Bad Bentheim, september 2022


Omdat gastouder Carla de laatste week van september vakantie heeft, hebben
wij ook vrij. Ik heb eind februari voor deze week een huis in een park bij
Bad Bentheim geboekt.


Vrijdag 23 september. Terwijl Sven naar school is, pakken wij de bagage in
en maak ik de vloer schoon en draaien we nog een volle wasmachine. Tegen
twee uur kunnen we vertrekken. Bij Utrecht staan we even stil en op de A1
stokt het verkeer kort door een vrachtwagen met een lekke band. Het is al
een paar jaar geleden dat ik voor het laatst via Twente naar Duitsland
reed. Enkele minuten voor vier uur zijn we bij ons vakantiehuisje bij Bad
Bentheim. We hebben een pasje thuisgestuurd gekregen. Precies om vier uur
kunnen we daar de deur mee openen.

Het is een ruime vrijstaande woning met prima voorzieningen, een nette
keuken en ruime badkamer. Er is ook een kamer met sauna die Weiwei graag
wil gebruiken. Terwijl Weiwei met Sven in een bolderkar die bij het huis
hoort naar een speelplaats gaan, haal ik de auto leeg en vul de keuken. Dan
kijk ik even bij hen, ze zijn bij de kinderafdeling van het centrale
gebouw. Het is mij binnen te warm, ik loop terug en maak de bedden op.
Weiwei en ik delen vanavond snacks met salsa-saus en pinda-chips. Sven
krijgt een halve pizza maar eet die niet eens op.

Zaterdag 24 september. Sven is vroeg wakker. Hij heeft honger. Maar veel
eten doet hij niet. Rond tien uur haal ik bij de receptie tegoedbonnen voor
attracties in Bad Bentheim en gratis toegang tot het zwembad naast het
vakantiepark. Daar gaan we met de bolderkar heen. We krijgen polsbandjes
waarmee je naar binnen kunt. Er is een verscheidenheid aan baden en voor de
kleintjes is er speelgoed, een waterspel met sluisjes, fontein en stenen
glijbaan. Het wordt steeds drukker.

Rond twaalf uur terug naar het huisje en dan direct met de auto naar een
Aziatisch buffetrestaurant in het naburige Schüttorf (39 euro 50). In een
mooi pand (later horen we dat ze dit bij een veiling hebben verkregen).
De selectie sushi en toetjes is zeer goed, het warme eten iets minder. Maar
we eten prima. Sven is lastig en eet alleen snoepjes met een glas appelsap,
hij blaast het tafelkaarsje uit, gooit zijn flesje om en versnippert het
servetje. Helaas is er geen speelhoek, dus op de snoepjes na is het hier
voor hem niet zo leuk.

Op de terugweg doen we boodschappen. Ze hebben hier geen wafels en geen
waterijsjes, kennelijk zitten die alleen in de Nederlandse Lidl in het
assortiment. Bij Takko vindt Weiwei wel een extra lange broek voor Sven.
Dan even rusten in het huisje.

Vanaf vijf uur is er een kinderprogramma in het centrale gebouw. Het is
begonnen te regenen. Sven speelt enthousiast, danst even mee en wil zelfs
bij Koos het konijn op schoot zitten. Helaas laat ik de tweede helft van
zijn pizza in de oven verbranden, dus moet hij het met yoghurt en een
croissant doen.

Zondag 25 september. Vandaag zou de mooiste dag van deze vakantieweek zijn.
En inderdaad een blauwe lucht. Parkeren (3 euro) doen we onderaan de
burcht; al mag je geloof ik de eerste twee uur gratis met een parkeerschijf
staan. Dan hadden we direct naast het kasteel kunnen parkeren.
We wandelen omhoog langs een steile straat.
Entree voor het kasteel is 14 euro 50 inclusief een Nederlandstalig boekje
ter waarde van 3 euro 50. We bewonderen de kasteelmuren, toren, ridders,
slaapkamer, stamboom, waterput, kerk en zien bruidspaar met een klassiek
witte Porsche. Sven is het meest onder de indruk van de kerker in de toren
waar we een muntje in gooien, de waterput in de tuin waar een lamp en een
vleermuis in zit, een schatkist en een interactieve tafel.

Toevallig dat ik onlangs in een commentaar op een berichtje van
Arjan Peters op Facebook, het verhaal "De reis van de douanier naar
Bentheim" van Willem Brakman werd genoemd.
Dat staat in z'n geheel op dbnl
https://www.dbnl.org/tekst/brak005reis01_01/index.php

Peters heeft onlangs het boekje "Brakman voor beginners" samengesteld.

