Boudewijn Büch is een reisheld van mij. Ik heb enkele van zijn reisboeken en altijd graag gekeken naar zijn televisieprogramma’s zodra die in het buitenland waren opgenomen. Zijn optreden bij Barend en Van Dorp deed mij niet veel en werd ook te laat uitgezonden. Uiteraard bewonder ik hem door zijn enthousiaste manier van brengen, al was het soms een clown met slechte grappen. Na zijn dood zijn een paar boeken en televisieprogramma’s verschenen die erg gericht waren op het fabuleren van zijn leven. Zo goed kende ik Büch niet, dus beschouwde ze als welkome bronnen. De zes weken vakantiekamp in Noord-Brabant, die hij verandert in een half jaar inrichting, en verzonnen verhalen over zijn vader en moeder vormen de basis voor zijn verdere leven. De familie is vroeg uit elkaar gegaan. Daardoor is al op jonge leeftijd een drang naar een fictief leven ontstaan, om aandacht te trekken en te worden wie hij wilde zijn. Net zoals bij Willem Frederik Hermans bijvoorbeeld veel gerelateerd is aan zijn opvoeding en zijn zus. Het is zondag 13 november 2016 Vandaag verschijnt de biografie van Büch, getiteld Boud, geschreven door Eva Rovers (1978). De gezamenlijke erven hebben haar exclusief toegang gegeven tot het persoonlijke archief van Büch, waarin zich 67 dagboeken en duizenden brieven en foto's bevinden. Daarnaast heeft ze 150 personen gesproken. We zijn vanaf het station onderweg naar zijn laatste huis, De Koning van Zweeden op Keizersgracht 149. Een machtig pand. Ik ben hier eerder geweest. Voor WW is het nieuw. Terwijl zij het huis bestudeert, ontdekt ik een jong ruziemakend stel in een kleine geparkeerde auto waar de motor van loopt. Achter het stuur zit een wulps meisje. De presentatie is in de Aula van de UvA, in de Oude Lutherse Kerk aan het Singel 411, hoek Spui. Inloop zou vanaf 15.30 zijn, maar er staan al twee aardige rijen, links en rechts bij de ingang.
Wij kiezen de rechter rij.
Na een paar minuten komt Bernadette Gallis voor ons tussenvoegen omdat
iemand haar roept. Een klein, dik, sociaal mannetje. Moet een echte Büch-
kenner zijn, maar ik herken hem niet.
(Inmiddels heb ik wat onderzoek gedaan: journalist/nieuwslezer Andre
Koolen.)
Gallis heeft het over zangles en haar dochter, verder heb ik ze niet
afgeluisterd.
Net voor we bij de deur zijn, vliegt Sonja Barend voorbij.
Die is een beetje laat.
Je moet je hebben aangemeld. Ik denk dat de genodigden zoals Gallis, nog
een naprogramma hebben. Zij hebben een ander papier dan de bevestiging
die ik kreeg.
Drie jonge mensen controleren de bezoekers bij de ingang. Rechts staat
een beveiliger.
Vic van Rijt is laat en heeft kennelijk geen gereserveerde plek, hij gaat
achterin staan.
Ik kijk nog naar andere opties. Achteraf gezien had ik boven moeten gaan
zitten voor de foto's, dan had ik iets meer naar voren gekund. De eerste
vier of vijf rijen zijn namelijk gereserveerd en het is echt druk.
Net voor Mai Spijkers (oprichter, eigenaar en uitgever van Uitgeverij
Prometheus) en Erik van Muiswinkel beginnen met de openingswoorden, koop
ik bij de ingang een gesigneerd exemplaar.
We hebben dan al plaatsen uitgezocht.
Het begint met een interview met Rovers door Sonja Barend. Die komt soms
pijnlijk slecht uit haar woorden - ze is 76. Het Kurhausconcert van de
Stones komt aan de orde. Dat hij nog maar zestien was en maar één lied
herinnerde (een lied dat niet is gezongen) en er nooit kan zijn geweest.
Rovers heeft een aantal mensen gevraagd om een voordracht te geven van
tien minuten.
Diederik van Vleuten vertelt ver een gezinsreisje in Engeland en spreekt
relatief weinig over Büch, maar dat heeft hij direct na zijn dood al veel
gedaan. Hij was door Büch op het spoor gebracht van ontdekkingsreiziger
Captain James Cook.
Hoogleraar Boekwetenschap Lisa Kuitert leest voor en is minder boeiend
dan de andere sprekers.
De PowerPoint van emeritus hoogleraar dierenecologie Jacques van Alphen
over de dappere loopvogel is leuk en informatief. Hij geeft antwoord op
vragen die in de tijd van Büch nog niet beantwoord konden worden.
Bijvoorbeeld over de grootte en het gewicht van deze duivensoort.
Abdelkader Benali heeft een leuk verhaaltje over Büch in een steegje in
Palermo, die op dreef was over Goethe. Terwijl de locatie feitelijk een
teleurstelling was.
Het dankwoord door Eva.
Zijn jeugdvriend Peter van Zonneveld (Faculteit der Geesteswetenschappen,
Leiden) krijgt het eerste exemplaar uitgereikt. Ze hebben ook samen boeken
geschreven, ik kom zijn naam regelmatig tegen wanneer ik over boeken over
geschiedenis van Indonesië en bijhorende literatuur lees.
Een bewonderenswaardige man. Hij geeft een mooie en ontroerende speech.
Eva heeft trouwens ook een foto van het publiek gemaakt toen iemand
anders aan het woord was.
Volgens WW was er naast Patrick nog een broer, maar dat heb ik niet
opgevangen. Misschien omdat ik te druk met instellingen van mijn camera
was.
Ik had zicht op het achterhoofd van Cees Nooteboom, die vooraan zat.
Hans Kazan heb ik ook gezien, maar door de drukte heb ik veel bekende
Nederlanders gemist. Ik wilde na afloop ook niet storend vooraan gaan
rondhangen.
We zijn niet blijven eten in Amsterdam, want er kwam een Zwitserse ballet-
danseres logeren.
Het boek, daar gaat het tenslotte om. Ik heb het vanavond direct door-
gebladerd. Geen fotokatern, maar foto's tussen de tekst, soms paginagroot,
soms klein, soms tekeningen of scans van papiertjes.
Minder dik dan verwacht, maar wel voorzien van een uitgebreid
notenapparaat.
Ik krijg de indruk dat ze regelmatig uitspraken van anderen tegenover zijn
eigen dagboekaantekeningen heeft gezet. Bijvoorbeeld over de
'moeilijkheden'
met de teamleden waarmee hij de reisreportages maakte.
Hij had een behoorlijk salaris, maar dat is gebruikelijk voor grootheden
in de TV-wereld.
Ze neemt een risico door links naar YouTube en andere sites te plaatsen.
Of die over 5 jaar nog allemaal werken? Haar YouTube-samenstelling met
Büch-liedjes had ik ook met een lijstje in het boek zelf gepubliceerd.
Hoe dat ook een mooie middag. En WW kon het aardig volgen. Soms zocht ze
iets op met haar iPhone op Wikipedia, bijvoorbeeld James Cook. Je moet je
bedenken dat voor ons bekende namen vaak onbekend zijn voor mensen die in
China zijn opgegroeid.