Súdwest-Fryslân, september 2020


Tijdens ons verblijf in Sondel in juni heb ik voorgesteld om eind september
nog een paar dagen samen in een huisje te gaan. Oorspronkelijk zouden we
naar Duitsland, maar dat is dit jaar minder vanzelfsprekend. Weiwei wil de
Afsluitdijk graag een keer zien, dus zoek ik daar iets in de buurt. Ik heb
Noord-Holland ook geprobeerd, maar ben zelf bijvoorbeeld nog nooit in
Harlingen geweest, dus komen we bij Friesland uit. In een klein dorpje waar
we nog nooit van hadden gehoord: Schraard/Skraard.


Zondag 27 september. Gisterochtend zijn we al naar mijn familie in
Friesland gereden. We willen om vanmiddag om half drie vertrekken, zodat we
rond drie uur, de eerst mogelijke aankomsttijd, bij ons Airbnb-adresje
arriveren. Sven moet wakker worden gemaakt. Die slaapts ´s middags
makkelijk twee uur.

We worden door de charmante Elke ontvangen. Ik zeg haar dat mijn ouders
misschien eerst naar Witmarsum willen, want ze reden onderaan de afrit van
de A7 niet meer achter ons aan. Elke leidt mij uitgebreid rond. Weiwei en
Sven lopen intussen buiten rond in de omgeving.

Later blijkt dat pake en beppe onderaan de afrit van de A7 achter een
andere witte Volvo aan zijn gereden, koffie hebben gedronken bij andere
mensen in het dorp, en ook een andere B&B in gedachten hadden (ook op een
nummer 4) waarvan ze plaatjes op internet hadden gezien. Uiteindelijk komen
ze ruim een uur later aan, ik kom hun lopend in het dorp tegen. In de
tussentijd ben ik naar de supermarkt in Harlingen geweest. Ik had wel een
sms naar heit gestuurd met het adres en beschrijving van de glazen deuren
aan het eind van het gebouw. Want onze auto zouden ze tijdelijk niet aan
kunnen treffen.

We delen vanavond twee pizza’s. Sven is daar dol op. Het kost me wel enige
moeite om te ontdekken hoe de oven werkt. Weiwei is in eerste instantie
uitgesproken ongelukkig met de woning: te weinig privacy omdat er een grote
gemeenschappelijke slaapzolder is. Maar achteraf valt dat reuze mee en hoor
ik haar minder mopperen.

Maandag 28 september. Het is vochtig en niet zo helder. Sven is niet
tevreden met het aanbod van kinderzenders op de kleine televisie en duwt
het scherm zelfs achterover tegen de muur. De kleine driftkikker heeft weer
eens een bui. Hij is vandaag niet zo in zijn sas. Pas na de koffie doen we
een ronde door het dorp. We verzamelen kastanjes en verwonderen ons over
grote vrachtwagencombinaties met veevoer. Sven vind het prettig om buiten
te zijn.

Tijden het middagslaapje doen mem en ik boodschappen in Bolsward. Volgens
mij ben ik daar nog nooit in het centrum geweest. Weiwei wil dat ik iets
tegen muggen koop bij Kruidvat, dus moeten we wel winkelen. Mem wil
ingrediënten voor stamppot kopen.

Halverwege de middag klaart het op. We spelen even op de trampoline in de
tuin. Sven is een beetje bang voor de pikkende kippen die in een hok
zitten. Even later gaan we naar het monument van Menno Simons even buiten
Witmarsum. Sven is weer niet helemaal in zijn element. Heit wil ook nog
graag naar een autogarage in dit dorp waar hij vroeger regelmatig kwam.
Daar worden we hartelijk in de kantine ontvangen.

"Garage Cats kent een lange geschiedenis. In 1947 is Klaas Hein Cats in
Apeldoorn begonnen met een taxibedrijf en onderhoud aan auto’s en motoren.
Daarna is hij in 1959 in Witmarsum begonnen met een garage. In de garage
werden auto’s verkocht en werden ook onderhoud en reparaties uitgevoerd. In
1979 werd het bedrijf overgenomen door zijn zoon Jan Cats en diens vrouw
Griet. Inmiddels zijn hun beide zoons Klaas Hein en Fedde Jan Cats ook in
het familiebedrijf gestapt."

Sven wil geen afscheid nemen van het speelgoed in de kantine en is woedend.
We kijken op verzoek van heit ook nog even in Wons op het kerkhof. Sven
valt bij het stenen trapje bij de begraafplaats, moet huilen en is nog
steeds boos.

Bij het huis zit een grote ruimte waar onder andere een pingpongtafel
staat. Sven heeft de smaak te pakken met rondjes rennen. Pake, beppe en ik
moeten met hem meedoen. Soms tot in de woonruimte en dan tikt hij het
aanrecht even aan. Hij wil graag dat we allemaal mee blijven doen. Anders
pakt hij je hand wel en sleurt je mee.

