The Friesland Connection
Begin 1998 neem ik als één van de eersten een internetabonnement bij Telekabel in mijn geboortedorp. Internet via een inbelmodem was voor mij geen acceptabele optie, dus heb ik hier op gewacht. Door de tijdelijk aard van huisvesting in de buurt van mijn werk (een half jaar in Zeist en een half jaar in Veenendaal), bleef mijn eerste computer bij mijn ouders staan. Mijn vader mocht ‘m gebruiken en ik zat er tijdens het weekend vele uurtjes achter. Op dat internetaccount maak ik eind 1998 een website voor het dorpsarchief van Wirdum en Swichum. Mijn vader en mijn oom krijgen rond die tijd het beheer over het archief en in deze moderne tijd hoort uiteraard een thússide. Hij is eenvoudig van opzet met een duidelijke navigatiestructuur. De basis heb ik ook voor mijn eigen websites gebruikt. Het eerste project op mijn werk was niet zo geweldig, maar op zich leerzaam. Ik leerde de automatiseringswereld kennen en met collega’s omgaan. Het team bestond uit een gevarieerd gezelschap van twintig man, waarvan bijna de helft geen informatica als vooropleiding had gedaan. Biologie en bosbouw voerden de boventoon bij deze omgeschoolde collega’s. Net als bij mijn opleidingen kwam ik weinig in aanraking met de andere sekse. Toen ik eindelijk de moed had verzameld om in contact te komen met de mooiste dame (Lisette) die ik in het kantoorgebouw aan de Fausstraat 1 in Apeldoorn zag, bleek ze al een vriend te hebben - verrassend. En het leukste meisje (Chantal) op ons eigen kantoor in Zeist had ook al een ‘vriendje’. Bij het surfen stuit ik op de website van een studente (Marijke) die toevallig in de buurt van mijn werk woont. Ze komt uit Friesland, worstelt op haar eigen manier met verlegenheid, en na een tijdje over en weer mailen van lange epistels, heb ik een date met haar. In Friesland. Nooit heb ik iemand zo zenuwachtig meegemaakt! Mijn eigen verlegenheid vergetende, leefde ik met haar mee en heb zelf nauwelijks last van zenuwen gehad. We blijken het goed met elkaar te kunnen vinden, hebben zo iemand in onze omgeving die dezelfde taal spreekt, delen kennis over muziek en gaan een keer naar de bioscoop en de vonk slaat over. Eigenlijk vond ik het leven in zo’n studentenflat maar niks. Het delen van badkamer en keuken? Nee, dan heb ik meer behoefte aan privacy. Maar spannend was het wel. Voor jonge verlegen mensen waren we opvallend spraakzaam. We vertrouwden elkaar. Zonder ruzie of onenigheid, komt er een einde aan. Ze is nog studente en ziet huisje, boompje, beestje niet zitten. Uiteindelijk denk ik dat vooral haar enorme gedrevenheid voor sport een te grote afstand schiep. Ondanks een aardige portie liefdesverdriet, denk ik achteraf dat we vooral vrienden waren. Jonge eenzame mensen die behoefte hadden aan warmte en aandacht. Ze heeft haar studie diergeneeskunde voltooid en leeft al jaren met de oudere man die ze ontmoette toen ons contact langzaam doodbloedde. Hij was ook een fanatieke sporter en ik zag snel in dat ze een beter koppel vormden. We hebben elkaar later nog lange updates gemaild, maar kennelijk was er geen behoefte om elkaar weer te zien. Het contact verwaterde. Johan (31 oktober 2010)