Fotocamera's

Canon 500

Mijn vader zorgde altijd voor de fotografie. Hij had eerst een Zenit en
later een Nikon spiegelreflexcamera. Pas in mei 1996, voor mijn laatste
studiejaar, kwam de eerste camera in mijn leven: een Canon EOS 500. Dat
was een eenvoudige spiegelreflexcamera.
Volgens mij grotendeels betaald door inkomsten van mijn krantenwijkje en
zuinig omgaan met studiefinanciering. Ik heb er een (matige) telelens bij
aangeschaft.

Vanaf het eerste fotorolletje heb ik met die camera behoorlijk geslaagde
foto’s gemaakt. Eigenlijk kan ik in alle bescheidenheid zeggen dat ik altijd
wel aanleg heb gehad voor fotografie. Niet zozeer voor de techniek en kennis
van handmatige instellingen, maar wel voor compositie en het gebruik van
(natuurlijk) licht en het liefste geen flits.
Ik ben een mooiweerfotograaf, die nagenoeg alleen tijdens reizen en zomers
foto’s maakt.

Op die eerste foto’s staan de schoolgebouwen in Leeuwarden van de LTS,
MTS en HTS, waarop ik elk vier jaar op heb doorgebracht. Ze zijn tijdens
de schoolvakantie gemaakt, met geen mens in beeld, maar wel mooie blauwe
luchten. Daarnaast heb ik de bedrijfspanden gefotografeerd van stages en
afstudeeropdracht. En het woonadres van familie aan de Klaproos in Borne.

Canon 350D

In mei 2005 ging ik tijdens drie maanden onbetaald verlof een aantal reizen
door Europa maken. Na negen jaar werd het tijd om een nieuwe camera aan
te schaffen. In de tussenliggende jaren heb ik alleen een andere telelens en
een allround lens van Tamron met een groot zoombereik gekocht.
Anders dan in 1996, toen je vooral afhankelijk was van tests in vakbladen,
kun je tegenwoordig internet raadplegen voor opinies over camera’s, zoals
www.dpreview.com en www.trustedreviews.com

Na de 300D heeft Canon met de 350D de eerste digitale spiegelreflexcamera
ontwikkeld die snel is en mooie resultaten levert. Waarschijnlijk ben ik
één van de eersten in Nederland met een 350D. Ik heb gewacht tot er een
camera kwam die aan mijn eisen voldeed. En kan zeggen dat ik er zeer
tevreden mee was. Het enige grote nadeel is de stofontwikkeling die op de
sensor ontstaat bij het wisselen van lenzen.

Canon 40D

Vanaf half april 2008 is de Canon 450D in Nederland verkrijgbaar. Dat is
de opvolger van de 400D. En dat is weer de opvolger van mijn 350D. Elk met
een mechanisme om stof te verwijderen. En meer pixels, maar dat doen
fabrikanten volgens mij vooral als marketingstrategie.
Ik besluit echter een grotere stap te maken en bestel de Canon 40D. Ook
met het oog op het risico dat ik de 450D niet meer voor mijn vakantie heb.
Mijn 350D is bijna 3 jaar oud en voldoet nog prima, maar ondanks dat ik
me erg goed kan beheersen, wil ik graag een nieuwe camera hebben. Kort
voor de reis naar Amerika heb ik een 40D body in mijn bezit.

Minox Classic Leica M3

Toen ik in februari 2006 met Quantas naar Down Under vloog, viel mijn oog
op een wonderlijk cameraatje in het taxfree blad: de Minox Classic Leica
M3, een kleine digitale replica van de klassieke Leica uit 1954. Om direct
verliefd op te worden. Door een gebrek aan daadkracht, of misschien kan ik
beter de smoes aandragen dat ik er geen ruimte voor had in mijn bagage, zei
ik tegen mijn vader dat er op de terugweg nog een kans zou komen. Dan kon
ik er in de tussentijd rustig over nadenken. Enfin, toch maar besloten om
niet te kopen.

Echter, rond de jaarwisseling 2008/2009 was ik druk bezig met reisplannen
en kwam op internet een vernieuwde versie van het aantrekkelijke cameraatje
tegen. Dus heb ik de aanbieder met de scherpste prijs uitgezocht en is de
Minox tijdens de reis door Vietnam en Cambodja mijn trouwe metgezel
geweest. Naast de 40D, want zo’n minicamera verwacht ik geen wonderen.
Hij is vooral erg traag.

Lumix LX3

Het verrassende is dat ik in mei 2010 in China grofweg 70% van de foto’s
met mijn compacte camera heb gemaakt, de Lumix LX3. Geen goedkope camera.
Het is mijn eerste compacte camera en ook de eerste die aan mijn eisen
voldeed omdat er een 24mm breedhoek op zit. Die breekhoek vind ik erg
belangrijk. Je ziet heel vaak mensen stappen achteruit maken om alles in
beeld te krijgen. Gelukkig komen er steeds meer compacte camera’s met
breedhoek.

Helaas is het zoombereik van de LX3 beperkt. Eén van de dames die met
mij in het groepje zat van de eerste reis door China, noteerde het merk en
type van mijn camera omdat ze zo onder de indruk was van wat ze op het
lcd-scherm zag. Maar aan haar manier van fotograferen kon ik haar direct
wel vertellen dat ze het gebrek aan zoom zou gaan missen en beter een
andere camera kon kiezen.

