Duitsland & Luxemburg 2019


Afgelopen zomer is Enrico met zijn gezin op een zomerse zondag bij ons
geweest. Het is hoog tijd om bij hun op bezoek te gaan. Ze wonen nota bene
net over de grens in Duitsland. Verder leek het me mooi om met Weiwei en
Sven naar Luxemburg te gaan, dan hebben ze weer een nieuw land bezocht. We
kunnen dat mooi combineren met de oude Romeinse stad Trier.


Donderdag 26 september. Een regenachtige eerste dag van onze
herfstvakantie. Vandaag boodschappen doen en inpakken.

Vrijdag 27 september. We gaan naar Trier, maar blijven eerst een nacht in
de buurt van Enrico. Toevallig dat zijn moeder Karin net een week bij hun
is. Weiwei en Sven slapen onderweg.

Duitsland

Voor we naar ons hotel gaan, hebben we een Chinees lunchbuffet met cola
voor in totaal euro 20. Een mooi restaurant met prima eten en zeer schone
toiletten. Weiwei spreekt uitgebreid met een van de dames van het
personeel.

Dan nog een stukje naar ons hotel. In een landelijke, wat afgelegen
omgeving. Een beetje glooiend. De receptionist van het hotel noemt Arjan
Robben wanneer hij hoort dat we uit Nederland komen. We rusten even in de
ruime en moderne kamer voor we naar de familie Beger gaan.

Ze wonen in een stille straat langs een weg richting Roermond. Elisa en
beide zoontjes gaan rond vier uur al weg voor een voetbalwedstrijd wanneer
wij daar arriveren. Er is thee met taart, waar de anderen al van hebben
gehad. Enrico is net terug uit Macedonië voor het werven van verpleegsters.
Hij is vicepresident van een bedrijf dat verpleegsters uit allerlei landen
haalt en eerst in hun thuisland een Duitse taalopleiding verzorgt.

Karin kan moeilijk met Enrico praten, zegt ze. Hij heeft geen vast werk,
maar heeft hoop na het behalen van een MBA-diploma waar hij mee bezig is.
Elisa zei tegen Karin dat hij zonder overleg zomaar een andere auto had
gekocht. Volgens Karin hebben ze het niet ruim. Elisa heeft ook een
autootje en verbruikt al snel voor euro 100 benzine omdat ze alles met de
auto moet doen, veel activiteiten voor de kinderen maar ook naar een bakker
of winkels.

De moeder van Elisa heeft kanker. Ze gaat 12 oktober naar haar in Brazilië
in de buurt van Manaus. Negen jaar is ze nu in Duitsland en nog nooit terug
geweest. Haar broer helpt met het betalen van het ticket. Dertig jaar had
ze geen contact met hem gehad. Enrico heeft volgens Karin nog inkomen van
een failliet havenbedrijf uit Hamburg, daar verzorgde hij import uit
Brazilië. Destijds kon hij financieel net naar Duitsland komen na het
verkopen van pick-up auto. Hij werkte daar in de haven voor export van
fruit. Na de komst van hun eerste zoontje wilde hij terug naar Duitsland
omwille van de veiligheid. Karin komt weer hier voor de huishouding wanneer
Elise naar haar familie is.

Enrico laat me de tuin en aanbouw aan achterkant van het huis zien. Hij
heeft een drumstel te koop voor minimaal euro 3000. Er hangen veel
golfclubs aan de muur. Hier is ook een extra badkamer. Wij hadden hier
eventueel kunnen slapen. Deze ruimte heeft de meeste chaos van het huis. We
spelen met Sven op de vloer in een voorkamer. Die gebruikt Elisa wanneer ze
gastouder is.

Voor we vertrekken nodigt ze ons uit om snel nog even boven te kijken. De
jongens delen een slaapkamer. We spreken morgen tussen half negen en negen
hier af om naar het Apfelfest op de school van de jongens te gaan. Enrico
moet vroeg naar Keulen voor een onderdeel van het MBA-examen en is
waarschijnlijk niet voor twee uur terug. We kunnen helaas niet blijven voor
het avondeten. Sven moet nog in bad en heeft melk nodig. Hij is moe. In de
nacht is hij rond vier uur een tijdje wakker en huilt.

