
zijn voor een achteruitgang zoals nu in Hongkong gaande is.

Taipei

Ons hotel zit in een enorm gebouw tegenover het centrale station van
Taipei. De receptie is op de 11de verdieping. Onze kamer op de 7de. We
moeten behoorlijk extra betalen om vroeg in te kunnen checken. Dat is
oneerlijk en maakt geen goede eerste indruk. Ons ontbijt (87) halen we bij
een 7-Eleven en een restaurantje (47) in de levendige straatjes achter het
hotel. Dan rusten we twee uur. En we verhuizen naar een kamer op de 8ste,
want we hebben last van muziek uit een sportschool op de 6de.

We lunchen in een eenvoudig snackrestaurantje met noedelsoep en zoetzuur
vis en vlees (125). Vervolgens zoeken we via het centraal station een markt
op voor zes appels (100). Niet goedkoop. Er zijn veel ondergrondse gangen
met winkeltjes en plekken om te eten. Weiwei koopt een beschermende iPhone
cover. Achter het hotel vinden we een Blokker-achtige winkel voor een
zakmes (190). Helaas hebben we die zelf niet meegenomen. En een exemplaar
is tijdens een zakenreisje van Weiwei op een vliegveld in beslag genomen.


Aan het einde van de middag gaan we naar het station om treinkaartjes te
kopen. Ook niet echt goedkoop. Voor de hogesnelheidstreinen (HSR) is
beneden een loket. Voor gewone treinen in de grote hal. Veel mensen lijken
die ruimte overigens als picknickplek te gebruiken. Taipei-Tainan 2x1295
Tainan-Taitung 2x468 Taitung-Taipei 2x783. Daarna gaan we eten op de
gezellig drukke 'food court' boven het station (300) en verkennen grote
ondergrondse winkelcentra . Weiwei zoekt rode onderkleding voor haar Jaar
van de Hond en decoratie voor het Chinese nieuwjaar.

Maandag 29 januari. Rond twee uur zijn we een tijdje wakker geweest. Ik heb
toen een paracetamol genomen. Want ik voel me na zo´n lange vlucht meestal
helemaal brak. Op de kamer hebben we stukjes appel en thee. Achter het
hotel gaan we verder ontbijten. Voor mij een zoet broodje (35) bij een
bakkerij. Deze wordt gerund door een vriendelijke familie. En noedelsoep
(60) bij een steegrestaurantje waarbij we achterin aan een eenvoudige tafel
met krukjes zitten.

Chiang Kai-shek

In lichte regen wandelen we met paraplu's naar de Chiang Kai-shek
(1887-1975) Memorial Hall. Op een rotonde is een oude stadspoort bewaard
gebleven. Na de enorme vredespoort komen we op een parkplein met links en
rechts twee grote hallen: concert en theater. Het Memorial gebouw zelf
staat in de steigers. Op de bovenverdieping staat een enorm standbeeld van
de oud-president. We maken er de wisseling van de wacht van tien uur mee,
met zeer statig vertoon. Beneden in het midden is een tentoonstelling over
CKS met onder andere brieven, foto's, twee auto's en zijn werkkamer.
Informatief. Ik ken het van een uitzending van De Wereld van Boudewijn Büch
uit april/mei 1997. Die zijn tegenwoordig op YouTube te zien.

In de museumwinkel kopen we een 10cd-box (399) van Teresa Teng (1953-1995)
en een reisboek (380) over Taiwan waar ik over heb gelezen. Geen gewone
reisgids, maar een kritische genaamd: "On the Road to Freedom: A
Backpacker's Guide to Taiwan's Struggle for Democracy". Eind vorig jaar heb
ik een zeer goed leesbare historische roman (2012) gelezen over CKS zijn
vrouw Mei-ling gelezen. Deze is geschreven door Lucas Zandberg. Ik heb zelf
een index bij dat boek gemaakt zodat ik onderwerpen makkelijk terug kan
vinden.

In 1924 werd Chiang directeur van de 'Whampoa Militaire Academie'. Chiang,
sinds zijn verblijf in de Sovjet-Unie een heftige anticommunist geworden,
indoctrineerde zijn studenten met anticommunistische en nationalistische
propaganda. Na de dood van Sun Yat-sen in 1925 nam de invloed van Chiang in
de Kwomintang toe. Chiang werd opperbevelhebber van de nationalistische
legers en leidde - nog steeds met communistische steun - de Noordelijke
Campagne. Dit werd een groot succes: de meeste noordelijke krijgsheren
gaven zich over of sloten pacten met Chiang en de nationalisten.

In 1928 werd Chiang voorzitter van de nationalistische regering te Nanjing
(de voorlopige hoofdstad) en voorzitter van de Kwomintang. In datzelfde
jaar verbrak hij de coalitie met de communisten en begon een heksenjacht
tegen hen.

Na zijn echtscheiding van Mao Fumei in 1927 hertrouwde hij met Soong Mei-
ling, afkomstig uit een methodistisch christelijke familie en de jongere
zuster van Soong Ching-ling, weduwe van Sun Yat-sen. In 1930 werd Chiang
ook methodistisch christen. Na de dood van haar man in 1975 verdween Song
Meiling naar de achtergrond. In 1978 emigreerde ze van Taiwan naar het
landgoed van haar familie in Lattingtown, Long Island. Ze vierde haar 106e
verjaardag op 5 maart 2003 en overleed later dat jaar in haar appartement
in Manhattan, waar ze vanaf 1998 het grootste deel van haar tijd
doorbracht.

Mao Fumei (1882-1939) was de eerste echtgenote van Chiang Kai-shek. Zij is
de moeder van Jiang Jingguo/Chiang Ching-kuo; latere president van de
Republiek China (Taiwan). In de winter van 1901 trouwde zij met Chiang Kai-
shek. In 1939 tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog wilden de Japanners
met Chiang onderhandelen. Chiang weigerde en als represaille werd de
jiaxiang van Chiang gebombardeerd. Mao Fumei die destijds in Chiangs
ouderlijk huis in Fenghua verbleef, kwam om in het bombardement.

Dan lopen we naar Hello Kitty Kitchen en Dining (814) voor onze lunch:
cheese chicken tortilla, pizza, thee, citroenwater en een puddinkje.
Redelijk eten, maar schitterende decoratie en de meisjes van het personeel
zijn schattig gekleed. Toch een aanrader.

