Naar Ierland dus. Omdat we er nog nooit waren geweest. Helaas is dit een land waarbij je vaak een lange broek moet dragen. Een groot pluspunt van Ierland is echter dat je er nauwelijks massatoerisme aantreft. Bij deze reis waren we tevens in de gelegenheid om Brussel en Parijs met een bezoekje te vereren. Het moto van mijn vader is: "Rijd je door een land, bezoek dan ook de hoofdstad ervan". De beste motivatie daarvoor is dat er van zowel land als hoofdstad een sticker achterop de camper moet. Dat moto is lang volgehouden, totdat Turkije en Marokko aan bod kwamen. Bij die landen liggen de hoofdsteden immers wel erg ver, vanuit Nederland bezien. Enfin, eerst naar Brussel dus. Om de vogeltjesmarkt en Manneke Pies te zien. We zijn een beetje teleurgesteld wanneer blijkt dat het kereltje een gewaad draagt. Kennelijk zijn er gedurende het jaar van die dagen waarbij hij van kleding is voorzien, waar hij overigens wel onderuit kan blijven piesen. Vervolgens bezoeken we Parijs. Mijn vader rijdt zelfs rond de Arc de Triomphe, een dodenrit voor ons campertje uit de jaren zeventig! We kamperen twee nachten op de overvolle en onaangename camping van Bois de Boulogne, en bezoeken de volgende dag de Notre Dame en de Eiffeltoren. Mijn vader gaat als enige naar de bovenste etage. Mijn moeder en ik vinden de tweede etage meer dan genoeg. Het is niet toegestaan om op de grasvelden te komen. Doe je dat wel, dan fluit een gendarme jou tot de orde. De laatste overnachting in Frankrijk, is op de camping van Le Havre. Mooi gelegen op een heuvel in een park, met uitzicht over de havenstad. Een Italiaans buurjongetje, met een zwarte krullenbol in een pampertje en een lichtblauw hemdje, zit naast mij op een slaapmatje en heeft veel plezier met het herhaaldelijk omver gooien van een emmertje met wasknijpers. De volgende dag begint de lange boottocht van vierentwintig uur naar Ierland. Een overtocht waar mijn vader de gehele winter voor gespaard heeft. Dat geeft denk ik welke rol het reizen speelde in dit arbeidersgezin. Aan boord van deze ferry is zelfs een bioscoop. Mijn vader en ik genieten tijdens de deiningen over de Atlantische oceaan van de vertoning van The Blues Brothers. Moeders leest in de tussentijd, zoals zo vaak tijdens de vakanties, opgespaarde roddelblaadjes. Op de allereerste camping in Ierland is een gezin met kinderen waarvan de vrouw haar hand en een deel van haar arm mist. Ik vind dit maar griezelig. Het valt ons op dat veel parkeerplaatsen zijn ingenomen door zigeuners. We moeten dus vaak zoeken naar een alternatief voor de met 'P' aangegeven plekjes. De 'armoede' in dit land heeft zo haar uitwerking op de vrijetijdsbesteding van 'gelukszoekers': er zijn namelijk opvallend veel gokhallen. We reizen ook door Noord-Ierland. Na de ervaringen door Oost- Europa, schrikt ons een bezoek aan dit gebeid niet echt af. De Engelsen patrouilleren veel; laten daarmee vooral zien dat ze aanwezig zijn. Je ziet ze met legervoertuigen rondrijden waar beschermende matten aan hangen om te voorkomen dat er een handgranaat of iets anders onder gegooid wordt. We herkennen dit uit beelden van het televisiejournaal. Bij binnenkomst van een stad staan uitkijktorens langs de weg, omgeven met stapels zandzakken. Rond het centrum van de steden zijn een aantal checkpoints. En bij sommige grote winkels controleert men je tas op bommen. Dit levert uiteraard merkbare spanningen op. Want normaal kun je deze situatie natuurlijk niet noemen. Tot slot wil ik het bezoek aan The Kennedy Homestead noemen. Lastig te vinden overigens. Aan de reactie van een stugge boer uit de omgeving te horen, is dit niet echt een drukbezochte attractie. Maar wat is dat eigenlijk wel in Ierland..?.. Via smalle ommuurde landweggetjes, kom je bij de kleine woning - waar je zo aan voorbij rijdt - waar de Kennedy's vandaan komen. Het bordje op de gevel is tussen de klimop zichtbaar gehouden. Dat is alles. Er blaft een hond op het terrein, bezoekers zijn kennelijk niet gewenst. Zestien jaar later kom ik in Dallas op de plek waar JFK is vermoord. Maar dat is een ander verhaal.
Johan
Naschrift 21-april 2007:
Onlangs heeft mijn vader het 8mm filmpje van deze reis bij
de HEMA op DVD laten zetten. Na het zien van die beelden
kan ik nog enkele regels toevoegen:
Op het filmpje is namelijk heel goed de rotonde bij Heerenveen
nog te zien, daar waar tegenwoordig een klaverblad de autosnel-
wegen A32 en A7 met elkaar verknoopt.
Dublin staat me niet bij als een interessante stad. Het imago
van de stad is er in ieder geval niet beter op geworden na het
zien van het befaamde book of Kells in Trinity College.
Ik geloof dat mijn vader aangestoken was door het enthousiasme
uit een reisgids, maar mijn moeder en ik vonden het geen
'spannende' bezienswaardigheid.
En als ik het goed heb, brengen we vervolgens een bezoek aan
grafheuvels van Knowth. Waar ik me echt niks meer van kon
herinneren. Op de film is te zien dat we een rondleiding
krijgen van gids (een studente?).
Uiteraard hebben we de Giant's Causeway aan de noordkust
bezocht: wonderlijke zeshoekige basaltblokken.
En de Carrick-a-rede touwbrug van 20 meter lang, 1 meter breed.
Deze vormt een verbinding van het vasteland met het eilandje
Carrick-a-rede.
In de buurt van Cork hebben we dolmen bekeken.