Zaterdag 28 september. Ik heb de wekkerfunctie van mijn mobiel op half
zeven staan, maar we zijn nog zo moe en vallen weer in slaap. Om twintig
voor acht ben ik weer wakker, we moeten snel. Ik stuur een bericht naar
Elisa dat we ons hebben verslapen en later zullen zijn en dan direct naar
de school gaan.

Apfelfest

We worden naar een grasveld achter de school geleid om te parkeren.
Kinderen en ouders komen net uit een grote zaal. Het Apfelfest is in en
rondom school. We zien de lokalen van de jongens. In de kelder is eten voor
een donatie. Elisa en Karin eten al, vooral Elisa schept aardig wat op haar
bord. Wij hebben een latere lunch in gedachten en slaan nu dus over. Op de
binnenplaats worden appels geperst en speelt een bandje. Boven zijn de
lokalen voor Frans en Engels. Dan een muziekruimte en een zaaltje waar
koffie thee en gebak is.

Omdat de tijd snel gaat, eten wij ook maar wat en delen een kop thee. (We
doen drie euro in een potje.) Elisa wil weten wanneer we weer komen. Ik
denk aan volgende zomer. Ze geeft me een verwijtende duw dat we gisteravond
niet bij hun hebben gegeten. Karin had nog wel gekookt!

Het is al kwart over twaalf. We willen vertrekken. Sven moet zijn brood en
melk hebben. Eerst hadden we hun uit willen nodigen om mee te eten, maar we
gaan nu als gezinnetje terug naar het Chinese restaurant van gisteren. Daar
is het vandaag veel drukker. Sven is onderweg in slaap gevallen. Weiwei
gaat eerst naar binnen en begint met eten. Ik laat Sven nog even slapen en
dan gaan wij ook.

Trier

Voor we vertrekken verschonen we Sven. We rijden zonder te stoppen via Aken
en België naar onze bestemming bij Trier. Een dorpje in de heuvels aan de
westkant van de Moezel. De jonge eigenaresse van het appartement wil graag
dat we voor vijf uur arriveren. De wegen zijn vandaag rustig. Alleen in het
begin hebben we bij een stuk afgefloten A61 vertraging. We passeren het
Formule 1 circuit van onze zuiderburen. Er zijn een paar buien.

We belanden in een stil dorpje. Het appartement is op de benedenverdieping
van een moderne woning met veel staalconstructies. Marisa vertelt dat ze
naar een ceremonie in de kerk gaan voor haar oma die zes weken geleden is
overleden. Volgens katholiek gebruik. Ze hebben een grote Porsche op de
oprit staan. Wij doen nog snel inkopen bij Lidl in Trier omdat supermarkten
morgen (op zondag) gesloten zijn. Weiwei is zeer content met de woonruimte.
Ik heb het gekozen omdat ze een kampeerledikantje en tafelstoel heeft. En
weet dat Weiwei het liefste een moderne inrichting heeft.

Luxemburg Stad

Zondag 29 september. We rijden vandaag naar Luxemburg Stad. Eerst naar de
Amerikaanse begraafplaats net buiten de stad. Indrukwekkend! Sven krijgt
bij aankomst zijn fruithapje. Ik verken de omgeving en schrijf onze namen
in het gastenboek. We lopen samen het ereveld rond en bezoeken ook het graf
van Generaal Patton dat helemaal vooraan ligt. Het tragische van Patton is
dat hij na zijn grote successen kort na de oorlog bij een ongeluk met een
auto om het leven kwam. Er is een schitterende film over hem gemaakt met
George C. Scott.

Het vliegveld van Luxemburg ligt in de buurt, we zien regelmatig vertrekken
toestellen overvliegen. Leuk voor Sven om die te zien. Over ons huis loopt
een aanvliegroute, dus hij heeft er meer gezien en niet alleen als
streepjes in de lucht. Er zijn keurige wc’s met nota bene warm kraanwater.
Even verderop is overigens een Duitse begraafplaats.