Sun Yat-sen

Dan is het ongeveer drie kwartier lopen naar de Dr. Sun Yat-sen Memorial
Hall, via de drukke straat waar ons hotel ook aan zit. We halen nu NT$5000
uit een ATM want het geld is gisteren snel uitgegeven. Onderweg komen we
langs een Hello Kitty cakewinkeltje. Met mooie verpakkingen, maar er zijn
grenzen in wat we mee gaan slepen.

Op de veranda van de hal zijn jongeren aan het fitnessdansen. Binnen is op
de begane grond een standbeeld van Sun (1866-1925) en een kleine maar best
aardig tentoonstelling waar een jonge man met een bril in het Engels uitleg
geeft. Sun was vooral iemand die China beter wilde maken, volgens hem.

Sun was Chinese revolutionair, eerste president en grondlegger van de
Republiek China (het "Nationalistisch China"). Als de belangrijkste pionier
wordt hij beschouwd als de "Vader van de Natie" in Taiwan en de "voorloper
van de democratische revolutie" in de Volksrepubliek China. Sun speelde een
cruciale rol in de omverwerping van de Qing-dynastie.

Alhoewel hij op dat moment in Saint Louis, Missouri was, werd hij benoemd
tot president van de Voorlopige Republiek China, toen deze in 1912 werd
gesticht. De positie van keizer Puyi werd hiermee onhoudbaar. Op 12
februari deed de keizer afstand van de troon. Hij was later medeoprichter
van de Kwomintang en daarvan de eerste leider. Sun was een verenigende
figuur in post-keizerlijk China en is uniek omdat hij vereerd wordt aan
weerszijden van de Straat van Taiwan.

Na het succes van de revolutie verloor hij snel de macht in de net
opgerichte Republiek China en stond hij aan het hoofd van opeenvolgende
revolutionaire regeringen als uitdaging voor de krijgsheren die grote delen
van de natie beheersten. Sun maakte niet mee hoe zijn partij de macht over
het land in handen kreeg tijdens de Noordelijke Expeditie.

Zijn partij, die een breekbare alliantie vormde met de communisten,
splitste na zijn dood in twee delen. Suns belangrijkste nalatenschap
bestaat in de ontwikkeling van zijn politieke filosofie die bekendstaat als
de Drie principes van het volk: nationalisme, democratie en volkswelvaart.

Hij had een grote aanhang, vooral van in de VS en in Japan verblijvende
Chinezen. Sun en de zijnen dachten aanvankelijk China na het ten val
brengen van het keizerrijk snel te kunnen transformeren in een democratie,
iets waar hij later op terug moest komen. Sun was van Hakka-afkomst, een
minderheid. In 1879 volgde hij zijn moeder naar Hawaï, waar zijn 12 jaar
oudere broer Sun Mei (1854-1915) een welvarend zakenman geworden was.

Na de Oktoberrevolutie in Rusland in 1917 kwamen de bolsjewieken daar aan
de macht. Sun wendde zich voor hulp tot de communistische regering in
Rusland. Deze bleek maar al te graag bereid om hem te helpen. Daaraan
verbonden zij echter één voorwaarde: de leden van de Chinese Communistische
Partij (CCP) moesten kunnen toetreden tot de Kwomintang. Dat gebeurde dan
ook. Het socialisme van Sun werd nu belangrijker binnen de Kwomintang. Sun
werd voorzitter van de Kwomintang en tevens grootmaarschalk en
generalissimo van de nationalistische legers.

De regering van Sun werd in Kanton (Guangzhou) gevestigd (1921). Dankzij de
Sovjet-Russische militaire en logistieke steun wisten de nationalistische
legers Zuid-China op de krijgsheren te veroveren (1923). De invloed van de
CCP op het beleid van de Kwomintang nam steeds meer toe. Sun werd een
bewonderaar van de Russische leider Lenin, hoewel hij het bolsjewisme
afwees, evenals de dictatuur.

Suns opvolger, generalissimo Chiang Kai-shek bleek echter een tegenstander
te zijn van de toetreding van communisten van de CCP tot de Kwomintang,
maar hield zijn opvattingen voor zichzelf. Andere leden van de Kwomintang
deden dat niet, waarna er problemen ontstonden tussen de diverse facties.
Sun trad op als bemiddelaar.

In het voorjaar van 1925 reisde Sun naar Peking, waar hij op 22 februari
1925 aan een plotselinge ziekte overleed. Hij wist nog wel een testament op
te stellen. Dit ademde een sfeer uit van leninisme en christendom - het
geloof dat Sun zijn hele leven lang trouw was gebleven - en riep op tot
verzoening tussen de fracties van de Kwomintang. Sun riep tevens op tot het
voortzetten van de drie volksbeginselen. Zijn mausoleum ligt tegen een
heuvel in Nanjing/Nanking. Dat is nog een bestemming die op mijn
verlanglijstje staat.

Er is ook een zeer kleine winkel met onder andere een uitstekend
Engelstalig boekje over SYS, maar Weiwei weet me te bedwingen. Op de eerste
verdieping vinden we een mooie plek om even uit te rusten. Daar is een
tentoonstelling met foto's van het mausoleum in Nanjing. Om vijf uur zien
we vanaf de balustrade de wisseling van de wacht. Op deze verdieping is ook
een tentoonstelling met panoramaschilderijen over het leven in Taiwan in
1950. Met name die van Tainan en Anping zijn interessant omdat we daar
morgen heen gaan.

Dan lopen we aan de zuidzijde van 'onze' straat in ongeveer een uur terug
naar het hotel. Onderweg kopen we een hartige pannenkoek (50). Achter het
hotel halen we rijstrol, zoete aardappel en yoghurt (105) bij 7-Eleven en
voor morgen alvast een broodje (28) bij de bakkerij van vanmorgen. Hopelijk
zijn we na dit wandelen moe genoeg om goed te slapen.

Dinsdag 30 januari. Afgelopen nacht weer een tijd wakker geweest en pas in
slaap gevallen na het eten van een zoet broodje dat voor het ontbijt
bestemd was. Weiwei begint nu verkouden te worden. Ze haalt het ontbijt:
broodje 35, noedelsoep 50, zoete aardappel 35 en medicijnen 140.

