Zweden (zomer 2001, 2002 en 2003)


Door goede herinneringen uit de jaren '80 aan Scandinavië,
reis ik in 2001 voor het eerst sinds 1989 naar Zweden.
Vanaf 2001 zal ik Zweden ook met Noorwegen combineren.

Om met eigen auto in Zweden te komen is het helaas nodig om
door Duitsland en het saaie Denemarken te reizen. Vooral het
traject van Bremen, door Hamburg tot aan de afritten naar
Kiel kan erg druk zijn. Daarom vertrek ik de eerste reisdag
graag vroeg uit Nederland en hoop ik dat alle tunnelbuizen
van de Elbetunnel beschikbaar zijn voor het verkeer, want
die tunnel vormt vaak de grootste bottleneck.

Denemarken

Sinds 2000 is het mogelijk om zonder oponthoud bij veerboten
via Denemarken en twee grote bruggen over de Storebælt en de
Øresund naar Zweden te reizen. De laatste brug gaat vanaf het
vliegveld van Kopenhagen vooraf door een tunnel die op in de
zeebodem is uitgegraven, vervolgens kom je via een kunstmatig
eilandje - gemaakt van de grond die bij het maken van de
tunnel vrijkwam, op een gigantische brug waar grote schepen
onder door kunnen varen, die voor het grootste deel Zweeds
'grondgebied' vormt.

Net voor de eerste tolbrug (naar het Deense eiland Sjælland),
ligt ten noorden van de snelweg een fraai stuk strand.
Wanneer ik een enigszins voorspoedige reis heb, en het weer
is mooi genoeg, dan is dit een prachtig plekje om te
ontspannen van de reis. Bij mijn laatste bezoek aan dit
stukje strand van Knudshoven, zat er een Turkse familie
naast me uit een waterpijp te roken. Het prettige van die
bezigheid vond ik dat de vrouwen niet werden uitgesloten.

Direct na de Øresundbrøn zit de Zweedse douane. Ik heb
meegemaakt dat ze met verrekijkers al kijken of je de moeite
waard bent om aan te houden. Direct na de douane zit aan de
rechterhand een touristisch informatiecentrum voor de
provincie Småland.

Landskrona

Van mijn zus heb ik gehoord dat de camping van Malmö niet
aan te raden is. Ikzelf ga na de eerste reisdag van ruim
1000 kilometer altijd iets verderop bij Landskrona (in
Borstahusen) op de camping. Net als nagenoeg alle campings
aan de zuidwestkust een dure camping, maar hij bevalt me erg
goed. Landskrona straalt al direct de Zweedse sfeer uit.
Het is dan ook heerlijk om de eerste avond van de vakantie
in een langzaam tempo dit gemoedelijke stadje in te rijden
en 's avonds door het centrum, langs de kust of en rond de
citadel te wandelen (en om te beginnen Zweedse kronen uit
de muur halen).

Zweden is een heerlijk kampeerland voor het hoogseizoen.
Anders dan in Frankrijk of Italië hoef je niet van tevoren
een kampeerplekje te reserveren.

Stockholm

Alleen op Bredäng camping in Stockholm loop je het risico
dat er aan het begin van de avond geen plekje meer is.
Ik kan herinneren dat we dat op de terugreis van de Noordkaap
meemaakten en een camping aan een haventje als alternatief
werd aangereikt (ongeschikt voor tentjes).

De Zweden zelf zijn ook echte kampeerders. Ieder stadje heeft
wel een  camping, zeker wanneer het aan een meertje ligt.

De Westkust

Ik heb enigszins een haat-liefde verhouding met de Westkust.
Ieder jaar probeer ik wel een nieuw stukje te ontdekken,
soms verrassend leuk, maar gelijktijdig ook afstotelijk.
Wanneer er een warme luchtstroming is, dan vind ik de
zeelucht er maar smerig en benauwd. Maar er zijn ook wel
bijzondere plekken. Zoals het strand van Melbystrand waar
je met de auto op een brede strook hard strand kunt rijden.
Iedereeen parkeert er de auto op het strand.

Ook de scherenkust bij Lysekil is bijzonder te noemen.
Lysekil ligt iets ten noorden van Göteborg. Göteborg zelf
trekt me niet. De E6/E20 die langs de stad loopt is me
te druk. Rond alle steden schieten massaconsumptie-terrein-
en uit de grond. Jammer dat zelfs zo'n traditioneel en
kneuterig land als Zweden 'ten onder gaat' aan de drang
naar economische groei.