Het verhaal is mijn eerste kennismaking met Brakman. Ik heb drie fragmenten
uitgekozen:


‘Die meisjes op school,’ zei de leraar schor, ‘die doen mij veel kwaad,`les
filles du feu´ zoals de dichter zegt, maar u moet zich mijn positie eens
indenken. Er was er een vorig jaar die had geweldige borsten, als het heel
stil was in de klas dan kon je ze horen hangen, het was een zwaar, strak en
bol geluid.

‘Het is al weer enige tijd geleden,’ begon de douanier na even behaaglijk
zuigend en puffend in de maannacht te hebben gestaard, ‘dat een zekere
Melusine voor wat onrust zorgde in het wonderschone stadje Bentheim dat het
doel is, zoals u zult hebben begrepen, van onze reis. Op de folder hebt u
kunnen zien dat het een fraai stadje is, de kerk is van bruine ijzersteen,
de grondvesten van het kasteel liggen gedompeld in de diepe nacht van
stamvader Otto. Verder smalle steegjes, kleine pleintjes, hier en daar een
herenhuis en overal ruim uitzicht op het kasteel dat boven op de berg ligt.

De muren en de toren van de burcht zijn zwaar en cyclopisch, en aan één
kant stijgt er zo'n geweldig dikke muur loodrecht omhoog dat iedereen die
over de klinkerweg gaat aan de voet als vanzelf gebukt gaat lopen, het
hoofd diep in de schouders als ging hij geslagen worden, en nu en dan
angstig omhoog kijkt. Op dat punt staat dan ook het standbeeld.

Het is het beeld van een geweldig groot man, gehakt uit rood steen, hij
draagt zware laarzen, een zware stenen jas en zijn helm en zijn handen zijn
ook groot en zwaar. Van één hand is een vinger afgebroken, het is de hand
die zwaar op een boomstronk rust en aan zijn linkerzijde hangt een enorm
zwaard. Zijn ogen zijn natuurlijk dof en bol, maar ook sterk omwald, dat
geeft aan dat gezicht zo'n granieten droefheid als van iemand die veel leed
heeft aangehoord, veel leed heeft gezien en nog veel leed op hem af ziet
marcheren. Opvallend is zijn snor, die groot als een halve grafkrans de
onderhelft van het gezicht in een ondoordringbare schaduw houdt.

Melusine kende het beeld, als kind was ze er doodsbang voor geweest en als
de stenen man in de winter na schooltijd, als ze naar huis moest en dicht
tegen de muur gedrukt voorbij trachtte te sluipen, zich groot en zwart
maakte tegen het ondergaande licht, dan vluchtte ze soms opeens terug, star
en stijf van het kippevel en ging dan over een andere weg naar huis, die
vele malen langer was en ook veel steiler. ´Pas jij maar op,´ had haar
vader vaak tegen haar gezegd, ´wie hier in de stad kwaad doet slaat hij de
kop af. Daarom staat hij daar en ziet alles.´
Genietend van haar grote angstogen placht hij dan knie-heffend door de
werkplaats te sluipen, het grote leermes in de met pek bezoedelde hand, en
galmend en bibberig te zingen:

Warte, warte nur ein Weilchen,
Dann kommt der Alte, mit dem
Hacke-hackebeilchen,
Und hackt dich frisch und munter,
Gleich den Kopf herunter...

De jongen van de werkplaats liep wel eens met haar mee, ze had vaag het
gevoel dat het verboden was, maar hij wist mooie plekjes, geheimzinnige
plekjes zoals het riool waar de rattenvanger huisde, die je kop afbeet als
je alleen was en je hoofd in het gat stak. Ook wees hij haar de zwarte poel
met de krabben, als je daarin viel kropen ze door ieder gat naar binnen en
maakten dan een nest. Zo vraten ze je heel langzaam helemaal leeg tot er
alleen nog maar een lampekap over was. Oppassen hielp niet altijd, want het
kon zijn als je in de buurt was, dat iets dat je niet kon zien je een
plotselinge zet gaf.

En dan was er ook nog het duivelsgat, gelieven die wilden weten of er zegen
ruste op hun omgang konden dat daarin zien. Het was de vroegere oubliette
in de toren, waarin het ondoordringbare duister werd bewaard. Een zwaar
ijzeren tralieluik sloot het zwarte gat veilig af in de vloer, maar wie bij
het licht van een naar beneden fladderend stuk brandend papier een
paardepoot zag schemeren in de diepte kon wel inpakken.

[..]

Bentheim is niet zo maar een stadje, het is een stadje met een formidabel
kasteel en daarbij ook nog geneeskrachtige bronnen. Ten tijde van de
douanier was een groot deel van het hooggelegen kasteel in gebruik als
bejaardentehuis, en de ouden bivakkeerden waar ze maar konden: in de
galerijen, op de zolders en in de koetshuizen. Ze zwierven en lummelden
overal, rukten van balorigheid bloemen uit de grond of tikten venijnig
tegen de ramen aan de stadskant, om dan tegen argeloze voorbijgangers
hun tong uit te steken als die omhoog keken.