Vandaag gaan we naar Tainan, 265 kilometer naar het zuiden. Tainan en het
ernaast aan de kust gelegen Anping lagen in de zeventiende eeuw in het door
Nederland gecontroleerde gebied en heeft daardoor mijn bijzondere
interesse. De trein met eindbestemming Zuoying vertrekt om 12:11 en Tainan
is de negende stop. We zitten voorin op stoelen 2D en2E. De eerste stops
zijn ondergronds. We zien vervolgens een groen landschap met velden voor
gewassen, moestuintjes, een rivier, huizen, flats, bedrijven en fabrieken.
Volgens het scherm boven de deur rijden we 232. Het laatste stuk gaat door
een vlak landschap met veel kassen of met netten overspannen velden. Nu
rijden we zelfs 295!

Tainan

Bij aankomst om 14:11 op het HSR station van Tainan eten (84) we eerst iets
van 7-Eleven en nemen een taxi (430) naar ons hotel. Hoewel er ook een
gratis shuttle bus naar het centrum gaat, maar dat vinden wat lastig met
onze bagage en ons hotel is dan vast nog een stuk lopen. Na een theepauze
op de kamer verkennen we de omgeving. Schuin tegenover het hotel zit een
massagezaak (800 full body), op de volgende hoek een lingeriezaak en even
verderop een kapsalon. Het personeel kijkt naar populaire Koreaanse
televisie.

Weiwei gaat naar binnen, ik loop nog even verder. Op de volgende hoek zit
een zeer goede bakkerij, met meer keuze en goedkoper dan in Taipei. De
kapsters halen mij over om binnen te komen en me ook te laten knippen. Ze
zijn onder de indruk van de kleur van mijn haar. Met een speciale olie zijn
we in totaal 1700 kwijt. Volgens mij worden we besodemieterd (400 knippen,
200 wassen, 500 olie voor droge huid). Of Taiwan is duurder dan gedacht.

We zijn benieuwd naar een bioscoop met zelfgemaakte affiches. Daar hebben
we over gelezen. Die zit enkele blokken van het hotel door een
winkelgebied. De bioscoop valt tegen. Er is bijna geen kip te bekennen. We
vinden niet snel een aantrekkelijke plek om te eten. Daarom belanden we
voor het avondeten bijna helemaal terug bij het hotel bij een restaurantje
gerund door een familie (130): 2 kommetjes rijst, 2 groentes (spinazie,
blad van de plant van de zoete aardappel) en voor Weiwei een kom
varkenspoten. En twee toetjes bij 7-Eleven voor 50.

Woensdag 31 januari. Afgelopen nacht weer een tijd wakker geweest en weer
moeizaam in slaap gevallen. Een prima ontbijtbuffet in het hotel. Ook met
brood en zoetigheden. We lopen via de smalle You'ai Street naar het oosten.
Onderweg koopt Weiwei pantykousjes (49) bij 7-Eleven. We zien ook een
decoratiewinkel met veel rood voor speciale festiviteiten zoals het
naderende Nieuwjaar. We komen langs het literatuurmuseum en bezoeken kort
de Confuciustempel (niet helemaal naar binnen). Weiwei ondersteunt een oude
man door stickers van hem te kopen (80).

Generaal Koxinga

Dan naar de zeer interessante Koxinga Shrine. Een standbeeld en een tempel.
Generaal Koxinga had een Chinese vader en een Japanse moeder. Hij verdreef
de Nederlanders uit Formosa na een enkele decennia overheersing.
(1624-1962). In het parkje ernaast doen kleuters oefeningen met hun juffen.
Altijd leuk om naar te kijken. In het winkeltje van de tempel vind ik een
mooi boek over Taiwan door de Nederlander Menno Goedhart en de Britse
Cheryl Robbins (450). Het Hello Kitty restaurant tegenover de tempel is
helaas (nog) gesloten.


"Yeh Tse-shan, head of the city government's Cultural Affairs Bureau, said
he did not know why the former diplomat left. He said the Tainan Holland
Day was co-sponsored by the city government and the Dutch representative
office in Taiwan in the past, but the office was not keen on hosting the
event this year. National Cheng Kung University, who invited Goedhart to
serve as a researcher in the past, said he did not return to the school
this year.
Goedhart served as the head of the Netherlands Trade and Investment Office
in Taiwan from 2002-2010. He was dubbed "Mr. Taiwan" because of his love of
Taiwan and familiarity with the country.
He was also keen on tracing the footprints of his ancestors, who reigned
over the Tainan area and other parts of Taiwan from 1624 to 1662. During
that period, some Dutch citizens married local aborigines, mostly from the
Rukai Tribe. In 2009, Goedhart visited Pingtung County's Wutai Township
along with nearly 40 Dutch people residing in Taiwan, leading them to meet
the descendants of the mixed marriages. Due to his close friendship with
the tribe, Goedhart was even made an honorary chieftain under the name Ama
Daganau.
Goedhart decided to settle down in Xinhua, Tainan after his retirement in
August 2010. Friends close to him said he left mainly because his research
has not been going smoothly and because he did not feel respected by the
Tainan City government and National Cheng Kung University."
(Bron: 2012/11/14 https://www.taiwannews.com.tw/en/news/2072815)


Fort Provintia

We lopen naar de Chihkan Tower. Daar in de buurt gaan we eerst vroeg
lunchen. Leversoep voor Weiwei en een uitstekende gevulde omelet (150) voor
mij. Entree voor de toren (eigenlijk twee torens) is 50 per persoon. De
torens zijn respectievelijk het Wenchang paviljoen (1886) en de Haishan
tempel (1875). In de 'voortuin' staat een Monument over de Nederlandse
overgave. Rechts achteraan zijn overblijfselen van Fort Provintia (1653).
Een Fransman zegt: "It's your wall", nadat Weiwei heeft gezegd waar ik
vandaan kom. We beklimmen de torens. Binnen zijn tentoonstellingen. Fort
Provintia was een administratief en commercieel hub van Fort Zeelandia.
Onder het paviljoen is een ingang van het fort gevonden.



Terug lopen we via een Mexicaanse bar waar we eventueel kunnen eten. En een
markt voor appels (120). Aan het einde van de middag lopen we nog naar de
rivier, die weinig fotogeniek is. Bij een kraam halen we gefrituurd rond
deeg gevuld met groene ui (30) en op de hoek bij de bakkerij twee
verschillende type kaasbroodjes (17 en 29). We lopen nog een stukje langs
het water. Bij een supermarkt halen we yoghurt (29) en Hello Kitty
nieuwjaarsdecoratie (2x99). Dan ´speciaal´ avondeten voor Weiwei (150). Bij
het bestellen moet je op een lijstje aanstrepen wat je wil hebben. Ik heb
de indruk dat het organen zijn, maar wil het ook niet weten. Veel
restaurants hebben hier de keuken op de stoep en zitjes binnen. We zijn
vroeg terug op de kamer.

