Zuidwest-Europa & Marokko (1990)


Via Frankrijk en Andorra, door Spanje, Portugal en Marokko.
Pakweg 8000 kilometer.


De eerste dag van de reis heeft mijn vader als doel gesteld
om voorbij aan Parijs te komen. We zijn niet de enigen die
een slaapplekje op een parkeerplaats langs de Franse tolweg
zoeken. Er zijn vooral veel Marokkaanse Nederlanders op weg
naar hun familieland; volgeladen mercedessen of busjes met
dakbepakkingen onder plastic.

Bij de laatste lunchstop in Frankrijk loop ik met slippers
in een grasveldje. Een wespachtig insect heeft het voor
elkaar gekregen om tussen de slipper en mijn grote teen te
komen. Au! Ik heb een naald in mijn grote teen!

Het oude Ford Transit campertje heeft het zwaar te verduren
in de bergklim naar Andorra. Het pyreneeenlandschap is
prachtig groen, met schapen in overvloed. De camping bij
Andorra la Vella valt ons tegen. Gelukkig is het maar voor
een nacht.

Met een gezwollen teen strompel ik de 's avonds door Andorra
la Vella. De prijzen van de artiekeln in de etalages geven
niet echt de indruk dat Andorra een belastingparadijs is.
Ik krijg niet echt een positief beeld van Andorra, behalve
dan dat het landschap mooi groen is.

We rijden de volgende dag via een fraaie lange afdaling
Spanje binnen. Dit is de eerste keer dat ik in Spanje ben.
Mijn ouders zijn hier voor hun trouwen al een keer geweest.
We nemen de snelste route via Zaragoza naar Madrid, waarbij
langs het laatste deel van het traject een autobahn
aangelegd wordt.

Noodgedwongen blijf ik op de camping van Madrid. Heit en
mem bekijken de stad met het openbaar vervoer. Ik zit een
lange hete dag in de schaduwplekjes rond de camper.
En omdat het lopen zo moeizaam gaat, probeer ik minimaal
naar het toillet te gaan.
Een lange dag.
Puf...

Vanaf Madrid rijden we door het alsmaar heter wordende
binnenland richting Portugal. Bij iedere stop zoeken we
schaduwplekjes op. Af en toe verwennen we onszelf met een
blikje cola welke een paar minuten in het vriesvakje heeft
gezeten. In Merida drink ik voor het eerst van mijn leven
een paar slokken Bitter Lemon. Bah!

In Lissabon zitten we eindelijk weer in een omgeving met een
aangenaam klimaat. Het is aangenaam vertoeven op het Praca
de Comercia aan zee. We doen een touristische tramrit door
smalle straatjes van de Portugese hoofdstad.

De volgende dag blijkt het nogal moeizaam te zijn om de
brug te bereiken waarmee we vanuit Lissabon naar het zuiden
kunnen. We rijden meerdere keren over diverse wegen door de
stad, maar het lukt maar niet om op de juiste rijbanen
richting de brug te komen.

Wanneer we daar uiteindelijk wel in slagen, zoeken we het
meest zuidwestelijke puntje van Europa op: Sagres. Het waait
er hard. Ik sta op een rots aan zee,  leunend tegen de
zeewind.

De eerste camping aan de Algarve is op zich een leuk plekje
tussen een bergkloof, maar het waait er te erg. Daarom
rijden we de volgende dag verder naar Albufeira. Dit stadje
heeft een aantrekkelijke camping, met een zwembad midden op
een heuvel. We maken er kennis met een gezin uit Friesland,
dat ook met een camper onderweg is.

Met een enigszins zeeziekmakende oude veerboot varen we van
Malaga naar Melilla, een Spaanse havenstad in Marokko. In
de drukte van de stad komen zielig kijkende schoffies naast
onze camper staan schooien.