Dinsdag 29 september. De ochtend begint met regen. Na de koffie wandelen we
weer door het dorp en brengen glas naar de glasbak. Na het middagdutje van
Sven is de zon doorgebroken en rijden we naar De Stenen Man op de dijk aan
de rand van Harlingen. Daar is een groot parkeerterrein waar je gratis kunt
parkeren.

De Stenen Man op de Westerzeedijk in Harlingen is een replica van een
monumentale grenspaal die in 1576 werd geplaatst om het midden van de
Vijfdeelenzeedijken te markeren. We klimmen eerst op de dijk. Dan haal ik
het wandelwagentje op en we ontmoeten elkaar weer bij een mooi wandelpad
langs het spoor. Bij de haven drinken we koffie en thee op het terras bij
't Havenmantsje. Daarna door de Voorstraat, een winkelstraat waar
veelschrijver Simon Vestdijk is geboren. Op de kruising met de Sint
Jacobstraat staat een standbeeld van Anton Wachter, hoofdpersoon uit zijn
autobiografische romans. Helaas kunnen we hier weinig aandacht aan geven,
want Sven wil in de winkelstraat lopen. Dat lijkt ons geen goed plan. Hij
is weer eens boos. Terug naar het huis nemen we een toeristische route
langs de dijk via Zurich en Makkum. Sven heeft weer plezier achterin de
auto.

Woensdag 30 september. Om tien uur moeten we uitchecken. Elke komt nog even
langs wanneer ik begin met spullen in de auto te laden. Om te zeggen dat ik
de sleutel in de deur kan laten en vraagt of mijn ouders weer achter ons
aan zullen rijden. Nee, dit keer gaan we elk een andere kant op.

Wij nemen de afsluitdijk. Het is grijs en niet de moeite om bij elke afrit
te stoppen. Ik stel daarom voor om op een half uur rijden alleen naar het
monument te gaan. Sven is blij dat hij mag lopen. Er zijn eendjes aan de
kant van de Waddenzee. We maken foto's bij het standbeeld van ingenieur
Lely.

Gedurende lange tijd zijn er werkzaamheden aan de Afsluitdijk, maar daar
hebben wij weinig last van. Alleen bij Den Oever moeten we een paar minuten
wachten voor een openstaande brug. Ik heb uit voorzorg Sven zijn brood voor
de lunch al gesmeerd. We zijn rond lunchtijd thuis, Sven kan direct na een
flesje melk zijn middagslaapje doen.


Terug van een aardig reisje door een relatief onbekend stukje Friesland. Zo
zie je maar dat ik veel van de wereld heb gezien, maar er in mijn eigen
provincie (en land) nog veel te zien is.

Johan (6 oktober 2020)


Ik heb net het boekje "Achter de dijken" (tweede druk, 1997) gelezen. Een
verzameling verhalen van buitenlanders over Nederland. Zoals Baudelaire,
Hans Christian Andersen en Voltaire. Ze zijn wisselend in hun oordeel:

"Een land waar alles in orde, samenhangend, onontkoombaar en logisch is."
Edmond & Jules de Goncourt

"De echte Hollander is de Hollander van polder en sloot" [..] "De grote
passie van de mens in Holland is werken" "De Hollander is een goede
kolonisator" (Octave Mirbeau)

"Er komt altijd een dag dat de vreemdeling die in Nederland reist,
plotseling een onweerstaanbare behoefte voelt naar iets hoogs, waarnaar hij
de ogen kan opslaan .." (Edmondo de Amicis)

"Bij de publieke vrouwen die ik zag was er niet een waarmee ik me ook maar
een ogenblik zou kunnen amuseren." (Casanova)

"het protestantisme was erger, want heeft geen kleur, als een boerenpummel"
(Jean Lorrain)

".. dit barbarenland uit het noorden" (Jose Duarte Ramalho Ortigao)

"Ik ken geen enkel landschap waar het opbeurender is om in rond te
reizen."(Aldous Huxley)

"Ik heb absolute bewondering voor de manier waarop Nederlanders hun privacy
beschermen." .. "Ik heb grote bewondering voor het uitzonderlijke vermogen
van de Nederlander om eenzaamheid te verdragen." (Duoduo)

".. buitengewone eentonigheid en sprankelende saaiheid die dit land rijk
is" .. "Hou Nederland schoon en saai en dus stabiel en vredig .. Daar is
het woelige en bloedige buitenland jaloers op." (Sylvain Ephimenco)

"De Hollandse fiets, zou je kunnen zeggen, sluit naadloos aan bij de
heersende Hollandse levensstijl: die van de burgerlijkheid." (Anil Ramdas)