Donderdag 1 februari. Vandaag is het frisser. We doen de was. Op onze
verdieping is namelijk een nette wasruimte. De droger kost 30.

Anping

We wandelen grotendeels langs het water naar Anping. Achter een kantoor
staan een enorme hoeveelheid scooters. Tainan is een stad van scooters en
doet me soms aan Vietnam denken. Onderweg kopen we twee adapters (249 en
25). We hebben nu namelijk een geleend van de receptie. In het eerste hotel
was die niet nodig, maar hier wel. Ik ben die van mij kwijt. Jammer, want
dat was een zeer goede en is misschien wel 18 jaar van nut geweest.

Fort Zeelandia

Het weer is mooier dan gedacht, anders hadden we Anping morgen pas gedaan.
Via Old Anping komen we bij Fort Zeelandia, nu Old Anping Fort genaamd.
Kroepoek is hier een populaire snack. We krijgen van een moeder en dochter
deeg gevuld met banaan en heel veel chocolade. Ik geloof dat het hun iets
te machtig is en ze niet dol op zoetigheden zijn. De entree is 50. Via
trappen komen we boven, daar is allereerst een standbeeld van Koxinga.
Binnen is een kleine, maar interessante expositie met mooie afbeeldingen en
een schema met de geschiedenis van het fort.


Fort Zeelandia (in het begin Oranje genaamd) was een fort van de Vereenigde
Oostindische Compagnie (VOC) dat tussen 1624 en 1634 gebouwd werd op het
zanderige kleine eiland Taoyuan (nu Anping). Na een beleg van negen maanden
werd het in 1662 afgestaan aan de Chinese krijgsheer Koxinga die met een
leger van 25.000 manschappen en honderden jonken overkwam van het Chinese
vasteland.






Achter het fort zijn opgravingen en achter het museum een stuk van de
oorspronkelijk muur van het fort. In een replica van het gouverneurshuis
zit een mooi en zeer informatief museum over de Nederlandse tijd. De vier
bastions droegen de namen: Camperveer, Vlissingen, Arnemuiden en
Middelburg.






"In 1656 werd Coyett in Formosa benoemd als gouverneur. Het was duidelijk
dat Koxinga ooit het eiland zou aanvallen, als hij in het nauw gedreven zou
worden gedreven op het vasteland. In maart 1661 staken drie Chinese vloten
onder leiding van Koxinga de Gele Zee over en positioneerden zich
strategisch voor de westkust van het eiland. Daarna gingen 25.000 man aan
land. Begin mei werd de stad Anping ontruimd en de huizen in brand gestoken
toen de Chinezen naderden om de hoofdvestiging van de VOC op het eiland,
Fort Zeelandia te belegeren.
Binnen de muren van het fort heerste door de langdurige belegering groot
gebrek aan voedsel en drinkwater. Veel volk stierf aan waterzucht, buikloop
en scheurbuik. De kerk en de pakhuizen lagen vol zieken en gewonden. De
Chinezen wisten met 28 kanonnen een bres te schieten in de muur van het
fort. Coyett werd na een belegering van negen maanden op 10 februari 1662
genoodzaakt tot overgave.

Vanwege het verlies van het eiland Formosa en 1.600 manschappen volgde bij
aankomst in Batavia gevangenneming. Vooral ook het verloren gaan van
waardevolle handelsvoorraden woog daarbij zwaar. Hij werd na drie jaar
gevangenschap berecht. Coyett werd van hoogverraad beschuldigd en is op 11
juni 1665 ter dood veroordeeld. Op het schavot bleef het bij een
symbolische zwaai met het beulszwaard over zijn hoofd.
Coyett kreeg vervolgens te horen dat zijn straf was omgezet in verbanning
naar het meest oostelijke eiland van de Indische archipel Rosengain, een
van de Banda-eilanden. In 1674 werd hij op verzoek van zijn kinderen en
vrienden en op voorspraak van stadhouder Willem III vrijgelaten.
In 1675 verscheen onder pseudoniem C.E.S. het geschrift " 't Verwaerloosde
Formosa, of Waerachtig verhael, hoedanigh door verwaerloosinge der
Nederlanders in Oost-Indien, het eylant Formosa, van den Chinesen
Mandorijn, ende zeeroover Coxinja, overrompelt, vermeestert, ende
ontweldight is geworden" dat waarschijnlijk van zijn hand is.
In dit boek wordt de VOC beschuldigd van onwetendheid en nalatigheid
omdat zij geen hulp had gestuurd toen Fort Zeelandia werd belegerd.
Coyett kocht in juni 1684 een nieuw gebouwd grachtenpand aan de
Keizersgracht 458 te Amsterdam, op het terrein waar tot 1680 Pieter en
François Hemony hun klokkengieterij hadden gehad. Hij ligt begraven in de
Westerkerk."
(Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Frederick_Coyett)


Onderweg naar het Tait & Co Merchant House (1867) en Tree House, eten we
magnetronmaaltijden bij 7-Eleven (2x75 en 20 voor water). Ik heb een
aardige pasta bolognese. De bezichtigingen liggen tegen de noordelijke
dijk. Entree is weer 50. Na de Tweede Opiumoorlog werd in 1858
internationale handel weer toegestaan. Buitenlanders deden handel in rijst,
suiker, thee en opium. Sinds 2015 wordt in het Tait-huis ook materiaal uit
de VOC-tijd tentoongesteld. Beneden staan bijvoorbeeld modellen van de
schepen "Duyfken" en "Fluyt". Er hangt ook interessant schilderij: "Morning
Scène at the Fort Zeelandia" door Kobayakawa Tokushiro.

In het Tree house is een mooie foto-expositie. Het huis trekt veel jonge
Aziaten. Op de gevel van het naastgelegen winkeltje staat een overzicht van
'Hollanddagen' die tot en met 2010 zijn gevierd. We lopen langs het water
naar het zeer kleine Anping artillerie fort en een grote begraafplaats waar
Fort Utrecht op het heuveltje stond. Dit laatste hebben de Nederlanders
zelf opgeblazen. We kijken ook even bij de oudste Kaiti Tianhou tempel,
waar ze Mazu aanbidden. Men claimt dat dit beeld door Koxinga is meegenomen
om te helpen met het verslaan van de Nederlanders. Aan de achtergebleven
berichten te zien is de tempel ook populair bij Vietnamezen.

