Parthenope (2024)


Het is gisteren eindelijk gelukt om Parthenope te zien. Hij draaide 
al een tijdje in Springhaver Utrecht en de zaal zat aardig vol, dus 
is de film gelukkig populair genoeg om in roulatie te blijven.
 
Parthenope is een Italiaanse film van Paolo Sorrentino, waarvan ik 
eerder La grande belezza (2013) heb gezien. Die schitterende film 
speelde zich af in Rome. Parthenope heeft sterke overeenkomsten in 
stijl en is in dit geval een ode aan Napels, de geboorteplaats van 
de regisseur.
 
Ik had twee stoelen achterin gekozen, maar zaal 1 van Springhaver is 
een behoorlijk lange kijkdoos en niet zo hoog, het scherm is inherent 
ook niet zo groot. Een volgende keer zou ik wat meer naar voren willen 
zitten. Zelf kon ik de ondertitels en aftiteling nog lezen, maar dat 
was bij Hans helaas niet het geval.
 
De sfeervolle film bevat drama, humor, veel symboliek, mooie muziek 
en schitterende beelden op fotogenieke plekken van Napels. Gedurende 
het verhaal worden jaartallen getoond om aan te geven dat er een 
sprong in de tijd is gemaakt.

Let op: vanaf hier spoilers

 
Parthenope wordt in zee geboren. Ze heeft een hechte band met haar 
iets oudere broer.  Het meisje is bijzonder mooi en heeft dan ook veel 
bewonderaars, zoals een rijke man die haar met een helikopter wil op-
halen voor een picknick. Ze wijst hem steeds af, maar gaat uiteindelijk 
wel een keer mee om hem vervolgens weer snel af te wijzen.
 
Een andere bewonderaar is de Amerikaanse schrijver en alcoholist John 
Sheever (1912-1982, gespeeld door Gary Oldman). Zij heeft boeken van 
hem gelezen en wordt door hem aangetrokken. Maar hij fungeert vooral 
als een vaderfiguur. Hij zegt expliciet geen beslag te willen nemen 
op de tijd van haar jonge leven.
 
In het bijzijn van haar gevoelige broer begint ze een romance met een 
jonge man. Het droevige van deze verhouding is dat haar broer haar 
daarmee gaat verliezen en dat is hem ‘te veel’. Hij pleegt zelfmoord. 
De scene van de begrafenisstoet is heel mooi gedaan.
 
Parthenope krijgt het advies om actrice te worden, maar de dame van 
het agentschap waar ze komt, vindt dat ze te droevige ogen heeft.
Op een cruiseschip geeft de actrice Greta Cool een vernietigende rede 
over Napels. Ze zegt dat vervolgens haar gage te laag is en bij de 
een ruzie die ontstaat trekt de ceremonimeester haar pruik af. 
Parthenope rent met de pruik achter haar de wegrennende Greta aan.
 
Ze vraagt aan haar vader hoe hij weer gelukkig kan worden. Hij antwoordt 
dat hij een kleinzoon wil hebben. Kort daarop raakt ze zwanger. 
Parthenope leest graag en begint aan een studie antropologie. Maar 
vanwege haar studie breekt ze de zwangerschap af.
 
De lente is begonnen in Napels, vervolgens krijg je mooi beelden die 
uit een kitscherige reclamefilm zouden komen.
 
Haar professor is streng, hij verscheurt in haar bijzijn een scriptie. 
Ze stelt voor om een scriptie te schrijven over ‘zelfmoord en antropologie’, 
maar de professor weigert dit en wil dat ze een thesis schrijft naar 
over een mirakel en stuurt haar voor haar onderzoek naar een priester, 
waar hij haar expliciet voor waarschuwt. In plaats van op de hoede te 
zijn voor deze duistere en expressieve priester, laat ze zich bewust 
overmeesteren door zijn charmes.
In een mis lijkt het wonder plaats te vinden, een vrouw krijgt bloed 
tussen haar benen tijdens de ceremonie. Maar volgens de priester is 
het een bedriegster. Ze laat zich zelfs door de priester verleiden en 
zorgt wel voor een sacrale bloeding.
 
De professor heeft Parthenope in vertrouwen genomen. Hij wil graag 
dat ze zijn functie overneemt. In de tussentijd mag ze zijn assistente 
zijn.
Wanneer ze een zwanger studente vraagt om een theoretische definitie 
te geven en de jonge vrouw niet uit haar woorden komt, laat ze haar 
toch slagen. Ze overtuigt de professor dat de studente nu haar studie 
moet kunnen afronden omdat dat moeilijker zal zijn zodra ze een kind 
heeft.
 
Er zitten rustige scenes in, die je als pauzes zou kunnen beschouwen.
Met muziek en geen dialoog. Helaas werden de liedjes niet ondertiteld.
 
De camera gaat een keer langdurig door armere buurten van Napels en 
er zit een lange scene in waarbij een jong koppel op een bed ligt in 
een grote hal vol met mensen die toeschouwers zijn. Veel (markante)
gezichten komen even in beeld. Het blijkt een ceremonie te zijn 
waarbij het jonge stel de fusie tussen twee families moet bekrachtigen. 
Ze worden aangespoord om de liefde te bedrijven.
 
De professor neemt haar op een gegeven moment mee naar zijn huis. 
Daar verzorgt hij een zwaar gehandicapte zoon die hij voor de buiten-
wereld verborgen houdt, maar Parthenope mag bij hem in de kamer komen.
 
Een sprong in de tijd naar 2023. Parthenope is nu zelf toe aan haar
pensioen. Deze oudere rol wordt gespeeld door de gelouterde actrice 
Stefania Sandrelli (78). Napoli is kampioen geworden. Haar assistentes 
stellen haar persoonlijke vragen, omdat ze zo weinig van haar weten. 
Het blijkt dat ze ongetrouwd is gebleven en geen kinderen heeft gekregen.
 
Hoofdrolspeelster Celeste Dalla Porta (27) debuteert en is grandioos 
voor deze rol geslaagd. Zoals ze van de professor de volle score van 
110% krijgt.
 
Na afloop hebben we in de drukke en gezellige foyer gegeten, waar ik 
een tafelt voor twee had gereserveerd.
 
Johan
(zondag 16 maart 2025)