Dan rijden we naar de Monterey parkeergarage aan de rand van het centrum
van de hoofdstad. Vanaf daar ben je zo lopend in de binnenstad. Allereerst
naar het Place d´Armes waar een brassband speelt. Dan naar Place Guillaume
II waar een standbeeld van Willem II staat. Helaas omringd door een
afscherming vanwege bouwwerkzaamheden.

Toen Napoleon in 1815 verslagen werd en de overwinnaars op het Congres van
Wenen bepaalden hoe de kaart van Europa er uit zou komen te zien, moest er
compensatie voor het Huis van Oranje-Nassau worden gevonden. Zo werd
Luxemburg verenigd met Nederland. Het waren twee landen met elk een eigen
regering, maar de Nederlandse koning was tegelijkertijd Groothertog van
Luxemburg. Willem II maakte zich populair, vandaar zijn standbeeld.

We drinken thee bij de grote gele M waar Sven zijn brood en melk kan
krijgen. Een vrouw aan het tafeltje naast ons praat af en toe met ons. Al
snel in het Duits wanneer ze doorheeft dat we dat beter verstaan.

We zien opvallend veel bedelaars. Dat valt tegen van zo´n rijk land. Het
begint te regenen. We gaan daarom naar het stadsmuseum. Geen idee waarom,
maar het is vandaag gratis. Met de grootste lift die we ooit hebben gezien
bekijken we drie verdiepingen. We leren zo wat over de geschiedenis van de
stad vanaf de tiende eeuw. Na het verschonen van Sven lopen we in de
stromende regen terug naar de auto. En dan naar ons appartement.

Bij de grens tanken we Luxemburgse diesel (euro 1,13). Het is er druk maar
geen lange rijen. Weer terug in het super nette appartement drinken we thee
en spelen met Sven. Hij is enthousiast, vooral de glazen deur tussen de hal
en de gang. Hij likt zelfs aan het glas. We eten vroeg van de pasta die
Marisa voor ons op het aanrecht had staan. Ze heeft uitgelegd dat ze dit
doet voor gasten die geen gelegenheid hebben gehad om boodschappen te doen.
Dat had ze namelijk zelf ervaren bij een reisje naar Portugal. Sven kan in
onze badring op de douchevloer worden gewassen.

Trier

Maandag 30 september. Sven is vroeg wakker. Toch is het al rond negen uur
voor we vertrekken. We rijden eerst naar het Romeinse amfitheater van
Trier. Sven is onderweg in slaap gevallen dus ga ik eerst op verkenning,
koop alvast tickets (2 x 4 euro) en breng die in de auto bij Weiwei. Ik
maak uitgebreid foto’s vanaf de hoogste punten en in de kelder. Het theater
was onderdeel van de Romeinse stadsmuur van Trier.

Weiwei durft niet in de kelder. Ik raad haar wel aan om naar de
uitzichtpunten aan beide uiteinden te gaan. We rijden vervolgens naar
Viehmarkt parkeergarage en wandelen als eerste naar het Karl Marx huis. Het
leek me van binnen niet interessant genoeg, dus alleen voor de gevel. Dan
door de centrale winkelstraten via de fraaie hoofdmarkt. We kopen brood,
bananen, fris en yoghurt bij een REWE City supermarkt en zijn dan al bijna
bij de Porta Nigra. Dat is het symbool van deze oude stad!

We lunchen bij China-City (euro 24,40) aan de noordkant van Trier. Het
restaurant zit naast een casino. Dit keer is er ook sushi. Sven kijkt veel
naar een zwart geklede blonde dame die achter ons zit. Ze is veel bezig met
haar uiterlijk.

Baumwipfelpfad Saarschleife

Dan rijden we naar het Baumwipfelpfad Saarschleife. Via een fraaie route
langs wijngaarden, over heuvels, door boerendorpjes en stukken bos. Ik stop
twee euro in de parkeerautomaat waarmee we ruim voldoende tijd hebben. Voor
euro 10 per volwassene wandelen we 1250 meter in de bomen via een mooi pad.
Met educatieve stops en een uitzichttoren op het einde. Daar kunnen we ook
met de buggy op. Hier heb je mooi zicht op een spectaculaire bocht in de
Saar.