Dan besluiten we om terug te lopen naar het hotel. De zon zit achter
bewolking en de wind is frisser geworden. Onderweg zien we een Hello Kitty
"best for you" www.chingshin.tw drankenwinkeltje waar we een grote beker
warme chocolademelk (45) delen. Je kunt er niet zitten. Weiwei koopt nog
een in haar ogen smakelijke vleessnack van een luxe merk (113) naast een
cheesecake zaak. We rusten op de kamer. Voor het avondeten haalt Weiwei nog
meer vleessnacks (50) naast de grote massagesalon bij ons hotel. En aan de
andere kant van het blok net als gisteren een gefrituurde schijf met groene
ui (30). Voor mij halen we twee broodjes met sesam, nootjes en chocolade
(37) bij de uitstekende bakkerij.

Eternal Golden Castle

Vrijdag 2 februari. Voor vandaag is warm weer voorspeld. Er staat wel wind,
we zitten ook dicht bij de kust. We lopen in ongeveer een uur naar Eternal
Golden Castle (1876), een fort uit de Qing Dynastie ter bescherming tegen
Japan. Net als bij de inval van Japan in het noorden van China in de Tweede
Wereldoorlog begon de inval van Taiwan in 1874 met een 'incident', waarna
de Japanse koloniale periode begon. De entree is 50.

De rode stenen van het fort zijn afkomstig van Fort Zeelandia. Vooral de
tunnelpoort is indrukwekkend. Het fort en de vier bastions zijn door twee
Franse ingenieurs ontworpen. Langs het water lopen we naar Anping. Daar
kopen we drie holle bollen (45), in de smaken bruine suiker, pruim en
pinda.

We eten bij Fort Zeelandia op de noordoostpunt op bamboestoeltjes. Weiwei
seizoensgroente (100) met rijst (10) en ik de lokale specialiteit
'doodskist toast' gevuld met een soort crèmesoep (60). Die overigens niet
zo smakelijk is. Dan halen we nog geld uit de ATM van de 7-Eleven waar we
gisteren lunch hadden.

Sicao Dazhong

Met een taxi (190) gaan we naar de Sicao Dazhong tempel in een nationaal
park. Achter de tempel is een tombe met restanten van VOC-soldaten. Ik heb
dat in het boek van Menno Goedhart gelezen, anders waren we hier nooit
gekomen. We blijven een half uurtje en hebben dan alles wel gezien.

Vanwege de afstand nemen we dezelfde taxi (300) ook naar ons hotel voor een
theepauze. Lang blijven we niet binnen, want het is nog zonnig. We lopen
naar het National museum of Taiwan literature in het centrum van Tainan.
Gratis entree. Ze hebben een zaaltje aan (wat oudere) Amerikaanse
literatuur gewijd. Er zien veel jonge vrijwilligsters. Twee studentes
helpen mij met de interactieve onderdelen in de natuurzaal. Slechts een
deel is voorzien van Engelse bijschriften.

Op de terugweg halen we twee warme gevulde snacks met chocolade en rode
bonen (24) waarvoor we in de rij moeten staan. Ook een regionale
specialiteit. De wind is inmiddels fris geworden. Weiwei haalt weer
vleessnacks (130), voor mij een kaasbroodje en een niet zo lekker
worstenbroodje (37) bij mijn favoriete bakker. Dan lopen we door naar de
dichtstbijzijnde 7-Eleven bij een brug voor noedelsoep (25) en groenten
(37) voor Weiwei. We eten bij een eenvoudig zitje binnen. Door de goede
voorzieningen van het hotel draaien we nog een wasje.

Er is een interessante discussie op televisie. Weiwei vertelt dat de maffia
invloed heeft op een politieke partij. Sterker nog, is dat de
communistische partij van China de maffia ondersteunt, groter wil worden en
zelfs invloed in Japan heeft. Ze ondersteunen ook protesten en voorzien die
van de vlag van China. Ze hebben hier ook een televisiezender voor
minderheden in hun eigen taal, indegious cultural. Volgens Weiwei hebben ze
dat niet in China.

Zaterdag 3 februari. Vandaag gaan we in drie uur en een kwartier met de
trein naar Taitung aan de Zuidoostkust. De taxi naar het oude station kost
130. Ze hebben dit station nog niet gemoderniseerd. Er staat weer een
frisse wind. De dieseltrein heeft comfortabele zittingen en grote ramen. De
trein stopt twaalf keer. We komen door een vlakke regio met veel groene
velden, palmbomen en rijstvelden die onder water staan. Om kwart voor elf
rijden we een stukje langs de kust, een stuk hoger op een helling en
vervolgens tunnels.

Taitung

Het station ligt een paar kilometer buiten Taitung. We nemen een taxi
(250). De kamer is pas om drie uur beschikbaar, daarom gaan we eerst eten
bij de grote gele M (270). Amerika is hier ook aanwezig in de vorm van
Trump Steak House ("Make food great again!") en ObAma Cake bakkerij. Je zit
hier in de buurt van de bergen en we zien veel minderheden met een
donkerder huidskleur: 35% van de inwoners van deze provincie is indegious.

We zien festiviteiten langs een brede straat. Het is een benefietmarkt voor
kinderen uit arme dorpen. We kopen een Hello Kitty tasje (50) en een zak
mandarijnen (50). Daarna lopen we naar Carrefour om snacks en brood (187)
voor het avondeten. De Carrefour is ondergronds en heeft de langzaamste
roltrap die ik ooit heb meegemaakt! Na thee op de kamer gaan we naar de
dichtstbijzijnde 7-Eleven omdat Weiwei graag pittige noedelsoep (25) wil.
Onderweg ontdekken we een bakkerij waar ik iets met chocolade wil (28).

Achter ons hotel is een braderie met muziek en snacks en door kinderen
gekleurde ballonnen. We zitten helaas al vol, dus struinen alleen wat rond.
Er staat ook een westerse man Italiaans eten te maken. In de 7-Eleven kwam
een blanke man kant-en-klaar maaltijden halen en we zagen hem wegrijden op
een scooter. Vanmiddag zagen we twee westerse meiden in de gele M. We lopen
door naar de night market. Hier is nog veel meer eten. Wij wagen ons niet
aan de oesterpannenkoek, dat is ook een lokale specialiteit. Opmerkelijk
dat die markt precies voor het Sheraton hotel zit.

