Auke Hulst (1975)

Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat ik eerst een boek van Auke
zijn broer Hans (1974) heb gelezen, die woont en werkt in Myanmar en heeft
over dat land geschreven in Birmese Lente en In de schaduw van de
generaals.

Zo kwam ik uit bij Jij en ik en alles daartussenin, in een heruitgave met
verhalen, Roma en vroege verhalen (2016).

Enkele citaten uit die roman:

"Liefde is projectie. Het hoofd van de ander is een zwarte doos, een land
omgeven door ondringbaar hekwerk. De ander is het raadsel dat niet op te
lossen valt."

".. het zijn je eigen brein en je eigen hormonen die je een loer draaien.
We zijn fundamenteel alleen. Geloof dat, lieve vriend. We kunnen steun
krijgen en fysieke warmte. Maar begrip? Kan je schuiven. Ik ben de enige
die voelt wat ik voel."

"Je hebt vrouwen die adembenemend lijken, maar snel gewoontjes worden. Een
opslag is genoeg om alles te zien. En je hebt vrouwen die gewoontjes
lijken, maar je langzaam betoveren. Ze kruipen onder je huid; met hun
karakter, hun manier van bewegen, het palet van uitdrukkingen. Totdat je -
zomaar, ineens - beseft dat je verloren bent."

"Hooguit projecteer je jezelf op een geliefde, of hoor je in diens woorden
wat je horen wilt. Maar het ene hoofd is afgesloten van het andere, door
lucht en schedeldak."

"Waar het eigenlijk om had moeten gaan, waren reele dingen. De warmte, de
aantrekkingskracht, de seks, het respect, het vertrouwen."

"Eenzijdige liefde confronteert je met al je twijfels en angsten."

"Een relatie werkt alleen als je van dezelfde dingen gelukkig wordt."

"Dat is wat een relatie moet doen: door een beetje te worden zoals de ander
ook een beter mens zijn."