De Oostkust

Mijn voorkeur gaat uit naar de (meestal rustiger) Oostkust.
En dan vooral Oskarshamn en het gebied te noorden daarvan.
Västervik is bijvoorbeeld zeer populair; deze plaats heeft
een gigantische camping op schiereilandjes waar een leuke
wandelroute via loopbruggen langs de scherenkust loopt.
En veel Zweden trekken in de zomer naar Öland, en dan in
het bijzonder voor het aangename klimaat aan de westkust
van het eiland. Maar er zijn gelukkig ook rustiger plekjes
te vinden op dit op zich niet zo heel erg bijzondere eiland,
tenzij je vogelaar bent.

De provincie Dalsland is vooral geliefd bij kayak- en kano-
vaarders. Je ziet er (erg) veel Duitsers en Nederlanders.
Sommige campings vormen als het ware Duitse of Nederlandse
kolonies. Zie aan het einde van mijn reisverslag van de 2005
voor meer details over deze omgeving en Stockholm.

Dalarna

Een van de mooiste gebieden van Zweden, is de provincie
Dalarna. Toeristisch, maar een bijzonder fraai en authentiek
gebied rond het Siljanmeer. Je ziet er veel koperrood
kleurige huizen.

Bezienswaardig in Dalarna zijn:

De zilvermijn bij Sala, bij Avesta staat een Dalapaard van
13 meter hoog op de kruising van de 68 en de 70. Leksand is
een mooi stadje aan de zuidkant van het Siljanmeer.
Ook de camping is - indien niet te vol - een favoriet van mij.
Vanuit Leksand kom je via een de toeristische weg in het dorpje
Tälberg. Wat mij betreft is dit het mooiste dorp in Dalarna.
Er staan enkele zeer fraae huizen.

In Rättvik is het zeer de moeite waard om even de
lange loopbrug die het Siljanmeer inloopt te bewandelen.
De meeste planken van de brug zijn door lokalen gesponsord.
Een paar kilometer ten noorden van Rättvik ligt in een kalk-
groeve verscholen het schitterende Dalhalla theater.
Het Dalahästens fabriekje in Nusnäs (vooral leuk voor
kinderen). Indien gewenst, zijn er in Borlänge ruimere
winkelmogelijkheden, zoals bijvoorbeeld in de "koepel".

Mijn favoriete plekje in Dalarna is de aanlegsteiger van
de camping van Orsa. Orsa heeft een luxe, en zeer aangename
camping. Het stadje zelf steld weinig voor. Het berenpark in
de bergen ten noorden van Orsa viel me enigszins tegen. Je
hebt er wel een mooi uitzicht over het meer. In het buurt-
dorpje varmhus staat een standbeeld van de oprichter van de
Greyhound bussen, die hier oorspronkelijk vandaan komt.

Naar het noorden

Er zijn meerdere mogelijkheden om verder naar het noorden
te rijden. Wegnummer 45 is bijvoorbeeld een heel goed alter-
natief om op de heen- of  terugreis af te wissen met de E6
wanneer het een reis naar de Noordkaap of het Noorse eilanden
Lofoten betreft. En wat te denken van de wegen die vanuit
Zweden richting de grens met Noorwegen leiden, vooral in de
noordelijke helft van Zweden zijn dit stuk voor stuk routes
die door een schitterende natuur lopen.

Waar ik ook erg van houd, dat zijn de lange onverharde wegen
door Lapland. Soms is alleen het beginstukje nog geasfalteerd.
Dit soort wegen zijn bijzonder rustig, tegenliggers groeten
je. Onderweg zijn er vaak prachtige afgelegen plekjes waar
toch nog huisjes staan (al dan niet een zomerhuisje). En dit
zijn ook de wegen waar de meeste rendieren te zien zijn.
Hoe noordelijker, hoe hoger gelegen, hoe kouder, des te
groter de kans op het zien van rendieren.
Bij sommige rivieren die water uit de Noorse bergen afvoeren,
zijn mooi aangelegde stuwdammen gebouwd, zoals bij Sveg.
Een andere aanrader is de route via de hoogst berijdbare
bergpas van Zweden: de weg van Funäsdalen naar Ljungdalen.

Johan