Zondag 4 februari. De ontbijtzaal in de kelder van het hotel is druk. Er is
iets minder keuze dan in Tainan. We lopen naar de kust, eerst langs het
water en dan door het Taitung Forest Park (30pp). Daar zijn vijvers, een
vlindertuin, een tunnel en vooral veel fietsers. Het wordt zelfs warm
wanneer de zon door de bewolking breekt. Er zijn voortdurend straaljagers
die rondjes boven ons maken.

Even na een uur zijn we bij een minderheden restaurant dat in het boek van
Menno Goedhart vermeld staat. Het is vooral op groepen gericht en een
beetje duur, maar het lukt ons om iets uit te zoeken: kruidengroente,
kleefrijst, een halve kip, roselle bloemen en heet water (590). De bloemen
worden op ijsblokjes geserveerd, de kleefrijst is niet zo zwaar op de maag
en de kip is mals en fijn gekruid. Door de lange wandeling hadden we ook
wel trek! De serveersters bedienen in aardige klederdracht.

Daarna lopen we naar ons hotel voor een theepauze. De temperatuur daalt
snel en de wind wordt weer fris. Iets later dan normaal gaan we avondeten.
Ik kies twee broodjes (78) van Donutes en Weiwei een groentesoep (140) met
zelfgekozen groenten, tofoe, eendenbloed en inktvisballetjes aan Datong
Street. Om 19:50 zijn we net op tijd om Downsizing (260pp) te zien in
Showtime Cinemas tegenover ons hotel. Geen geloofwaardige film, maar wel
aardig vermaak en goed gemaakt.

Maandag 5 februari. We lopen via Railway Art naar de Long Feng Tower. Op de
heuvels achter de pagode loopt een pad met uitzichtpunten in verschillende
richtingen over de stad. Dit is goed aangelegd met stenen trappen en
tegels. Bij de tempel zingen we drie (30) karaoke-liedjes via de achterbak
van een auto. Voor ons zingt een vrouw met een petje op heel enthousiast
maar ook vals. Ze brengt groenten rond op een scooter. Een man zingt
liedjes in het Mandarijn, Kantonees, Engels, Japans en een lokaal dialect.
We kijken in de Elsite boekwinkel. Deze heeft een ruim assortiment, maar
zeer weinig Engelstalig.

Daarna uitstekend lunchen bij het populaire Wulon (475) op de
bovenverdieping. Weiwei bief kimchi (Koreaans) hotpot en ik het milkfish
menu. Het valt ons op dat veel mensen bij frisser weer een jas en soms een
muts dragen, maar vaak op slippers zonder sokken blijven lopen. Ons
avondeten, 4 broodjes, halen we bij Donutes (140). Daar kun je heel leuk
boven zitten. Daarna weer naar de bioscoop. Om 20:40 begint Molly's Game
(2x269) met popcorn (2x30). Een enerverende film met een uitstekende
hoofdrolspeelster.

Dinsdag 6 februari. Een rustige ochtend op de kamer. Om elf uur moeten we
uitgecheckt zijn. De koffers laten we bij de receptie en halen gezonde
broodjes (116) bij Donutes. Om 11:50 gaan we met een lokale bus in de buurt
van ons hotel van halte 5 naar het treinstation. Het hotel heeft daar
vouchers voor. Om 12:15 arriveren we. In de wachtruimte koopt Weiwei
Roselle Mochi Cake (200). De moderne trein naar Taipei vertrekt om 13:10 en
doet daar drie en een half uur over. De route begint met een lange tunnel.
Dan rijstvelden. Zowel links als rechts een bergketen. Na Hualien komt nog
een ouderwetse kaartjesknipper langs. We komen nu weer dicht langs de kust.

Terug in Taipei

We hebben bijna twintig minuten vertraging, want de trein stond een paar
keer helemaal stil. Weiwei haalt mijn rugtas uit het rek boven ons. We
lopen snel uit de trein en vinden de uitgang van het station in de buurt
van ons hotel waar we de eerste nachten ook verbleven. Dan ontdek ik bij de
receptie dat ik mijn schoudertas in het net in de stoel voor me heb
gelaten.

Het meisje van de receptie is doeltreffend en belt meteen. De tas is
gevonden en bij een stationskamertje op perron 2 in het zuiden van New-
Taipei achtergelaten. We nemen een taxi (460) naar dat station. Een rit van
twaalf kilometer die niet overal even snel gaat. Het is voor mij net als
bij de tandarts: totaal overgeleverd en vertrouwen houden. Weiwei is geloof
ik meer zenuwachtig. De tas hebben we gelukkig weer. Daar nemen we een
lokale trein (2x18) terug naar Taipei Main Station. Het inchecken gaat nu
vlot.

We lopen naar de drukke food court boven het station. Ik heb bief curry en
met rijst gevulde omelet en soep (168). Weiwei haalt ergens anders spicy
noedelsoep (218). Weiwei heeft na dat pittige eten behoefte aan iets zoets.
Laten we net langs een luxe bakkerij lopen (32). Achter ons hotel halen we
broodjes (70) en drie appels (120) voor het ontbijt.

Woensdag 7 februari. Om 5:43 word ik wakker en zie enkele berichtjes van
familie op WhatsApp over een aardbeving in Hualien van gisteravond laat. Ik
stuur het volgende:

"We zijn weer in Taipei teruggekomen met de trein. Ik heb wel wat gevoeld
even na 23:00 net voor ik in slaap viel. Weiwei droomde toen al. Het was
ook even onrustig op de gang. De receptie zit net als onze kamer op de 11de
verdieping. We zitten in het Taipei H Imperial, tegenover het centraal
(Main) station."

De trillingen waren net als een voorbijrijdende vrachtwagen, maar dan
langer. Ik denk een halve minuut. We blijven wat langer op de kamer.
Beelden van de aardbeving beheersen het nieuws. Daarna eet Weiwei chau chau
met noedels in een straatje achter het hotel.

National Palace Museum

Vervolgens nemen we de metro (25) naar station Shilin en daar een bus (bij
aankomst 15 betalen) naar het National Palace Museum (350pp). Onze jassen
en tassen kunnen in lockers met sleutelborg (10). Dit museum staat hoog
aangeschreven. Het zijn kunstwerken uit de Verboden Stad zijn meegenomen.
Veel jade. Met "Jadeite cabbage" als topstuk. Ik ben daar niet zo van onder
de indruk en meer liefhebben van de architectuur van de Verboden Stad in
Beijing zelf. Ruimte 301 heeft Tibetaans werk.