Het is ons afgeraden via rifgebergte te reizen, dus gaan we
een eind het binnenland in tot langs plekken waar het mulle
woestijnzand over de weg waait.
Zodra we onderweg ergens stoppen om te lunchen, staan er
binnen no-time nieuwsgierige kinderen rond de camper. Waar
ze zo snel vandaan komen? Joost mag het weten.

In Fez is een behulpzame Marokkaanse Nederlander in een
Volkswagen busje die ons de weg naar camping wijst. Eerst
probeert hij ons een hotel aan te smeren, maar wij hebben
ons eigen hotel bij ons. Er rijden opvallend veel auto's
met een Nederlandse kentekens in dit land. De camping is
een veldje midden in de stad omringd door muren. In een
bar drinken we, in vergelijking met Nederland, erg goed-
kope Coca Cola uit flesjes. Het blijkt lastig te zijn om
ergens melk te kopen. In plaats daarvan kopen we soja-
toetjes, want helaas is er ook geen yoghurt te verkrijgen.

Onderweg stoppen we bij een plek waar mannen water uit een
waterput proberen te halen. Een van hen zit onderin de put
(Benjamin?). Een andere man wil mijn moeder kopen in ruil
voor 20 kamelen. Mijn vader dringt er op aan om maar snel
te vertrekken. Wanneer we onderweg langs de weg fruit
kopen, maken we foto's van de jonge verkopers. Heit vraagt
hen om hun adres zodat we de foto naar hun kunnen opsturen.

Op de camping van Tétouan ontmoeten we een Nederlandse man
met zijn veel jongere Marokkaanse vrouw en twee kleine
kinderen. Hij blijkt familie te zijn van reisgidsenmaker
Dominicus. De camping heeft leuke primitieve witgeschilder-
de sanitaire gebouwen met hooi op het dak.

Heit belt zoals gewoonlijk eens in de week naar de familie.
Daarbij krijgt hij te horen dat dat mijn zwaar demente
beppe Wietske is overleden en inmiddels ook al begraven.
De familie heeft ons niet meer kunnen bereiken alvorens we
Spanje verlieten. We besluiten de vakantie voort te zetten,
ondanks deze trieste gebeurtenis.

In Tanger krijgen we een rondleiding van een jongeman, die
voor een dag als gids voor ons fungeert. Naast de camping
zit een paleis van de koning van Marokko zijn. De gids
brengt ons naar de plek waar in een grot een rotsopening is
in de vorm van Afrika. Wonderlijk! Op het parkeerterrein
staan stalletjes waar mijn moeder kleine geitenwollen
pantoffeltjes koopt.

In de smalle straatjes van Tanger zien we dat er vliegen op
het in de open lucht hangende vlees zitten. Daarmee is onze
eetlust flink getemperd. We krijgen minthee in een winkel,
waar men ons een tapijt proberen aan te smeren. Mem koopt
na enig aandringen een koperen theepotje. Op de camping
zien we de volgende ochtend jongeren in mummieslaapzaken
onder de nachthemel hebben liggen slapen.

Het wachten bij de grens van Tanger voor de overtocht naar
Algeciras geeft enige spanning. Er moet altijd iemand in of
in de buurt van de camper blijven om te voorkomen dat men
drugs onder de auto stopt. De zelfbouwcamper zou daar een
ideaal transportmiddel voor zijn.

In Spanje bezoeken we Gibraltar. Gibraltar is Engels grond-
gebied. Er is dus ook sprake van een grensovergang.
We laten ons vanuit de stad met een taxi naar de apen op de
rost van Gibraltar brengen. De apen zijn aan de mensen
gewend en apenbrutaal.

Vanwege het overlijden van beppe Wietske, besluiten we de
terugreis sneller af te leggen dan oorspronkelijk de
bedoeling was.  Daarmee slaan we een bezoek aan Granada
(uiteraard voor en bezoek aan het Alhambra) over.
In Allicante slapen we op een parkeerterrein tussen de
vrachtwagens langs de snelweg.

Johan