Een ander nadeel van de LX3, is dat hij bij veel daglicht met donkere
plekken bijlicht waardoor een blauwe lucht nogal wit lijkt. Er is wel een
stand om blauwe lucht met witte wolken te tonen, maar ik neem vaak geen tijd
om de instellingen te veranderen en fotografeer bijna alles op de automatische
stand.
Is er echt heel veel licht, dan gebruik ik sowieso mijn 40D. Ik had bij deze
reis pech dat er weinig dagen met blauwe lucht waren en vaak was het
fotolicht slecht. Met die mooie natuur in Amerika zou ik dat helemaal een
ramp hebben gevonden.

Ik gebruik de LX3 vooral als ‘snelle’ camera die ik vaak om mijn hals heb
hangen. Makkelijker om foto’s mee maken in een trein, restaurant of in het
vliegtuig (van stewardessen...). De foto’s van het eten zijn volgens mij
allemaal met de LX3 gemaakt. Hij gaat nagenoeg alleen in mijn rugzak
wanneer mijn bagage op vliegvelden of stations door een scanner moet.
Verder heb ik ‘m bijna altijd paraat.

De 40D is een geweldige camera, maar wel zwaar om de hals en de compacte
LX3 komt minder bedreigend over zodat ik makkelijker mensen van dichtbij
kan vastleggen. En dat doe ik soms letterlijk, want de zoom is immers
maar beperkt.

Ik heb onderin de rugzak vaak drie lenzen voor de 40D bij me. Meestal zit
de standaard 17-50 mm van Tamron er op geschroefd. Die geeft mooie warme
kleuren, is snel, en heeft weinig licht nodig. Het wisselen van lenzen
vergt tijd en dan zou ik meer aandacht aan fotografie moeten besteden. Dat
komt er vaak niet van. Helemaal niet wanneer er iemand in mijn gezelschap is.

Het liefste zou ik meerdere camera’s om mijn nek hebben hangen:
- één met 10-22mm breedhoek (veel in Amerika gebruikt voor landschappen);
- één met standaardlens van 17-50mm;
- één met een vaste 50/70mm voor portretten.
- één EF 70-200mm f/2.8L USM van Canon zou ook mooi zijn.
De kwaliteit van die laatste is geweldig, maar zo'n dure (witte) lens
is groot en onhandig om mee te slepen. Ik heb nu een relatief eenvoudige
telelens die ik in verhouding weinig gebruik. Soms even om een uurtje
portretten te maken (zoals in mei 2010 het gezicht van de oude man in
Pingyao).

Aan nabewerking doe ik niet. Hooguit snijd ik een overbodig of storend deel
van een afbeelding af. Foto's zijn goed of niet goed. Gemanipuleer met licht
of andere effecten, zou niet nodig moeten zijn.

Toekomst

Ik krijg soms toestellen in mijn handen gedrukt om foto’s van anderen te
maken, waarbij ik onder de indruk ben van wat ik op het schermpje zie.
Maar ik kan al die merken en types niet onthouden.

Ik heb gekeken of er op dit moment interessante compacte camera’s zijn.
Canon heeft een ijzersterke concurrent voor de LX3, de Canon PowerShot
S90. Iets kleiner maar helaas met minder breedhoek. Beide camera’s zijn
nog altijd de toppers in hun segment. Het risico blijft dat er binnenkort
een opvolger komt. In het geval van de Lumix kwam deze maand het nieuws
over een LX5. Dat is een verbeterde LX3 met een groter zoombereik. Nu is
Canon weer aan zet.

Johan (31 juli 2010)

Vervolg

In oktober 2010 koop ik de Casio Exilim EX-FH100 24-240mm. Een allround
compacte camera met een flinke zoom die het goed doet in de 'Travel Zoom'
category test van DPreview in juni 2010. Mijn vader heeft deze camera
van mij overgenomen toen ik overging op:

In de zomer van 2011 ga ik over op de Canon SX230 HS 28-392mm, winnaar
van de 'Travel zoom' test in juli 2011. Helaas is de lens in de lente van
2012 tijdens een reis door Amerika beschadigd geraakt. De lens wil soms
niet meer inschuiven en bevat krasjes. Ik heb 'm nog via Marktplaats weten
te verkopen...

De eerste compacte camera die na de LX3 echt indruk op mij heeft gemaakt, is
de Sony DSC-RX100 28-100mm. Nooit gedacht dat ik over zou stappen op Sony.
Maar met 20.2 megapixels en geweldige resultaten, is dit een camera die
dicht in de buurt van de ideale compacte camera komt. Wensen blijven: een
goede macrofunctie, iets meer breedhoek of meer telezoom. Ik zou er zelfs
twee kopen wanneer die samen alle wensen zouden vervullen.

Gekocht in Beijing in een Sony zaak in het oosten van de stad, inclusief
een neptasje en 2 geheugenkaartjes van 16MB voor een zeer scherpe prijs.
Handleiding heb ik niet nodig gehad, dus geen probleem dat die alleen in het
Chinees is (niet eens gezocht naar een Nederlands- of Engelstalige).