De boekwinkel op de tweede verdieping is aardig, met betaalbaar maar ook
zeer exclusief materiaal. Ruimte 210 vind ik interessant, met mooie
afbeeldingen. Met name het 20-delige panoramabeeld "Syzygy of the Sun,
Moon, and the Five Planets" (1761) van Xu Yang. Sommige ruimtes zijn nogal
donker. En er zijn drukke momenten met groepen die worden rondgeleid.

Uit Het Groene Goud, door Adrian Levy en Cathy Scott-Clark
p.271 Het Nationale Paleismuseum, dat in 1965 in een noordelijke voorstad
van Taipei was ontstaan. [..] de theesalon was een replica van Qianlongs
studeerkamer. Er lagen zoveel Chinese schatten in de diepe kelders onder
het paleis dat Chuang Shan-yen, die nu hoofdconservator was, gedwongen was
wisselende exposities te houden.

Lunchen doen we laat aan de overkant, boven bij Family Mart. Een warm
broodje, vrij goede chocolademelk, tofu wakame miso soep en rijstrol met ei
en varkensvlees (186). Daarna gaan we in de regen terug om de museumwinkel
bij de ingang door te struinen. Het mooie spul is duur en zelfs dat valt
tegen. Weiwei zoekt een zakdoekje (180) uit.

We nemen een bus en de metro terug voor thee in ons hotel. Bij de uitgang
van het centraal station koopt Weiwei een pakje Fruitella van een jonge man
in een rolstoel (30). We willen gaan eten bij "Poffertjes café", dat heb ik
op GoogleMaps ontdekt, maar kunnen dat niet meer vinden en belanden
(verderop zal later blijken) bij La Pasta: salade, brood met kruidenboter,
pizza met runderworst en champignons, lasagne met rundergehakt en
oolongthee (649). We delen alle gerechten. Uitstekend eten, met heet water
dat steeds bijgeschonken wordt. Via de ondergrondse gangen met winkels
lopen we terug naar het station. Net als gisteren kopen we alvast twee
broodjes voor mijn ontbijt (56).

Donderdag 8 februari. Weiwei haalt haar ontbijt (82) bij Family Mart naast
ons hotel. Vandaag gaan we inkopen doen. Bewust op de laatste dag gepland.
Weiwei heeft thuis al een lijstje gemaakt. Allereerst naar het ondergrondse
winkelcentrum, waar nog niet alle winkeltjes open zijn. We vinden vier
verschillende Hello Kitty kaartspellen en oorbellen met visjes (441).

In het modern winkelcentrum Shin Kong Mitsukoshi naast ons hotel heeft
Weiwei snel een keuze gemaakt voor make-up (1512 en 882) van "Shi Seido"
met 99 tax refund op een andere verdieping. Bij een supermarkt in de kelder
halen we vijf pakken mango- en ananaskoekjes (341) voor het thuisfront.
Lunchen doen we met chau chau, noedels met sesamsaus en twee schaaltjes
groente (195) op de plek waar Weiwei gisteren ontbijt had in een straat
achter ons hotel.

Dan lopen we naar het Dr. Sun Yat-sen huis net ten westen van het station,
entree is gratis. In 1946 werd dit gebouwtje gemaakt op basis van foto's
van Hotel Umeyashiki waar hij bij zijn tweede bezoek aan Taiwan in 1913
verbleef. Er is een kleine tentoonstelling en een aardig parkje tussen het
drukke stadsverkeer.

Vervolgens terug naar het ondergrondse winkelcentrum voor een Jaar-van-de-
Hond keramische onderlegger (188) voor Weiwei haar manager, die net als
haar ook 'hond' is. En drie rode bh's en zeven onderbroekjes (800) voor
haar hondenjaar. Dan weer naar het moderne winkelcentrum voor een Swatch
horlogebandje (1280).

Na een theepauze op de kamer lopen we naar het 228 Peace Park. Daar is ook
het nationale museum, maar dat sluit bijna en hadden we ook niet op ons
lijstje staan.


"The February 28 Incident or the February 28 Massacre, also known as the
2.28 Incident, was an antigovernment uprising in Taiwan that was violently
suppressed by the Kuomintang-led Republic of China government, which killed
thousands of civilians beginning on 28 February 1947. The number of
Taiwanese deaths from the massacre was estimated to be between 18,000 to
28,000.
The massacre marked the beginning of the White Terror in which tens of
thousands of other Taiwanese went missing, died or were imprisoned. The
incident is one of the most important events in Taiwan's modern history and
was a critical impetus for the Taiwan independence movement."
(Bron: Wikipedia)


In het park is naast het 228 monument een buitentheater waar op dit moment
veel jongeren zijn en daar in de buurt is een tempel gewijd aan de
dienstdoende god (Taisui) van het jaar van de dierenriem. Weiwei doneert
100.

We lopen nog een stukje naar het westen over een kledingmarkt en ik eet
vervolgens bij de gele M (149) met zitjes bij het raam met uitzicht op
straat. Een prachtig plekje om het straatleven te observeren. Bij ons in de
buurt zit een oudere man die allemaal bekers heeft verzameld. Ik denk dat
hij restanten drinkt. Weiwei biedt hem een menu (139) aan, daar gaat hij op
in en bedankt ons uitgebreid. Nogmaals wanneer we vertrekken. Het lijkt wel
alsof hij in het restaurant woont. Er liggen dekens op zijn stoel en hij
heeft allemaal kranten op tafel.

We lopen terug naar het ondergrondse winkelcentrum om een Hello Kitty
'stelletje' te halen (380, een cadeau voor mij) waar ons oog vanmiddag al
op viel. Weiwei eet daar bij www.hotdoufu.com (150). Dan halen we weer twee
broodjes (63) voor mijn ontbijt en in de boekwinkel achter ons hotel meer
rode decoratie voor thuis (446) en warme chocolademelk (50) uit Family Mart
naast ons hotel. We proberen langer wakker te blijven om het tijdsverschil
minder groot te maken en kijken op televisie naar twee klassieke films,
beide delen van A Chinese Odyssey (1995). Met Karen Mok (1970) uit
Hongkong. Weiwei weet te vertellen dat ze in 2011 met een Duitser, haar
jeugdliefde van een internationale studie in Italië, is getrouwd. Rond elf
uur gaan we slapen.