Na het bezoek aan het kasteel rijden we naar Gronau. Daar hebben we een
lunchbuffet met wok. Er is een aardige speelplaats buiten. Sven heeft
weinig trek. Hij probeert wel gelei, kipnuggets en kroepoek, maar houdt het
bij aardbeienijs en appelsap. Hier zijn iets minder soorten sushi ten
opzichte van gisteren, maar nu is er wel babi pangang (met heel veel saus),
wok en onbeperkt non-alcoholisch drinken zijn inclusief. Het is vandaag
zondag, dan is het ook wat duurder (54 euro 80). Jammer dat er maar weinig
gasten zijn, want de sfeer is matig. Het eten is wel goed. Sven speelt
buiten met een doofstom jongetje. Tegenover ons zit een Duits-Amerikaanse
(of Canadese) familie in stijlvolle zondagse kleding.

Daarna gaan we met Sven naar een park in Gronau met een piramide (trap met
ruim 100 treden), piratenschip, ‘He, jongens! Piraten! In de andere boot
boeven!’ (Sven heeft niet door dat de Duitse kinderen hem niet verstaan.),
vuurtoren met glijbaan en een ton met een knop waarmee water door het zand
loopt (Sven is hier dol op). Ik loop in mijn eentje nog even naar Pop &
Rock Museum en verken iets meer van de omgeving. Het liefste wandelde ik
veel meer, maar Sven loopt niet meer zo graag en we hadden geen ruimte over
om het wandelwagentje mee te nemen.

Dan terug naar het vakantiehuisje om te rusten en het namiddagprogramma
voor Sven in het centrale gebouw. Daar moet hij ook plotseling poepen.
Gelukkig is de mamatas mee. ‘s Avonds krijgt hij pas trek en eet veel
toastjes met kipfilet en salami en een deel van een snoepketting.

Maandag 26 september. Vandaag zou de dag zijn met het slechtste weer, dus
gaan we naar Ballorig in Enschede. Daar eten we ook: de ontbijtdeal, 2
kroketten met brood, slushy en fristi. Sven speelt vooral veel met een
Marokkaans meisje. Haar moeder is zwanger. Beide ouders zijn aanwezig.
Sven is niet te stoppen. Hij rent in zijn blauwe singlet van de ene naar de
andere speelplek en komt af en toe even bij ons tafeltje voor zijn slushy.
Weiwei en ik doe elk een rondje met hem in de monorail.

Op de terugweg doen we boodschappen. Naast fruit en brood hebben we ook
wasmiddel, wc-zeep en bleek voor in de wc nodig. Dat is niet in het huis.
Aan het einde van de middag draai ik de was; we hebben nota bene ook nog
een wasdroger! Weiwei vraagt of mijn dekbed ook zo warm is, het klopt dat
ik me ook zo warm voel rond een nachtelijke toiletbezoek.

Dinsdag 27 september. Het is vanmorgen droog. We rijden naar de oostkant
van het stadje om te wandelen bij de Bentheimer Klippen (Alter Steinbruch).
Parkeren moet bij het openluchttheater. Er zijn mannen bezig met de aanleg
van nieuwe lantaarnpalen. Een van hen goochelt met een schep en tovert voor
Sven zijn duim weg. De wandeling gaat eerst over een viaduct boven een
provinciale weg. Dan het bos in. Er zijn paddenstoelen en een hut van
takken en rotsen. Sven speelt met de hut. Een korte, maar leuke wandeling.

We lunchen met gedroogde tomaten en rusten in ons huisje. Vanmiddag gaan we
nog een keer naar het zwembad. Sven vermaakt zich weer uitstekend. Eerst is
het rustig, maar wanneer we even na vier uur vertrekken is het drukker. We
eten vroeg, maar eenvoudig met chorizo, pistachenoten, kaas en kwark.
Wanneer Sven slaapt, proberen we voor het eerst de sauna uit. Dat bevalt
goed en Weiwei wil morgen weer.

Woensdag 28 september. Sven is voor zes uur wakker, hij `wil een lolly
eten´ die hij gisteren met mama heeft gehaald, dat zijn zijn eerste
woorden. Vanmorgen eerst wandelen op het vakantiepark, dan de afval
wegbrengen en yoghurt, melk en vers brood halen. Het is fris, maar droog en
met weinig wind voelt het zachter aan door een ´landklimaat´. Dan naar
Nordhorn voor een Aziatisch buffet (36 euro). Er is ook een eenvoudige
speelhoek waar Sven met het meisje van de tafel naast ons speelt. Weiwei
spreekt lang met de eigenares (familiebedrijf). Ze moppert over de
energieprijzen en ze bespreken de buffetrestaurants waar we afgelopen
weekend waren. Die kent ze wel.

