Zomergasten

Veel televisieprogramma’s hebben per gast maar een beperkte tijd. Hoe kun
je binnen een uur vier of vijf gasten tot hun recht laten komen? Dat kan,
maar alles blijft vaak oppervlakkig en je hoort weinig nieuws wanneer je
betreffende gast ook al in een ander programma was.

Daarom houd ik zo van het radioprogramma Kunsstof, waarin ruimte is voor
diepgang en gasten de kans krijgen om zonder veel onderbrekingen
uitgebreider te vertellen. Nog mooier is het radioprogramma Het
Marathoninterview waarbij het gesprek over meerdere uren is gespreid en
meer uit oeuvre en leven voorbij kan komen.

Er waren uitzonderingen op televisie, zoals Adriaan van Dis en Ischa Meijer
en Theo Van Gogh die een interview vaak de moeite waard maakten door meer
door te prikken.

Jarenlang heb ik Zomergasten gevolgd. Tegenwoordig niet niet meer elke
gast, wegens tijdgebrek en soms ook gebrek aan interesse in een gast. Zelf
zal ik nooit een zomergast worden en ben ook totaal niet geschikt. De
laatste seizoenen lijken er minder fragmenten te zijn en langere gesprekken
tussendoor. Ook de presentatoren wisselen nogal eens in kwaliteit.

Wat zou ik laten zien, en vooral zelf graag nog eens willen zien?

1.
Een documentaire van Ron Havilio uit Israël die ik ooit op ARTE heb gezien.
Het is een uitgebreide reportage van een huwelijksreis die hij overdoet met
vrouw en twee volwassen dochters. Ron heeft een groot ego, zijn vrouw maakt
een oververmoeide indruk. Er is wrijving en discussie. De documentaire is
tweedelig en lang voor een avond. Er zitten foto’s in verwerkt van de
huwelijksreis. Sowieso zijn Argentinië en Bolivia ongewone bestemmingen
voor een huwelijksreis. Ze eindigen in Potosi, ooit een wereldstad waar de
Spanjaarden zilver uit een berg haalden. Persoonlijk vind ik dit een
bijzondere plek omdat ik er in 2007 zelf ben geweest.

2.
Ik zou graag een paar rondjes zien van Ayrton Senna die op het
stratencircuit van Monaco rijdt. Hij was mijn held. Helaas is hij veel te
jong gestorven. Ik heb zijn ongeluk live gezien en vond dat een
onwerkelijke en verlammende ervaring.

3.
Tijdens mijn jeugd begon de videoclip in opkomst te raken. Elke
gerespecteerde band die een hit wilde scoren, had ook videoclips nodig. Die
clips kwamen wekelijks voorbij Vanaf ongeveer 1980 bijvoorbeeld Vienna van
Ultravox. Kortgeleden heb ik enkele clips herontdekt. In het bijzonder werd
ik geraakt door de synthesizermuziek van Talk Talk met de nummers Such a
Shame (1984), Life’s What You Make It (1985), Living in Another World
(1986) en It’s My Life (1990). Ik heb ook direct een cd gekocht met hun
hits.
Die band draaide voornamelijk om zanger Mark Hollis (1955-2019). Na enkel
hits werd de muziek steeds experimenteler. Hollis had genoeg van het touren
en koos voor zijn gezin. Dat was het einde van de band en Hollis verdween
uit de publiciteit. Hij is veel te jong overleden aan een niet nader
genoegde ziekte.
De vier nummer zitten vernuft in elkaar. Mooie melodieën, tijdloos,
onderschat.
Op YouTube staan ook volledige concertregistraties van hun in Montreux en
op het Plaza Mayor in Salamanca. Ik heb bij mijn bezoeken aan die stad er
nooit bij stilgestaan dat daar een band zou kunnen optreden. Bij hun
nummers op YouTube staan ook veel Spaanse commentaren, ik denk dat ze een
grote aanhang in Spanje hebben.

4.
De Duitse avonturenserie Auf Achse liep van 1978 tot 1996. Ik heb veel
afleveringen gezien, . In die tijd had ik veel interesse voor vrachtwagens
en dit was een serie met allerlei verwikkelingen in veel landen, variërend
van Duitsland, Nederland, Griekenland, Namibië, Finland, Italië, Thailand
tot zelfs in Chili. Met de acteurs Manfred Krug en Rüdiger Kirschstein
hadden ze een houden duo. Opmerkelijk dat ze in meerdere werelddelen zijn
opgenomen, kennelijk mocht het wat kosten. Gezien de lange looptijd, moet
het in Duitsland wel een succes zijn geweest. Inhoudelijk ging het
bijvoorbeeld over de confrontatie met andere culturen, concurrentie,
criminaliteit, etc. In 1983 zijn er 9 afleveringen gemaakt van een
Nederlands/Belgische versie met Thom Hoffman. Kennelijk veel minder een
succes, want er is geen vervolg gekomen.

5.
Een interview met W.F. Hermans. Daar is vaker door zomergasten voor
gekozen, maar het zijn altijd enerverende kijkervaringen.

6.
Boudewijn Buch in een willekeurig land. Ik was een groot liefhebber van
zijn reisprogramma’s, met onderwerpen die met geschiedenis te maken hadden.
Latere afleveringen over muziek deden me minder, maar de bestemmingen waren
soms nog wel interessant.

7.
In de categorie reisprogramma’s vind ik die van Michael Portillo (1953) bij
de BBC ook vaak boeiend, hij maakt zeer toegankelijke uitzendingen en is
een sympathieke presentator met Spaans-Britse ouders. Maar ook de
reisprogramma’s van Simon Reeve (1972) en Joanna Lumley (geboren 1946 in
India) kijk ik graag naar.

8.
Ik zou graag een stukje uit Absolutely Fabulous willen zien. Betere Engelse
humor kan bijna niet.

9.
En ik was erg onder de indruk van het optreden van Radiohead bij Later with
Jools Holland, ook bij de BBC.

10.
Tot slot een film die te weinig op televisie komt. The Man Who Fell to
Earth met David Bowie, Chinatown van Polanski, Rear Window van Hitchcock of
Citizen Kane van Welles.

Johan (15 juni 2021, update 31- juli 2022)