Vrijdag 9 februari. Om half tien ontbijten we op de kamer. Weiwei heeft
iets (47) van Family Mart gehaald.

Tamsui

Vandaag naar Tamsui, eindpunt van een metrolijn. Het doet ons een beetje
aan een kleine versie van Chongqing denken: met hoogbouw en water en bergen
op de achtergrond. We lopen niet langs het water, maar door Tamsui Old
Street en aansluitende winkelstraat. Aan de linkerkant zijn twee Hello
Kitty winkels, de eerste met voornamelijk cake en koekjes, de tweede heet
Sanrio Gift Gate en heeft geen etenswaren maar koffers, tassen en heel veel
prullaria. Erg schattig allemaal. Maar eerst eten we pasta's met salade,
water en warm drinken (492) voor de lunch bij Pescador tegenover Fort San
Domingo.

Fort San Domingo

Het kleine rode fort uit de Spaanse tijd (1628) werd in 1644 door de
Nederlanders als Anthony Fort herbouwd. Ernaast staat het voormalig Brits
consulaat. Daarna ook nog beheerd door Australië en Amerika, vandaar
meerdere vlaggen voor het gebouw. Entree voor beide gebouwen samen is 80
per persoon. De Nederlandse geschiedenis wordt goed behandeld. Tussen beide
gebouwen staat een rij kanonnen.

Er zijn opvallend veel bezoekers. We zien vooral veel modieus geklede
Koreaanse studenten, meisjes vaak in rokjes en veel foto's van elkaar
makend. Vervolgens komen we over het universiteitsterrein waar ook een
Oxford College gebouw staat uit 1888.


Op de terugweg lopen we een stuk langs het water, met veel toeristen en
bijhorende commercie. Dan drinken we warme chocolademelk (82) boven bij OK
Mart. Weiwei koopt zoete straatsnacks. Daarna halen we een set van drie
blikken met koekjes (500) in de Hello Kitty winkel. Het meisje van het
personeel heeft ons eerder zo vriendelijk behandeld.

Aan het einde van de middag nemen we voor zonsondergang de metro terug naar
het centraal station (2x50). Daar halen we een broodje (28) voor mij bij
mijn favoriete bakkerij. We willen nog ergens binnen zitten en kiezen weer
voor de gele M. We delen een grote patat en chicken wings (97). De oude man
is er ook weer. Hij slaat het aanbod voor eten nu af. Nu zit iets verder
ook een oudere vrouw met allemaal gevulde tassen en een steekkarretje.

Rond acht uur halen we de bagage uit ons hotel. Om half negen zitten we in
de moderne Airport MRT (160pp). We zijn ruim op tijd bij terminal 1. Er
gaat iets eerder ook een vlucht naar Amsterdam van KLM vanaf terminal 2.
Bij het inchecken en afgeven van de koffers moet ook mijn creditcard
getoond worden om te zien of ik de tickets betaald heb.

We houden 353 Taiwan dollar over. Daar kopen we warm drinken voor bij illy.
Nog net op tijd want alles gaat om 23:00 dicht, ze hangen grijze gordijnen
voor bijna alle winkels inclusief een bankloket. Het personeel gaat naar
huis via een sluiproute. Een bewaker zet verblikken op de hoeken van de
gordijnen. Van het laatste geld haal ik 2 blikjes drinken uit een automaat
voor 20 per stuk en Weiwei bakken noedelsoep uit een winkeltje met
sigaretten. De laatste muntjes laten we achter in de wc.

De ruimte bij gate A7 lijkt behoorlijk vol. Toch hebben enkele rijen voor
ons ook lege plekken. Maar onze helaas niet. Ik begin met de lange film
Interstellar. Veel boeiender dan The Matrix! De vliegroute is noordelijker
dan verwacht, via Japan en het uiterste noorden van Rusland. Het middelste
deel heeft het meeste turbulentie.

Schiphol

Zaterdag 10 februari. We landen om kwart over zeven. Het is 1 graad. Het
cockpit- en cabinepersoneel heeft eerder dan ons hun bagage. Drie
stewardessen hebben parel-oorringen. De piloot lijkt wel een beetje op een
jonge versie van Chiang Kai-shek. Om 8:18 zitten we in een trein. Het zal
een zonnige zaterdag worden, zodat de was buiten kan hangen.



We vonden Taiwan geen goedkoop land, toch viel het totaal aan uitgaven mee.
Het prijspeil is soms hoger of gelijk aan Nederland. Entreeprijzen waren
vaak laag, bijvoorbeeld 50 Taiwan dollar of soms zelfs gratis. Veel
Taiwanezen dragen mondkapjes. Op televisie zijn ook spotjes die dit
aanbevelen bij verkoudheid. In dat geval kun je een ander ook beter geen
hand geven. Ook lijken er in het land in verhouding veel brildragers te
zijn, maar misschien heb ik dat mis.

Veel publieke plekken (treinen, stations, musea) hebben een "breast feeding
room". De wc's zijn schoon en je hoeft er nooit voor te betalen. Elke
betaling met VISA moest worden ondertekend terwijl ik juist dacht dat dit
steeds meer met de pincode zou gebeuren. Vrouwen hebben prominente rollen
in de politiek. Weiwei was onder de indruk van de discussiemogelijkheden in
het parlement, voor zover we op televisie hebben gezien.

Het viel niet altijd mee om een goed restaurant te vinden waar we beiden
enthousiast van raakten. Taiwan is helaas voor mij geen land van goede
yoghurt. Yoghurt zit in kleine verpakkingen, is vaak zoet of bevat gelatine
in plaats van fruit.

De verschillen tussen PR China en Taiwan zijn volgens Weiwei: teksten lopen
van rechts naar links en boven naar beneden. Ze praten minder luid. We
hebben geen identificatiemiddel nodig gehad voor het kopen van
treinkaartjes of toegang tot stations. Er zijn geen televisiezenders van
het vaste land. Geen bagagescanners bij stations. Taiwanezen zijn
bescheiden en behulpzaam en gedragen zich over het algemeen beter dan
Chinezen. Ze gaan bijvoorbeeld keurig in de rij staan. Maar we hebben
vooral ook veel overeenkomsten ontdekt. In sommige opzichten heeft het
vaste land Taiwan inmiddels ingehaald.

Johan (5 augustus 2018)