Vanaf twee uur gaat in Nordhorn binnenspeeltuin Crocky (14 euro) open. Dan
kan Sven zich nog een paar uurtjes uitleven. Er staan maar twee auto’s
wanneer wij arriveren, waarvan een uit Oekraïne. Maar om drie uur komt een
groep voor een kinderfeestje en is de herrie weer compleet. Wanneer ik met
Sven naar de wc ga, hoor ik iemand achter een deur heel veel papier
gebruiken. Terwijl ik mijn handen was, komt er een jongen uit. Hij heeft
mij en Sven gehoord en vraagt of we uit Nederland komen. Er zijn hier
volgens hem niet veel Nederlanders. Hij heeft de wc-deur open gelaten, ik
zie de wc-pot vol met papier. Hij heeft niet doorgespoeld en wast zijn
handen ook niet. Ik waag het er maar op, met het risico dat hij verstopt
raakt, maar dat lukt gelukkig. Ouders moeten hun kinderen beter opvoeden.

Even na vijf uur terug naar ons huisje in Bad Bentheim. Daar nog een
eenvoudige avondmaaltijd. Voor de nacht nog een keer in de sauna. We hebben
de smaak te pakken. Dit is zo handig, het kost je hooguit een kleine
slaapkamer en je hoeft er niet voor uit huis. Nu begrijp ik waarom sommige
mensen thuis een sauna hebben. Er zit ook een douche naast, maar we
gebruiken die van de badkamer.

Donderdag 29 september. Ik ga eerst alleen nog een paar boodschappen doen.
De blikjes moeten terug, want daar zit statiegeld op. Helaas is het zwembad
pas vanmiddag open. Het is mooi weer. We besluiten om met de bolderkar naar
het centrum te gaan, daar hebben we nog maar weinig van gezien. We kunnen
binnendoor lopen. Sven denkt even dat we weer naar het kasteel gaan, maar
voor hem zoeken we een speelplaats. De beste optie is die in het
Schlosspark. Via de oostkant van het slot gaan we door het park. Daar is
een tentoonstelling van lichtgevende objecten (waar je dus vooral ‘s avonds
van kunt genieten). Sven vindt de speelplaats erg leuk, vooral het
waterspel en de draaiende glijbaan uit een houten toren. Ik zal maar niet
vermelden wat voor puberale teksten aan de binnenkant zijn geschreven.

Sven wil niet naar huis voor de lunch. Hij wil blijven spelen. Maar wanneer
we eenmaal onderweg zijn, heeft hij honger. Na de lunch rusten we even. We
kunnen in de tuin omdat de zon veel warmte geeft. Sven wil appels plukken.
Wij willen graag naar het circus, Weiwei is nog nooit naar een circus
geweest. Maar Sven geeft de voorkeur aan het zwembad. Daar kan hij weer
uitgebreid spelen. Na het avondeten ga ik nog snel boodschappen doen. Ik
vindt voor Weiwei en mij mooie sportschoenen.

Het circus is langs de provinciale weg, nog voor het zwembad.


Vom 29. September bis zum 3. Oktober schlägt der Circus Bossle für fünf
Aufführungen sein Zirkuszelt am Badepark in Bad Bentheim auf. Jung und Alt
sind eingeladen zu einem Zirkuserlebnis zum Staunen und Lachen und dürfen
gespannt sein auf die Aufführungen der Artisten in und über der Manege.
Highlights sind eine Wild-West-Show, Luftakrobatik am Römischen Ring, eine
Feuershow mit "Captain Jack Sparrow", Clownerie mit Clown Otto sowie eine
indische Show mit Kamelen, Lamas und Esel.


Vrijdag 30 september. Voor tien uur moeten we uit het huisje zijn. Ik begin
met schoonmaken, want Sven heeft in de vensterbanken gestaan en met zijn
handjes afdrukken op de ramen achtergelaten. De vloer kan ook nog een keer.
Toen ik eerder deze week de stofzuiger gebruikte waren er nog wel plekken
waar de schoonmaakster niet was geweest. Het werd ook tijd om bleek te
gebruiken in de wc, die was niet zo fris meer. Maar over het algemeen was
het voor een vakantiewoning schoon, modern, met weinig gebruikerssporen.
Het park is mooi aangelegd en wordt goed verzorgd. Alleen de gasten mogen
wel wat netter hun afval achterlaten en scheiden (geen brood in de
papierbak).

Om negen uur negenenvijftig zitten we in de auto. Het is een zonnig dag. De
vuilnis wegbrengen en binnen twee uur zijn we thuis. Alleen bij Barneveld
reed het even langzamer, voor de rest zonder vertraging.

Tot slot nog enkele observaties: onnodig vaak verkeerslichten, te weinig
rotondes, chocolade duurder dan in Nederland, kaas goedkoper.

Johan (1 oktober 2022)