Terug richting de auto zien we nog een speelterreintje waar Sven kan
schommelen. Daar is hij dol op! We drinken bij een picknicktafel bij de
auto. De terugreis gaat via een andere route. Het laatste stukje door
Luxemburg en nog een klein deel waar we gisteren ook langskwamen. Terug in
het appartement eten we wat brood en yoghurt en nootjes. Sven krijgt wel
warm eten. Hij kan zich in het appartement uitleven door rond te kruipen en
met de knoppen van het fornuis te spelen.

Dinsdag 1 oktober. Sven is rond zes uur al wakker. We waren van plan om
rond tien uur te vertrekken, maar staan al eerder in de startblokken. Het
lukt niet om hem nog even in het ledikantje te laten slapen. In de auto
slaapt hij wel snel. Bij St. Vith stoppen we even voor zijn fruithapje. Het
regent flink.

Even voor twaalven zijn we bij HAO in Aken, wederom voor een Aziatische
buffetlunch. Volgens Weiwei de beste van deze reis, met meer keuze aan
sushi, verser eten en ook aardbeien! Het personeel is prettig in omgang,
ondanks dat ze het druk hebben en met weinig mensen veel aankunnen.

Drielandenpunt

Dan rijden we langs Aken, net buiten de milieuzone, want we hebben geen
milieusticker, naar Vaals. Daar bezoeken we het Drielandenpunt en het
hoogste punt van Nederland. We parkeren gratis aan de Belgische kant. Sven
slaapt weer, maar na een flinke bui kunnen we rondwandelen. De commerciële
attracties lijken gesloten. Er zijn opvallend veel Aziaten. Weiwei vindt
eetbare kastanjes die ze in een plastiktas stopt.

Margraten

Onze volgende stop is de Amerikaanse begraafplaats van Margraten. Sven moet
eerst in de auto worden verschoond. We lopen een ronde om het grote ereveld
en bekijken de muurkaarten met het verloop van het einde van de oorlog bij
de ingang. Het is een groot terrein, groter dan die van Luxemburg.

Valkenburg

Dan nog een klein stukje rijden via smalle wegen naar Valkenburg, waar we
in het historische Parkhotel verblijven. We mogen de auto even voor een
ingang op onze verdieping parkeren om de vele babybagage uit te laden. Sven
verkent zoals altijd in een nieuwe omgeving enthousiast de kamer en
badkamer.

We eten wat kleins op onze kamer en Sven krijgt een potje warm eten en
yoghurt. Dan laten we hem spelen in de speelhoek van de ´woonkamer´ op de
derde verdieping van het enorme gebouw dat in 1890 als kuurhotel (Kurhaus
Huis ter Geul) is opgericht voor terugkeerders uit Nederlands-Indië. Sven
kan vervolgens in bad en na de melk in het ledikantje van het hotel. Wij
gaan ook vroeg slapen.

Woensdag 2 oktober. Het hotel heeft een voortreffelijk ontbijtbuffet. Het
personeel en andere gasten zijn van Sven gecharmeerd. Ik wil wachten met de
laatste etappe naar huis tot de ochtendspits voorbij is. We lopen door het
toeristische centrum van Valkenburg. Er zijn aardig wat hotels. We zien de
kasteelruïne boven het centrum. De terrassen zijn leeg. We worden hartelijk
ontvangen bij het VVV-kantoor waar ze een prachtige plattegrond aan de muur
hebben hangen. Weiwei wil wel een keer terug voor het sprookjesbos. Tijdens
het hoogseizoen zal het hier druk zijn.

Bij het uitchecken moeten we nog betalen voor het babybedje, driemaal
toeristenbelasting en euro 7,50 parkeren. Dat laatste valt me tegen. Ze
hebben toch een eigen terrein, dat zou gratis moeten zijn voor gasten.


Weer een klein reisje met nieuwe bestemmingen die interessant waren. Zo
hebben we van 2019 nog wat kunnen maken met een baby op reis. Volgend jaar
kunnen we hopelijk wat verder en langer weg.

Johan (13 oktober 2019)